The Heist - nigdy nie ganiaj za dziewczyną, jak...Spidey!

Marvel's Spider-Man: Remastered prócz odpicowanych technikaliów oferuje jedno z ciekawszych i ciut pouczających doświadczeń. Jesteśmy graczami, lecz przecież "gracz też człowiek". Jakiś tam większy (a może już mniejszy?) procent stanowi płeć męska. Lara Croft scementowała powszechne wyobrażenie (seksualne) facetów nt. kobiet. Dzisiaj ten stan rzeczy zdaje się ulegać mocnej transformacji społecznej. Z drugiej strony, zewsząd atakują social media i plaga tzw. Simpów. To temat rzeka, podobnie jak kwestia "logika kontra emocje" u kobiet. Ale co się wydarzy, gdy to facet zaczyna tracić głowę, przez co popełnia szkolne błędy? Co gorsza, popełnia je drugi raz z rzędu. Petera Parkera zapewne już zdążyliście poznać, choć pod maską superbohatera znów przegrywa sam ze sobą. 

Insomniac Games popełniając scenariusz do Marvel's Spider-Man zadbało o dość niestandardowy wizerunek bohatera, choć to po prawdzie rozszerzona koncepcja z komiksów, czy filmów. Oto stający do nierównej walki z nowojorską plejadą przestępców i superprzestępców heros. Wygrywa po stokroć jako Pająk. Niemal zawsze przegrywa jako Peter Parker. Ostatnimi czasy regularnie grywam w odświeżonę edycję gry dla PS5 i wreszcie na poważnie wziąłem się za DLC, City that Never Sleeps. Liczyłem na bardzo zachowawcze podejście twórców. I koncepcyjnie to otrzymałem. Kilka misji fabularnych, oraz generyczne aktywności. Swingowanie siecią i walka w 60 klateczkach na sekundę rekompensują pewną odtwórczość w grze. Nie o jakości The Heist będzie ten wpis. Rzadko bloguję, częściej zaś widujecie mnie co weekend, więc z racji poniedziałkowego rozruchu, zarzucę ciekawym tematem, abyśmy trochę powymieniali się doświadczeniami w sekcji komentarzy. Ready? 

The Heist porusza osobisty wątek Felicii Hardy, czyli seksownej Black Cat. Spotkaliśmy ją w Nowym Jorku, gdy priorytet miało ogarnięcie bałaganu po zapuszkowaniu Fiska, zemście Ottona, obsesji burmistrza i burzy demonów Lee. Wraz z The Heist, scenariusz celuje bezpośrednio w ponętną kotkę. Białowłosa, z odważną mową ciała i emocjonalną tonacją wymierzoną w naszego Parkera. Tak, Peter już w podstawowej grze uczył nas, jak nie powinno się wracać do swojej ex. I choć ta historyjka skazana była na pozytywny finał odbudowy relacji, tak w prawdziwym życiu nie jest to taką oczywistością. Gdybym był realistą, uznałbym, że Parkerowi udało się odzyskać Mary Jane tylko dzięki jej wcześniejszej inwestyscji w tę znajomość. Kobiety są o wiele bardziej emocjonalne od nas (w większości), więc kluczem jest włączenie tych emocji. Parker podważa również pewien stereotyp dotyczący statusu materialnego. Kluczem jest to, jak dana kobieta czuje się przy Tobie, i jakie emocje w niej wywołujesz. Dzięki mocnej inwestycji Mary w tę relację dawniej, Parkerowi udało się wyjść z szufladki kolega/przyjaciel. I nie zrozumcie mnie źle, jestem świadom, że mówimy o postaciach stricte fikcyjnych, lecz konstrukt ich relacji jest bardzo autentyczny. Lubię analizować relacje damsko-męskie, również w "grach wideło".

Felicia jest typem manipulatorki, która mimo wszystko, czuje pociąg do naszego Parkera. Ten bije się z emocjami, co widzimy w trakcie każdej próby kontaktu z Black Cat i bycia świadomym uczestnikiem w jej grze. Nie chce spojlerować, lecz panna Hardy wykorzystuje dawną relację z bohaterem, by wodzić go za nos. Dla Parkera, Mary Jane to partnerka na związek, natomiast Felicia stnowi rodzaj odskoczni, nie zobowiązującego romansu, lub próby ucieczki od emocji skierowanych w stronę Mary Jane Watson.  Czy Felicia jest toksyczna? Kobiety świadome swojej atrakcyjności, a tym samym, wysokiej wartości w oczach mężczyzn, lubią dawać poczucie bycia nagrodą. Nasza białowłosa kotka zdecydowanie preferuje adorację, niż bycie zdobywaną. Ale widać, jak takie dziewczyny kochają atencję. Parker popełnia szkolne błędy zaślepiony chęcią naprawy charakteru Felicii. Dziewczyna wystawiła go dwa razy, lecz nie potrafił odpuścić. Czy The Heist może nas czegoś nauczyć? Pomijając już superbohaterską powinność Parkera, która walczy tutaj z Hammerheadem, a wojna gangów na ulicach już się smaży, relacja z Black Cat demonstruje, czego nigdy nie powinieneś robić przy poznawaniu kobiet. 

Nigdy, przenigdy nie ganiaj za dziewczyną. W jej oczach stracisz męskość. A kobietę pociagą wszystko, co męskie w facetach. Bycie liderem (jak nasz Spidey), zdecydowanie w działaniu, kontrola emocjonalna, gotowość do odejścia od kobiety w każdym momencie. Peter niestety popełnia większość z tych błędów, mimo, że jest niedoścignionym herosem po godzinach. To sytuacja trochę jak z mężczyznami, którzy rzeźbią się godzinami na siłowni, jeżdżą dobrym autem, są ogarnięci życiowo, lecz nie mają większych sukcesów z kobietami. Niby to paradoks, prawda? Wiedzcie, moi drodzy czytelnicy, że jest dzisiaj bardzo popularny. Dobry wygląd i pieniądze oczywiście są atutem, bo jest trochę łatwiej i w oczach kobiety widniejesz jako facet niezależny finansowo. Życie bywa przewrotne i nie każdy rodzi się boskim czempionem. Ważna jest praca nad sobą, lecz również nad kontrolą własnych emocji i zrozumieniem pewnych mechanizmów zachodzących w kobiecej psychologii. Uwierzcie mi, że wiele schematów ulega repetycji. 

Przeczytałem kiedyś taki cytat: "Kiedy krążysz w lesie, i trafiasz na to samo drzewo, to znaczy, że zbłądziłeś" - trudno się nie zgodzić. Parker znów to robił w The Heist, ganiał za Felicią, bo dał się ponieść emocjom. Oczywiście skonstruowano ten wątek na potrzeby rozwoju historii, lecz w życiu to się nierzadko zdarza. Kobiet pokroju Feliciii nie zdobywa się takim sposobem. W zasadzie wystarczy zachowowywać się tak, jakbyś chciał ją stracić. W przypadku kobiecych zachowań i dziwnych sytuacji Twoim najgorszym wrogiem będzie nadmiernie myślenie. Kobiety w tych sprawach rzadko kierują się logiką. Felicia to przebiegły przypadek, choć w The Heist bywały chwile, gdy Peter z dozą pewności siebie wywarł na niej wrażenie. Jeśli chcesz uwieść taką kobietę (atrakcyjną, świadomą swojej wartości, lubiącą zabawę w kotką i myszkę), musisz postępować dokładnie odwrotnie. Jeśli toczy z Tobą regularne rozmowy, to sam ten fakt jest sygnałem jej zainteresowania. Jeśli zaś to Twoja była, i przypadkiem trafiłeś do szufladki kolega/przyjaciel, ogranicz kontakt przez jakiś czas. The Heist przypomniało mi relację z moją pierwszą dziewczyną i popełniałem te same błędy, co pan Peter Parker. A podobno z gier nie można się nauczyć życia. Dajcie znać, czy wpis się Wam podoba, i czy macie jakieś własne zdanie na ten temat, lub może chcielibyście więcej takich analiz w moim wykonaniu? Wszyscy jesteśmy bohaterami w swoim życiu!