Play MORE #62 - The Last of Us: Part II
Druga część kultowego już tytułu od Naughty Dog to fantastyczna demonstracja tego, jak gra wideo może połączyć zapierającą dech w piersiach rozgrywkę, wspaniałą opowieść oraz złożoną moralnie tematykę wywołującą niepokój.
Tytuł rozpoczyna się cztery lata po wydarzeniach kończących pierwszą część, 25 lat po wybuchu epidemii. Joel i Ellie zamieszkują w stabilnej społeczności ocalałych, ale ich relacje wydają się być mocno odseparowane. To tylko uwypukla interakcje, które są przesycone smutkiem i napięciem. Mimo ich oschłego podejścia oboje prowadzą spokojne i stosunkowo normalne życie. Sielanka zostaje brutalnie przerwana przez traumatyczne wydarzenie, które zmusza Ellie do opuszczenia względnie bezpiecznego miasta Jackson, aby wyruszyć na niepohamowaną zemstę zabierając dziewczynę w głąb pozostałości Seattle.
Szmaragdowe miasto, gdzie spędzimy większość czasu gry, jest w całkowitej ruinie - częściowo zalane i opuszczone. Jedyne żywe organizmy to zainfekowane, groteskowe mutanty, które doprowadziły społeczeństwo do upadku. W rzeczywistości, to największa aglomeracja w stanie Waszyngton, pogrążona w toczącej się wojnie między dwiema frakcjami - WLF, paramilitarną organizacją, przypominającą bardziej wojowniczą odmianę Świetlików z pierwszej części gry oraz tajemnicze ugrupowanie o nazwie Blizny.
IP wprowadzona dodatkowe elementy fabularne, takie jak nowe postacie i ich związki z Ellie i Joel'em, a także bardziej skomplikowane relacje między różnymi frakcjami w świecie gry. Twórcy zdecydowali się również na eksperymenty z narracją, włączając do rozgrywki sekwencje, w których gracz kontroluje różnych bohaterów i poznaje różne perspektywy na wydarzenia. To wszystko sprawia, że druga część to pełnoprawna kontynuacja pierwszej części, ale z jeszcze większą ilością elementów, które przyciągają uwagę gracza i sprawiają, że ta opowieść jest bardziej rozbudowana i ekscytująca niż kiedykolwiek wcześniej.
ZOBACZ W YOUTUBE
Przechodząc do rozgrywki, ta w dużej mierze opiera się na tych samych zasadach co poprzednio, gdzie amunicja i zasoby potrzebne do wytwarzania przedmiotów mogą być bardzo rzadkie, szczególnie na wyższych poziomach trudności. Gracz musi uważać na każdy nabój i zasób, a także być gotowym na improwizację w postaci ukrywania się i walki wręcz, jeśli zabraknie amunicji. Oczywiście, średni poziom trudności nie stanowi większego wyzwania, a istotne przedmioty powinny być łatwo dostępne, w przeciwieństwie do najtrudniejszego trybu zabawy, gdzie każdy zebrany przedmiot ma ogromne znaczenie.
Warto zauważyć, że przeciwnicy, niezależnie od poziomu trudności, są bardziej wyczuleni na obecność głównej postaci i jej położenie. W dalszej fazie zabawy przeciwnicy korzystają również z psów, które mogą podążać za zapachem bohatera i powodować poważne szkody, jeśli uda im się odkryć pozycję grającego.
Jeśli chodzi o zmiany, które wprowadza druga część produkcji, warto wspomnieć o nowych zdolnościach Ellie, takich jak skakanie, czołganie się, pływanie oraz lepiej zastosowanym uniku. Chociaż dziewczyna nie jest tak silna jak Joel w walce wręcz, to łączenie wspomnianych uników z atakami broni białej stanowi skuteczną technikę walki zarówno z ludźmi, jak i zarażonymi. Nowe mechaniki pozwalają protagonistce na ukrywanie się pod pojazdami lub w trawie, czołganie się przez wąskie przestrzenie oraz wykorzystywanie opcji skoków podczas przemierzania masywnych, zrujnowanych struktur miejskich. Ellie jest szybka, zwinna i bardziej biegła w przemierzaniu terenu, co nadaje rozgrywce naturalną płynność. Może ona również wykorzystywać liny do wspinania się, przechodzić przez bardzo ciasne budowle oraz unikać i kontrować przeciwników w odpowiednim momencie, co prowadzi do krwawych walk z użyciem białej broni i angażowania wielu wrogów naraz. Wszystko to skutkuje bardziej elastycznym systemem walki, który pozwala na płynne przejście od skradania się do akcji bezpośredniej i z powrotem wiele razy w ciągu jednej potyczki.
Jeśli chodzi o wytwarzanie przedmiotów, podobnie jak w pierwszej części gry, możemy tworzyć różne rodzaje broni, takie jak koktajle Mołotowa, bomby oraz podstawowe strzały do łuku. Jest to szczególnie przydatne, gdy brakuje nam innej amunicji, lub gdy potrzebujemy apteczki do szybkiego uleczenia się. Ponadto, możemy znaleźć "podręczniki treningowe", które odblokowują kolejne umiejętności. Warto zauważyć, że drzewko umiejętności w grze jest znacznie bardziej skomplikowane niż w poprzedniej wersji z 2013 roku. Składa się ono z pięciu różnych ścieżek umiejętności, obejmujących takie kategorie jak przetrwanie, skradanie się lub materiały wybuchowe, z których każda ma pięć cech, które można ulepszyć. Przykładowo, przetrwanie pozwala na szybsze tworzenie zestawów zdrowia oraz zwiększenie ogólnego stanu zdrowia, natomiast materiały wybuchowe umożliwiają wytwarzanie wybuchowych strzał lub ulepszanie koktajli Mołotowa. W świecie gry nie ma wystarczającej ilości zasobów, aby zmaksymalizować każde drzewko umiejętności podczas jednej rozgrywki, więc to gracz musi decydować, co jest dla niego ważniejsze.
Zmienił się również warsztat broni, gdzie modyfikacje są na bieżąco animowane, co daje niesamowity efekt. Sama struktura ulepszania broni nie zmieniła się aż tak bardzo, ale nadal jest to sensowny i przyjemny etap modyfikowania dostępnego uzbrojenia.
Część II zawiera także o wiele większe środowiska oraz bardziej zróżnicowaną rozgrywkę. Pierwsza część zawierała całkiem spore lokacje, takie jak Pittsburgh, który wydawał się nie mieć końca, jednakże pojedyncze spotkania z grupami wrogów były dość zamknięte. W kontynuacji mamy o wiele więcej obszaru do eliminacji wędrownych wrogów lub zarażonych, co oznacza, że istnieje niezliczona ilość sposobów radzenia sobie z każdą sytuacją. Wbrew pozorom wykorzystanie danego terenu jest absolutnie konieczne, ponieważ wrogowie są znacznie mądrzejsi niż wcześniej, lepiej potrafią śledzić, flankować i wyszukiwać gracza, gdy ten jest ukryty. Znacznie trudniej jest pozostać niezauważonym i wymordować pół tuzina przeciwników. Wystarczy tylko jeden błąd i możemy znaleźć się w poważnych tarapatach, nawet podczas czołgania się przez trawę lub ukrywania się pod samochodami. Pod tym względem tytuł poszedł o wiele bardziej do przodu i jest to dobra i bardzo znacząca zmiana.
Tytuł w dalszym ciągu pozostaje dość liniowa, ale sposobów na przejście przez daną sytuację jest znacznie więcej, co tylko urozmaica produkcję i nadaje jej nowe poczucie wolności. W kontekście eksploracji, istnieje wiele interesujących rzeczy do zobaczenia, ale większość z nich jest łatwo pomijana, gdy skupiamy się tylko na wędrówce do przodu. Eksploracja jest kluczowa zarówno do pozyskiwania przedmiotów, które pomagają przetrwać, jak i do odkrywania fabularnych wątków oraz kontekstu świata. W centrum Seattle znajduje się nawet sekcja pseudo-otwartego świata, w której można znaleźć ciekawostki wskazujące na różne miejsca, które warto zbadać. Większość z nich jest opcjonalna, ale warto je odwiedzić również pod kątem interesujących notatek, które uzupełniają i wyjaśniają wiele zawiłości. Dodatkowe aktywności, takie jak świetnie wyreżyserowane sceny pościgu, zwiedzanie miasta łodzią czy spokojna i klimatyczna gra na gitarze, dodają trochę pożądanej różnorodności do rozgrywki.
Historia jest ambitna i wykorzystuje retrospekcje oraz nakładające się na siebie narracje z doskonałym efektem. Wątki i perypetie są wciągające, choć niektórzy fani mogą czuć się nieswojo z niektórymi kontrowersyjnymi tematami poruszanymi w grze. Jednakże, jako całość, fabuła ma logiczną konstrukcję i spójność. W grze nie ma postaci, które są całkowicie dobre lub złe - wszystkie postacie są bardziej skomplikowane, charakteryzują się odcieniami szarości, a wnioski, do których dojdzie gracz, zależą od jego własnej interpretacji.
Napotkane osoby są bardzo zróżnicowane, reprezentujące różne płcie, seksualności i grupy etniczne. Produkcja radzi sobie z tym dobrze, nie bagatelizując ani nie skupiając się nadmiernie na tych aspektach. Mimo że produkcja podejmuje trudne i kontrowersyjne tematy, nie przedstawia ich jednoznacznie, co jest właściwym wyborem. Zaskakujące jest, że Naughty Dog zdecydowało się opowiedzieć historię z perspektywy biseksualnej dziewczyny i transseksualnej postaci, zamiast przedstawiać typowego, heteroseksualnego bohatera w roli głównej. Co ciekawe, kobiety w grze nie mają idealizowanych ciał, popularnych w wielu innych tytułach, ale mają realistyczne i zróżnicowane sylwetki. Chociaż większość obsady postaci jest biała, gra unika rażących podziałów rasowych, które w postapokaliptycznym świecie nie powinny mieć racji bytu.
IP zawiera bardzo dużo brutalnych, jak i wulgarnych scen, które zdecydowanie ukierunkowane są pod dorosłego odbiorcę. W trakcie zabawy nie brakuje etapów walk, które kończą się hektolitrami krwi, czy drastycznych, mocnych momentów w narracji.
Oprawa wizualna robi bardzo duże wrażenie. Szczegóły otoczenia i obiektów są imponujące, a same tekstury ubrane w dużą dbałośc o detale. Krajobrazy są piękne, a momenty, w których gracz może się zatrzymać i podziwiać otoczenie, są niezapomniane. Jest to bez wątpienia jedna z najładniejszych gier dostępnych na PlayStation 4.
(kliknij, aby powiększyć zrzut ekranu)
Technicznie całość działa bardzo płynnie, trzymając stałe 60 klatek na sekundę przy rozdzielczości 4K w przypadku PS5. Poprzednia generacja obsługuje 30 fpsów przy tej samej rozdzielczości. Warto także dodać, że tytuł jest dobrze wykonany, gdyż podczas rozgrywki rzadko zdarzają się kłopotliwe błędy czy glitch'e.
Muzyka jest bardziej subtelna niż w pierwszej części, ale wciąż buduje niesamowitą atmosferę i klimat produkcji. Kompozytor Gustavo Santaolalla, nagrodzony Oscarem, wspaniale wypada w swojej roli. Aktorstwo i lokalizacja gry również prezentują się bardzo dobrze.
Z minusów można zauważyć, że rozgrywka jest nieco przeciągana. Eksploracja, mimo że daje dużo satysfakcji, z czasem może stać się nużąca i monotonna, sprowadzając gracza do wykonywania tych samych czynności. Niektóre lokacje wydają się być wykonane na siłę, co stanowi próbę przedłużenia tytułu do granic możliwości.
The Last of Us: Part II podnosi poprzeczkę jeszcze wyżej, dodając kilka kolejnych centymetrów do już skandalicznie wysokiej jakości, którą Naughty Dog ustawiło kilka lat temu. Jest to ukoronowanie dotychczasowych osiągnięć dewelopera, który przez ponad dekadę iterował i ulepszał swoje koncepcje. Ten tytuł zdecydowanie zasługuje na miano "must have", niezależnie od jakości samej opowieści.