Kącik komiksowy #9
Siemanko! Witam wszystkich komiksomaniaków! Ciepło się zrobiło i teraz komiksy można czytać wszędzie, szczególnie, że zaczęliśmy sezon urlopowy, więc mamy do wyboru nie tylko balkony, tarasy i ogródki, ale też plaże, lasy i jeziora. Polecam ten sposób spędzania czasu, szczególnie, że na rynku jest coraz więcej fajnych historii i to niekoniecznie tycho trykociarzach, które też są czasem bardzo fajne, ale staram się czytać wszystko, co mnie interesuje. Tak samo zresztą mam z grami, nigdy nie ograniczam się do jednego gatunku. Nawet jakbym nie trafił z jakimś tytułem, to mogę go odsprzedać, choć nie każdy sprzeda się równie szybko. Nie przedłużając przejdźmy od razu do mięska.
legenda:
pomarańczowy - abonament Empik Go
Zosia: pierwsze loty
Główna bohaterka, czyli mała dziewczynka podróżuje w kosmosie. Jej towarzyszami przygody jest robót, kot, ryba-tłumacz i baza matka, czyli centralny komputer. Razem odwiedzają kilka dziwacznych planet. Na jednej widzą dinozaury, na innej postacie bez rąk i głów, na innej z kolei mogą potańczyć w klubie. Napotkają przeróżne postacie, ale nieraz muszą mieć się na baczności, bo czekają ich niezwykle przygody. Całość w ładnej, kolorowej oprawie. Myślę, że z powodzeniem można to czytać dzieciakom. Polecam.
Za furtką
To opowieść o przemijaniu, śmierci, strachu, beznadziejności życia, o depresji, która ewidentnie dotyka główną bohaterkę, która nie tylko nie radzi sobie z emocjami, ale też ma problemy na każdej płaszczyźnie swojego Życia. Wszystko w czarno-białych kolorach.
Wydział 7 Zeszyty 1-8
Wydział 7 odcinek specjalny Helena
Wydział 7 to taki polski odpowiednik Archiwum X. Tylko, że dzieje die w Polsce w czasach PRL. Zaczyna się niewinnie, od złamania klątwy rzuconej przez zabitych rannych z 2 wojny światowej. Potem zaczynają się większe jazdy: wiedźmy, przekleństwa, wirusy, zombie.... Całość narysowane w świetnym stylu, bardzo ładnie pokolorowana, no poziom rzekłbym światowy. Odcinek o Helenie też spoko. To cyganka, Medium, słyszącą głosy i mająca kontakt z duchami. Ogólnie polecam i z pewnością przeczytam kolejne zeszyty, bo w 8 jest już zapowiedź dziewiątego odcinka.
Zabić Drozda
Jest to obrazkowa adaptacja książki o tym samym tytule, której nie czytałem. Jest jednak na tyle dobrze przedstawiona, że każdy powinien być zadowolony. Rzecz dzieje się w połowie lat 30 gdzieś na amerykańskiej prowincji. Losy małego miasteczka i jego mieszkańców pokazywane są z punktu widzenia małej 8 letniej dziewczynki, córki prawnika o szlacheckim pochodzeniu. Miasto żyje nadciągającym procesem czarnoskórego mężczyzny, oskarżonego o gwałt i pobicie. Jak niełatwo się domyślić cała historia to opowieść o rasiźmie, uprzedzeniach, nienawiści, zawiści itd. Myślę, że z powodzeniem powinno się ją podsunąć młodym ludziom, ale też tym starszym, żyjącym w swojej bańce wyobraźni o świecie. Komiks jest gruby i bardzo ładnie narysowany. Polecam.
Rok 1984
Jest to kolejna adaptacja, świetnej powieści Georgea Orwella. Pamiętam, że czytałem ją jako lekturę w szkole. Myślę, że teraz już jako dorosły człowiek przez ten komiks dużo bardziej ją doceniłem. To opowieść o dystopijnej przyszłości gdzie rządzi partia i wszystkich kontroluje. Patrząc z perspektywy czasu, czyli prawie 75 lat od ukazania się oryginału, dużo z tej wizji niestety się sprawdziło. Co więcej przy tych obrazkach całość jest jeszcze bardziej ponura i przygnębia z podwójną siłą. Szykujcie się na masę tekstu, ale bez niego było by to dużo uboższe doznanie.
Opowieść Podręcznej
Większość zapewne kojarzy ten tytuł jako serial. Zdaje się, że zarówno on, jak i komiks to dwie interpretację tej samej książki, ale głowy za to nie dam, bo ani nie ogladalem, ani nie czytałem oryginału. Jaki jest komiks? Trochę podobny do poprzedniego, znów smutny, poważny i przygnębiający. Krótko o fabule: w USA dochodzi do zamachu na prezydenta, kobietom blokuje się dostęp do kont bankowych i praw obywatelskich. Zostają zamknięte w swego rodzaju sekcie podręcznych gdzie mają być nałożnicami i rodzić dzieci, które będą im odbierane. Inne da służącymi, inne żonami, ale te ostatnie nie płodzą dzieci. Pomimo bardzo ciężkiego klimatu, oprawa jest bardzo kolorowa z przewagą czerwieni i czasem niebieskiego i zielonego, czyli kolorów sukienek, jakie ubierały bohaterki. Myślę że warto sięgnąć po ten komiks, szczególnie, że na pewno szybciej go przyswoi ie niż serial.
Wartości Rodzinne
Śledzia jako autora znam wyłącznie z komiksów, które rysował do czasopism growych. WR to fajna antologia złożona z 4 zeszytów. Opowiada o szalonej rodzince. Ojciec pracuje w wojsku, matka ogólnie nie robi nic, bo jej obowiązki przejmuje pomoc domowa z Ukrainy. Dwójka dzieciaków z kolei ma swoje problemy i swój świat. Nie wszystko jest jednak takie jak widać na pierwszy rzut oka, bo potem następuje tak szalona przygoda, w której biorą udział, że aż żal ją spoilerować. Bardzo ładna oprawa, żywe kolory, humor, trochę nawiązań i ironii. Bardzo fajnie mi się to czytało.
Folwark zwierzecy
Tej książki Orwella nie czytałem, choć o niej samej nasłuchałem i naczytałem się dość sporo. Jest to kolejna wariacja nt. państwa totalitarnego, tylko zamiast ludzi główną rolę odgrywają zwierzęta na czele ze świniami. Wyganiają ludzi, wprowadzają swoje dekrety, wypracowuje wielkie normy, dochodzi do rozłamu u władzy a nawet do przewrotu wojskowego. Jeśli chodzi o oprawę to jest przepiękna. Każdy obrazek to ręcznie namalowane pędzlem małe dzieło sztuki. Niektóre bez problemu możnaby umieścić na ścianie.
Na szybko spisane 1980-2010
Komiks roku 2007. Tutaj zebrany w całość, pokazuje biografie człowieka, który urodził się ponad 40 lat temu. Wychowywał się w latach 80 i 90 na blokowisku, potem się zakochał. W międzyczasie odkrył co w trawie piszczy i na kasetach video.. Potem studia, praca dom, tatkowanie. Słowem zwyczajne życie w Polsce. Za to bardzo ładnie narysowane, bo ciężko jest nie lubić stylu Śledzia. Humor bardzo przystępny jak i całość tak podana, że można przeczytać jednym tchem.
Osiedle Swoboda tom 1 i 2
Oaiedle Swoboda Niedźwiedź
Osiedle Swoboda Centrum
Ta opowieść to kwintesencja polskich blokowisk. Autor przedstawia masę fajnych postaci, z którymi bardzo łatwo się zżyć i polubić. A jakie są osiedla, każdy wie. Kibole, dresy, bójki ustawki, używki, alkohol, trawa, dużo łaciny. W tym wszystkim czuć swojski, polski klimat. Jedyne czego nie umiem zrozumieć to, że zamiast "siemka" postacie mówią do sobie "siewka", ale to już tam mniejsza. Szkoda też, że tylko jeden z czterech przeczytanych albumów jest kolorowy, choć nawet w czarnobiałym prezentuje się za nie, choć niektóre obrazki były trochę nieczytelne, może to przez to, że czytałem to na smartfonie. W każdym razie polecam i z pewnością sięgnę po kolejne komiksy z tej serii.
Czasem
Rodzina kupuje dom, a facet uświadamia sobie, że jeden z pokoi, który nazywa swoją kanciapą, jest wyrwany z czasu. Kiedy on się w nim zamyka, na zewnątrz czas staje w miejscu. A jako, że nie za bardzo z żoną mu się układa, coraz częściej izoluje się od niej w tym pokoiku. Potem zaczyna się coraz bardziej rozleniwiać, co oczywiście nie pomaga. To dość krótka historia, ale bardzo prawdziwa, bo wielu mężczyzn tak żyje i to bez swojej kanciapy.
Fugazi Music Club
Komiks opowiada historię bardzo znanego klubu muzycznego działającego w Warszawie na początku lat 90. Grupa zapaleńców organizuje klub najpierw w domu kultury, później w budynku po kinie. Spędzają masę czasu na remontach, telefonach i organizacji koncertów. Przewija się tam masę fajnych kapel rockowych i metalowych, nie tylko polskich, ale i zagranicznych. Wspominają też masę znanych do dziś osób z kręgów muzycznych. Niestety przez szemrane finansowanie i problemy z mafią klub zamknięto, ale warto poznać jego historię, lub dla jego bywalców powspominać. Bardzo ładnie narysowany, wszystko na turkusowym tle, musi dobrze oddawać klimat tamtego miejsca.
Kapitan Sheer
Dwa szczury płyną przez morze na statku, zrobionym z puszki po sardynkach. Mają swoje filozoficzne przemyślenia i odkrycia. Całość podana w zabawnej formie. Spotykają na swojej drodze inne postacie, regularnie są lipieni przez pitlrata. Fajny humor i ogólnie szybko się to czyta, bo to krótka historia.
Dym Pablopavo
To wywiad graficzny, słusznie nazwany, bo przeprowadzony ze znanym muzykiem z Warszawy, a zilustrowany przez komiksiarza. Fajne połączenie muszę przyznać, kreska bardzo ładna (ten sam artysta co przy Fugazi). Wywiad to taka trochę biografia i opis całego życia oraz kariery muzyka. Dodatkowo umieszczono tedlty kilku piosenek. Nie znam go, nie słuchałem, ale czytało się bardzo miło.
To tyle na dziś. A co Wy czytaliście ostatnio? Napiszcie w komentarzach i pozdro dla wszystkich!
