Catherine Classic

Catherine Classic to odpicowana odsłona Catherine – produkcja pierwotnie w 2011 roku zadebiutowała wyłącznie na PlayStation 3 i Xboksach 360. Atlus oraz SEGA określają grę jako „preludium do premiery Catherine Full Body”

Autorzy zadbali o małe rozbudowanie pozycji i gracze na PC mogą liczyć na między innymi: rozdzielczość 4K, nieograniczone klatki na sekundę, możliwość edycji i przypisania klawiszy klawiatury i myszki, oraz opcjonalne dialogi w języku japońskim. Twórcy dodatkowo oferują możliwość rozgrywki solo, w trybie lokalnej kooperacji i w trybie versus, w którym stawią czoła wyzwaniom wspinaczki na koszmarną wieżę.

Głównym bohaterem gry jest Vincent Brooks, mężczyzna po trzydziestce, który wciąż mieszka w obskurnej kawalerce, a jego życie ogranicza się do nieczęstych spotkań ze swoją -- zamierzającą związać z nim swoją przyszłość --  partnerką Katherine, oraz przebywania w miejscowym barze, goszczącym rozmaite osobistości. Pewnego dnia jego ulubioną miejscówkę odwiedza olśniewająco piękną kobietę, której nie oparłby się niemal żaden mężczyzna. Protagonista dowiaduje się, że jej imię to Catherine i po niedługim czasie ląduje z nią w łóżku. Nazajutrz, widząc obok siebie śliczną, nagą dziewczynę, ogarnia go przerażenie, ale i zdziwienie, bowiem nigdy nie wyobrażał sobie, że jest w stanie zainteresować kogoś takiego jak ona. Niestety, wydarzenia tego bynajmniej nie może zaliczyć do wyjątkowo udanych, o czym przekonał się już kolejnej nocy. Zaczęły bowiem dręczyć go koszmary, a sytuacja jeszcze bardziej pogorszyła się w momencie, w którym wyszło na jaw, iż policja zaczęła badać sprawę zgonów, do których dochodzić miało podczas snu.

Rozgrywka w Catherine dzieli się na dwa segmenty: czynności, jakie Vincent wykonuje podczas wizyty w barze, oraz wymagającą grę logiczno-zręcznościową, która włącza się, gdy bohater kładzie się spać. Spędzając czas ze znajomymi, Brooks może porozmawiać z każdym z nich, spożywać kolejne drinki, sms-ować z dziewczynami, jak również wybrać utwór muzyczny na stojącej w barze szafie grającej. Z czasem pojawiają się również pytania na intymne tematy, a odpowiedzi, jakie udziela gracz, determinują jedno z ośmiu zakończeń gry. Znacznie większe wyzwanie stanowią sekwencje, w których Vincent zmuszony jest uciekać przed ściągającymi go koszmarami. W trakcie wspinaczki na szczyt musi wykazać się nie tylko refleksem, ale i zdolnością logicznego myślenia. Konieczne jest tutaj planowanie kolejnych ruchów, gdyż Brooks, chcąc wydostać się z tego nietypowego koszmaru, zmuszony jest manipulować sześciennymi blokami, które ułożone w odpowiedni sposób, zagwarantują mu zwycięstwo. Po zakończeniu trybu fabularnego, odblokowują się dwie dodatkowe opcje: Babel oraz Colosseum. W pierwszym z nich można grać samemu lub z przyjacielem na czterech losowo generowanych planszach. Drugi zaś umożliwia rywalizację we dwie osoby na znanych z singleplayera etapach.

Oprawa graficzna w Catherine to urokliwy cel-shading, który przywodzi na myśl film lub serial anime. Niestety, mimo wyjątkowo japońskiego charakteru tej produkcji, wydawca nie zdecydował się zamieścić na płycie oryginalnego dubbingu.