MAFIA 2 DEFINITIVE EDITION- RECENZJA

MAFIA II w dniu swojej premiery wywołała iście skrajne emocje. Wielu recenzentów i graczy nie zostawiło na produkcji suchej nitki. Dla innych była to jednak produkcja godnie kontynuująca styl poprzedniczki i po prostu solidnie opowiedziana historia. Ten rozdźwięk widać najlepiej w recenzjach agregowanych w serwisie Metacritic. Wersja gry na Xbox 360 uzyskała noty w przedziale od 93% do... 33%, zbierając łącznie 51 pozytywnych recenzji, 23 mieszane i 5 negatywnych. Czy zatem gra potrzebuje odświeżenia które zachowałby te cechy, za które produkcję pokochali gracze, jednocześnie naprawiając niedociągnięcia. Odpowiedź na to pytanie wbrew pozorom nie jest wcale taka prosta.

Zanim przejdę do opisania samego odświeżenia produkcji warto wspomnieć parę słów o samym trzonie gry, który oczywiście nie uległ żadnym zmianom. MAFIA II to w dalszym ciągu przygodowa gra akcji z bardzo mocnym naciskiem położonym na opowiadaną historię. Scenariusz jest tu równie istotny jak sam gameplay. Opowiastka o wspinaczce na szczyt mafijnej hierarchi może sama w sobie nie grzeszy specjalnie oryginalnością, ale jest wciągająca, ciekawie poprowadzona i konsekwentnie zmierza ku przemyślanemu finałowi. Z drugiej strony jednak jeśli ktoś nie lubi tego typu klimatów gra odrzuci go nawet jeśli spodoba mu się sama mechanika gry. Bo właśnie klimat to kolejna mocna strona tej produkcji. Miasto, w którym rozgrywa się akcja gry zostało odwzorowane z dbałością o wiele historycznych detali. Samochody wyglądają jak prawdziwe wozy, które w latach 40 i 50 XX wieku poruszały się po ulicach. Podobnie zadbano o odwzorowanie ubrań, broni czy nawet słownictwa jakim posługują się postaci. Do tego dochodzi wiele drobnych smaczków jak choćby znajdźki w postaci archiwalnych okładek Playboya z lat 40tych. Ale wisienką na przysłowiowym torcie i elementem chyba najsilniej budującym klimat jest ścieżka dźwiękowa gry bogata w znane i klasyczne przeboje przełomu pierwszej i drugiej połowy XX wieku. 

Od strony samej rozgrywki MAFIA jest dalej tytułem budzącym skrajne emocje. Dzieje się tak głównie przez to, że większość graczy ocenia ten tytuł przez pryzmat tego czy nie jest niż tym czym jest. A czym napewno MAFIA II nie jest? Z całą pewnością nie jest to typowy sandbox. To gra, która może pozornie przypominać swoją strukturą grę z otwartym światem. Mamy do dyspozycji całe miasto, które możemy przemierzać pieszo lub za kierownicą samochodów, które możemy dowolnie skraść nawet na oczach policjantów, którzy ruszą za nami w pościg. Kolejne fabularne misje rozpoczynami dojeżdżając do punktu zanznaczonego na mapie. Jednak w grze na próżno szukać wielu pobocznych aktywności, opcjonalnych misji czy znajdziek, które podnoszą statystyki postaci odblokowując jednocześnie nowe elementy gameplayu. W MAFII II można udać się warsztatu samochodowego, sklepu z ubraniami i restauracji. To tyle. Miasto jednak nie skrywa na każdym rogu kolejnych aktywności, które odciągałyby gracza od głównego wątku. Produkcja jest w 100% skoncentrowana na fabularnej kampanii, a wszelkie dodatkowe rzeczy jakie możemy wykonać trudno nawet traktować jako zajęcie na dłużej niż 10-15 minut. Dla osób przyzwyczajonych do standardów gier z otwartym światem oferujących rozgrywkę w trybie swobodnym na kilka godzin, MAFIA II może okazać się tytułem wybrakowanym. Ale czy tak faktycznie jest? Nie jeśli spojrzymy na tę produkcję jako na grę akcji skupioną całkowicie wokół spójnej i liniowej opowieści. Ogromne miasto nie jest tu piaskownicą wypełnioną zabawkami dla gracza, a raczej elementem opowieści służącym podkreśleniu realizmu i powagi opowiadanej historii. Bo właśnie dbałość o detale jest kolejnym elementem, który pokazuje jak bardzo tytuł ten odbiega od struktury typowego sandboksu. Arena wydarzeń nie jest może przesadnie duża, ale próżno też szukać tu elementów przygotowanych na zasadzie kopiuj-wklej. Gracz ma możliwość wejścia do raptem kilku budynków, ale za to każde z nich oddane z jest z dbałością o detale. Nawet tak drobne szczegóły jak śnieg spadający z dachu samochodów po wykonaniu gwałtownego skrętu dowodzą, że twórcy MAFII II nie hodłowali zasadzie- "dużo, dużo, więcej ale za to mniej dokładnie".

Misje w grze nie są przesadnie oryginalne, ale udanie wkomponowują się w scenariusz. Czasem musimy kogoś śledzić, czasem gonić, ale najczęściej gra opiera się na schemacie - dojedź do miejsca A, weź udział w strzelaninie i wracaj do domu. Trudno jednak narzekać tu na większą nudę bo gra co chwilę oferuje nam strzelaniny w otoczeniu rodem z klasycznych filmów gangsterskich. Sam model strzelania jest z kolei poprawny, a system osłon zapożyczony z klasyków gatunku działa jak należy. Przyczepić się można jednak do działania stróżów prawa. Ci są bardzo powolni i zgubienie pościgu nie stanowi tu praktycznie żadnego wyzwania. Ponadto policjanci często nie ruszają za nami w pościg, nawet jeśli jawnie naruszymy wszystkie przepisy prawa tuż przed ich nosem. Z resztą sztuczna inteligencja wrogów pozostawia równie wiele do życzenia. Często strzelają na oślep mimo tego że stoimy idealnie w zasięgu ich wzroku. 

A jak wypada samo odświeżenie gry? Tu programiści poszli zdecydowanie na skróty. Podkręcenie strony technicznej ograniczyło się praktycznie jedynie do podbicia rozdzielczości. I o ile w zamkniętych pomieszczeniach dzięki takiemu zabiegowi gra prezentuje się zdecydowanie lepiej, tak na otwartych przestrzeniach raczej wyszło to całości na minus niż plus. Niedociągnięcia w pierwotnej wersji udawało się zamaskować rozmyciami, które odwracały uwagę gracza. Teraz wyższa rozdzielczość obnaża dodatkowo wiele uproszczonych modeli otoczenia, które odbiegają zdecydowanie od obecnych standardów. Najbardziej jednak boli fakt, że twórcy nie pokusili się choćby o jedną nową animację postaci. Na otarcie łez do gry dodano wszystkie wydane dodatki, które zapewniają dobrych kilka godzin zabawy więcej. Inną kwestią jest to, że dodatki te od początku swego istnienia były conajwyżej przeciętne. 

MAFIA II DEFINITIVE EDITION to odświeżona po łepkach edycja bardzo dobrej i dojrzałej gry rozrywkowej. To w dalszym ciągu świetnie opowiedziana historia idealnie współgrająca z mało odkrywcznym, ale solidnie zrealizowanym gameplayem. Na dokładkę dostajemy gęsty klimat lat 40 i 50 -tych XX wieku. Jeśli jednak liczycie na sandboksa z otwartym światem wypełnionym licznymi aktywnościami- darujcie sobie ten tytuł już na wstępie.