Seria Aero Elite była pierwszą próbą przeniesienia gatunku lotniczych symulatorów na konsole. Marka już od pierwszej odsłony wyróżniała się wysokim poziomem realizmu odwzorowania walk powietrznych współczesnych myśliwców. Czwarta odsłona serii, znana pod tytułami Aero Elite/Aero Dancing 4 pojawiła się na PlayStation 2 w 2003 roku. Wydawcą została Sega.

Dalsza część tekstu pod wideo

Deweloperzy Aero Elite postawili przed sobą cel: stworzyć maksymalnie realistyczną symulację walk współczesnych myśliwców. Aero Elite odróżnia się od Ace Combat poważnym podejściem do lotniczego tematu. By przejść do walk powietrznych należy najpierw zaliczyć kilka testów - wykonywać m.in. coraz bardziej skomplikowane akrobacje. Ich perfekcyjne zaliczanie nagradzane jest odblokowywaniem kolejnych samolotów - m.in. F-14, F-15, F-16, Su-27, F2-1, albo śmigłowca AH-Apache. W grze można zebrać 60 różnych maszyn, wraz z alternatywnymi schematami malowań.

Gracz może w trakcie rozgrywki przełączać się między widokiem z kokpitu a kamerą śledzącą samolot z tyłu. Sterowanie w związku z tym znajduje się gdzieś w połowie drogi między arcade'owym modelem w stylu Ace Combat, a pecetowymi symulacjami. Gracz może np. samodzielnie lądować lub startować i wykonywać pewne podstawowe procedury, takie jak tankowanie w powietrzu. Samoloty zachowują się w pewnym stopniu realistycznie, a gra odzwierciedla m.in. efekt "blackoutów".

W grze znajduje się tryb lokalnego multiplayera dla dwóch osób, kilkadziesiąt wyzwań oraz krótka kampania singleplayer ze szczątkową fabułą. Aero Elite to tytuł przeznaczony do wykręcania coraz lepszych wyników i akrobacji, a nie do śledzenia dramatycznych wydarzeń w scenariuszu. Pomimo tego uproszczenia recenzenci docenili grę wydaną przez Segę. Krytycy chwalili przede wszystkim realistyczny model lotu. Jako wada podawana była uproszczona grafika i małe skupienie gry na walkach (na rzecz akrobacji). Średnia ocen Aero Elite wyniosła ok. 7/10.