Dragon Ball Z: The Legacy of Goku

Dragon Ball Z: The Legacy of Goku to RPG akcji oparty o anglojęzyczną wersję serialu pod tym samym tytułem, wydany w 2002 r. na konsolę GameBoy Advance. Za developing odpowiadało studio Webfoot Technologies, a za wydanie gry w Stanach Zjednoczonych i Europie - odpowiednio Infogrames i Atari.

Warstwa fabularna tytułu oparta jest o wydarzenia znane z mangi oraz anime Dragon Ball Z, choć na potrzeby gry dokonano w nich paru przekłamań (np. zaburzenia chronologii lub techniki nauczone przez Króla Kai). Ogólny zarys zamyka się od walki z Raditzem na początku Saiyan Saga, a zamyka na walce z finałową formą Friezy pod sam koniec Frieza Saga. Oznacza to, że zwiedzimy m.in. Zaświaty i planetę Króla Kai, odeprzemy atak Vegety i Nappy, a także udamy się na Namek, aby przebić się przez szeregi Ginyu Force aż do ostatniego bossa, z którym do walki staniemy pod postacią Super Saiyana.

Podczas gry pokierujemy poczynania wyłącznie młodego Goku, który za pomocą ataków pięściami oraz pociskami Ki (oddzielne przyciski służą do lotu oraz zmiany aktualnej techniki Ki) musi wywalczyć sobie postęp w kolejnych wydarzeniach fabularnych, również tych znanych z emitowanych w telewizji tzw. fillerów. Wykonując narzucane nam przez postacie poboczne dodatkowe misje nie tylko zapewnimy Goku zastrzyk punktów doświadczenia, ale także nauczymy się paru przydatnych ataków Ki (m.in. Solar Flare, Kamehameha) oraz zwiększymy prędkość poruszania się. Jednokrotne ukończenie gry oraz wykonanie wszystkich pobocznych questów odblokuje dla nas udogonienia do wykorzystania podczas kolejnych podejść.

Tytuł spotkał się z przeważająco niskimi ocenami zarówno prasy, jak i samych graczy ze względu na cały szereg wad i uniedogodnień. Zaliczają się do nich m.in. losowa detekcja kolizji, gwałtowne skoki poziomu trudności między kolejnymi rozdziałami, nieczytelny interfejs (zwłaszcza menu podsumowujące nasze poczynania) oraz niesatysfakcjonujący endgame. Również warstwa audio nie miała niczego wspólnego ani z oryginalną serią, ani tym bardziej z angielskim dubem - za aranżacje oparte na syntezowanym pianinie odpowiadał Ariel Gross z Webfoot.