Crash Bandicoot: The Huge Adventure (w Europie znany jako Crash Bandicoot XS) to gra platformowa stworzona przez Vicarious Visions i wydana w 2002 roku na konsolkę Game Boy Advance przez Universal Interactive Studios. Jest to kolejna przygoda radosnego jamraja pasiastego, który ponownie musi pokonać swojego odwiecznego wroga, czyli szalonego Doktora Neo Cortexa.

Podobnie jak w poprzednich częściach serii, fabuła nie należy do zbytnio skomplikowanych. Pomimo wielu porażek, Doktor Neo Cortex wciąż się nie poddaje i nadal chce zapanować nad światem oraz pozbyć się Crasha Bandicoota. Tym razem swoje cele chce osiągnąć poprzez gigantyczną broń, zwaną Planetary Minimizer. Trzymając w ręce pomniejszoną planetę Ziemię, naukowiec myśli, że nic już go nie powstrzyma. Oczywiście jak zwykle się myli, bo protagonista wraz ze swoją siostrą Coco oraz duchem strażnikiem Aku Aku po raz kolejny stawią mu czoła. Aby przywrócić ich dom do normalnych rozmiarów, nasi bohaterowie będą musieli zebrać dwadzieścia kryształów porozrzucanych po różnych miejscach świata.

Dalsza część tekstu pod wideo

Rozgrywka w The Huge Adventure jest prawie taka sama jak w trzech pierwszych odsłonach serii, czyli pokonujemy na swojej drodze przeciwników (np. za pomocą obrotu czy wślizgu); zbieramy owoce Wumpa (sto sztuk daje nam jedno dodatkowe życie); szukamy kryształów i bezbarwnych/kolorowych klejnotów (część z nich jest sprytnie schowana); zbijamy skrzynki (za zebranie ich wszystkich w danym poziomie otrzymujemy bezbarwny klejnot); oraz omijamy wszelakiej maści przeszkody. Zasadnicza różnica między tą grą a jej poprzednikami jest taka, że prawie wszystkie poziomy są przedstawione w widoku 2D - wyjątek stanowią tylko sekcje z plecakiem odrzutowym oraz ucieczka przed Yeti, gdzie kamera jest ustawiona za plecami głównego bohatera. Podobnie jak w Crash Bandicoot: Warped czy w Crash Bandicoot: The Wrath of Cortex, pojawiają się tu wyzwania na czas (oczywiście wpierw trzeba przejść dany poziom, by było ono dostępne) oraz umiejętności (m.in. podwójny skok czy sprint), które Crash nabywa po pokonaniu konkretnego bossa.

Jak na możliwości konsolki Game Boy Advance, oprawa audio-wizualna stoi na dość wysokim poziomie. Modele postaci oraz wygląd poziomów budzi miłe skojarzenia z poprzednimi odsłonami serii na konsole stacjonarne, a muzyka będąca remiksami znanych już utworów, jest całkiem miła dla ucha. Pomimo braku innowacji względem poprzedników, gra zebrała pozytywne opinie, co mogło zachęcić twórców do stworzenia kolejnej części na przenośną konsolę Nintendo, czyli Crash Bandicoot 2: N-Tranced.