Gralnia #17: Wiedźmin 3: Dziki Gon: Serca z Kamienia + Krew i Wino
Opinie o dodatkach :)
„Serca z kamienia” skończone. Dodatek jak to dodatek – nie wprowadza do gry rewolucji, ale zapewnia kilka, czy nawet kilkanaście godzin dobrej zabawy. Co prawda wolałbym, aby oba wiedźmińskie dodatki działy się po finale gry, co niby ma miejsce bo wpisy w dzienniku i ekwipunek są „po”, ale zdaję sobie sprawę że świat po wydarzeniach tak się zmienił, że za dużo by trzeba zmieniać w lore gry...Nieważne. Fabularnie jest fajnie. Wiedźmin Geralt zostaje początkowo wynajęty do pokonania potwora w kanałach, który według plotek jest księciem zaklętym w ropuchę, a potem….Potem jest ciekawiej. Dopiero na wiedźmińskiej wiki co prawda wyczytałem, że twórcy gry jak to mają w zwyczaju puścili oko do graczy i nawiązali do „Pana Twardowskiego”, filmowego „Potopu” czy nawet postaci Rejtana, ja sam odkryłem przypadkiem, a co nie jest uwzględnione w wiedźmińskiej wiki, że dwójka bohaterów dodatku, bracia Olgierd i Kiejstut faktycznie istnieli, a przynajmniej imiona i pokrewieństwo wzięły się chyba od nich: byli Wielkimi Książętami Litewskimi z dynastii Jagiellonów.
Dodatek nieco poszerza dotychczasowy obszar gry, wprowadza kilka nowych questów pobocznych i dobrze napisane postacie NPCów. Oczywiście, możemy też się natknąć na nowe uzbrojenie. Zastanawiało mnie czy postać Gaunter O'Dim’a, czyli Pana Lusterko wzorowana jest na kulturze polskiej czy innej. No cóż, nie ukrywam, że dopiero teraz przeczytałem w skróconej wersji legendę o Panu Twardowskim – gdybym znał ją wcześniej, pewnie znalazłbym podobieństwa, a tak…
Zadania są bardzo dobre, trzeba dobrze prowadzić dialogi, walki czasem potrafią dać w kość (Klucznik!). Ucieszyłem się, gdy okazało się że spotkamy starą znajomą, Shani (którą lubię bardziej od Triss czy Yen). „Serca z kamienia” to bardzo dobry, może nawet znakomity dodatek do trzeciego Wiedźmina. Minusów się nie dopatrzyłem. Grać, ale tylko po skończeniu „trójki”.
UWAGA! Tekst zawiera spojlery!
„Krew i wino”, drugi dodatek do trzeciego Wiedźmina przenosi nas do księstewka Toussaint, które zamiast regularnej armii posiada wielu tzw. błędnych rycerzy. Ze względu na klimat, produkcję wina i charakter mieszkańców, może przywodzić na myśl takie kraje jak Włochy czy Hiszpania. Chociaż samo księstewko jest traktowane przez wszystkich z przymrużeniem oka, to jednak nie omijają go tragiczne wydarzenia. Trzeba przyznać, że fabuła jest naprawdę dobra, „kręci się” wokół istot nie bardzo kojarzących się z winem i zabawą, czyli wampirów. Z tego też tytułu na naszej drodze spotkamy starego znajomego z kart książek – Regisa. Była to bardzo miła niespodzianka.
W tym dodatku, oprócz „oczywistości” typu nowe bronie i pancerze, Geralt dostanie we władanie własną posiadłość, a nawet majordomusa. Posiadłość jest w kiepskim stanie, ale można ją rozbudowywać, a wyremontowane pomieszczenia i nowe przedmioty (np. nowe, wygodne łóżko) dadzą wiedźminowi dodatkowe bonusy. Fajne urozmaicenie.
Zadania, tak te związane z wątkiem głównym jak i poboczne, stoją oczywiście na najwyższym poziomie. Nie zabraknie też wyborów determinujących zakończenie dodatku...Osobiście doczepię się jednego: przesadzonego poziomu trudności. Wampiry, a zwłaszcza boss ostatni, potrafią niesamowicie „dać w kość”. Pierwszy raz w życiu w grze cRPG użyłem kodu. Po prostu, moja cierpliwość ma swoje granice, a nie gram po to w ten gatunek by się frustrować, lecz by poznać ciekawą historię. Jednak mimo to uważam dodatek za wybitny. W sumie...Granie w trzeciego Wiedźmina bez dodatków jest pozbawione sensu :)
Adam "Iselor" Wojciechowski - z wykształcenia kulturoznawca i politolog. Publikował m.in. w "Action Mag - Książki", "Tawernie RPG", "Games Corner" i "Twierdzy Insimilion". Prywatnie bibliofil i kolekcjoner gier video. Interesuje się religioznawstwem, etnologią i historią.
