Kolekcjoner od urodzenia

W tej kategori nie było zmiłuj! W ten sam dzień miesiąca o tej samej porze zaraz po dostawie do lokalnego kiosku człowiek stał z kieszonkowym oraz datkami od dziadków tylko po to, aby w jednej chwili pozbyć się wszystkiego. Kupowałem wszystko co było dostępne w tamtym okresie na polskim rynku: Superman, Spiderman, Batman, X-men, Punisher, Mega Marvel, Wydanie Specjalne. Po drodze doszły mangi Czarodziejka z Księżyca u kuzyna czytało się Kaczora Donalda i Giganta. Sporo lat zleciało i jak każde hobby z tamtego okresu i komiks poszedł w odstawkę, a to za sprawą gier karcianych...

 

 

Etap ten wspominam bardzo ciepło. Biorąc pod uwagę brak dostępu do serwisów aukcyjnych, grup na facebooku czy też olxów itp hobby to wyjątkowo dobrze rozwijało się w moim rodzinnym mieście. W sklepikach czy też na bazarze można było kupić karty do gry w mojego ukochanego Doom Troopera, do Kultu, a nawet do Magic the Gathering. Wśród znajomych tworzyły się obozy zwolenników danego tytułu, ale pomimo podziału wśród graczy zawsze znalazł się ktoś do gry. Pojawiło się nawet zjawisko turniejów osiedlowych w których poświęcało się swoje duble i dorzucało do puli dla TOP 3. Można by rzec, że było to pierwsze zawody w moim życiu na których adrenaliny nie brakowało. Kiedy rozpocząłem naukę w liceum poznałem swojego kolegę ze szkolnej ławki, który przekonał mnie, abym karty zamienił na figurki do gier bitewnych, a nie było to trudne bo na początek pokazał mi Warzone, grę inspirowaną Doom Trooperem...

 

 

No i się zaczęło! To hobby zabrało w całym moim życiu najwięcej czasu i funduszy. Kiedy poznałem Warhammer Fantasy Battle blisko przez 3 edycje tego bitewniaka uzupełniałem swoją armię Mrocznych Elfów o figurki z kolejnych edycji. Oczywiście w międzyczasie należało kupić nowe podręczniki z nowymi zasadami gry. Kiedy już się człowiek wciągnał w to hobby zaczynał przeznaczać fundusze na farbki, elementy terenu niezbędnego do rozgrywki, na zakupię wielkiej płyty pliśniowej o wymiarach 180x120 cm kończąc, aby stworzyć stół do gry, który był spoiwem dla lokalnej społeczności. Pamiętam do dziś weekendowe spotkania ze znajomymi i rozgrywki przy piwku do późnych godzin nocnych. Pojedynki solo jak i te druzynowe, aż w końcu turnieje w klubach osiedlowych i te organizowane na Poznań Game Arena. Lata mijały, więcej czasu poświęcałem na granie i stało się... figurki zostały sprzedane, a ja rozpocząłem przygodę z kolekcjonowanie gier na Playstation 3...

 

 

Wszystko to za sprawą poznańskiego sklepu Tryton w którym można było dostać dosłownie wszystko czego dusza zapragnęła, a często w znakomitej cenie. W początkowej fazie zbieractwa growego wybierałem tytuły, które mnie interesowały były ciekawe i w które miałem ochotę zagrać. Kiedy jednak się skończyły to pomyślałem, że skoro już mam tyle gier to może niczym Pokemony zbiorę je wszystkie na Plasystation 3. No i zaczęły się wycieczki do ulubionego sklepu. W pierwszej kolejności kupowało się te najtańsze produkcję od 15-30 zł, a kiedy się skończyły wskakiwał się na kolejny etap i tak dotarłem do wyniku 341 gier. Jak co miesiąc po wypłacie przyszła pora na kolejną wizytę w Trytonie i wtedy nabyłem swoją pierwszą edycję kolekcjonerską z gry InFamous 2, a wszystkie gry zostały sprzedane, aby mieć fundusze na te wyjątkowe wydania...

 

 

Plan na kolekcjonownie był prosty. Zbieranie wszystkiego w wydaniu kolekcjonerskim na platformy, które posiadam bo to ograniczy wydatki przez ilość potencjalnych zakupów. No i działałem tak przez blisko 4 lata. Wyczekiwanie na promocje, a edycje na których mi bardzo zależało kupowane od razu na premierę. Jeśli trafiła się jakaś fajna statuetka na przykład z Assassin's Creed to w myśl zasady nie brać jeńców brało się wszystko. Niestety czas mijał, a ceny rosły w przeciwieństwie do zawartości upragnionych pudeł kolekcjonera. W końcu podjąłem decyzję, że czas to ostatecznie zmienić. Czas usystematyzować swoją kolekcję, a przede wszystkim rozpocząć ją personalizować. Wyprzedałem w większości to na czym mi nie zależało, zdecydowałem się, że nie będę już zbierał edycji kolekcjonerskich, a jedynie statuetki z gier i anime, które są bliskie mojemu sercu. Nie oznacza to jednak, że jeżeli pojawi się coś smakowitego z kolekcjonerek to oleje to ciepłym moczem, ale to będą raczej spontaniczne wyjątki. I tak oto jestem w miejscu w którym moja kolekcja liczy sobie 133 statuetki i ciągle rośnie, czego o miejscu do ekspozycji powiedzieć nie mogę :)

 

 

Liczę na to, że to mój ostatni przystanek w życiu kolekcjonera, że już nic więcej mnie nie spotka bo prawdę powiedziawszy to właśnie zbieranie statuetek oraz gadżetów sprawia mi największą frajdę. Jakby do tego dołożyć zarażanie innych tym bakcylem i tworzenie w sieci contentu na ten temat to czuję się spełniony bo mam w końcu hobby i pasję na lata. 

Jak to wygląda u Was? Sami rozpoczęliście tę przygodę? Czy może ktoś Was zaraził tym bakcylem? Być może macie kogoś w swoim otoczeniu, kto pod wrażeniem Waszej kolekcji wkroczył na ścieżkę kolekcjonowania? Piszcie w komentarzach swoje historie związane z tym hobby!