Panzer General

Panzer General to klasyczna, turowa strategia pierwotnie wydana w 1994 r. na PC. Tytuł okazał się sporym sukcesem i doczekał się kilku kontynuacji. Dwa lata później, konwersja gry trafiła również na pierwsze PlayStation. 

Do wyboru mamy kampanię bądź pojedyncze misje. W przypadku tych drugich, możemy sami zadecydować po której stronie chcemy walczyć - alianci czy państwa osi. I tylko w tym trybie naszym przeciwnikiem może być drugi gracz. 

Daniem głównym jest jednak kampania. Tu wcielamy się w niemieckiego generała i prowadzimy nasze wojska ku zwycięstwu. Wystartować możemy z pięciu punktów, będących kluczowymi wydarzeniami w czasie wojny. To od nas zależy, czy chcemy rozpocząć blitzkrieg'iem w '39 na Polskę. Czy może od otwarcia frontu na zachodzie w '43, kiedy to alianci wylądowali na Sycylii.  

Rozgrywka to typowa strategia z podziałem na tury. Dowodzimy jednostkami lądowymi, powietrznymi i morskimi. Do naszej dyspozycji oddano ich grubo ponad trzysta. Nasi żołnierze zdobywają doświadczenie, co czyni ich skuteczniejszymi w boju. Dlatego warto dbać o swoje najlepsze oddziały, w miarę możliwości uzupełniać ich stan liczebny (mamy do wyboru:  uzupełnienie "świeżakami", bądź weteranami) i generalnie starać się za wszelką cenę utrzymać przy życiu.  Wyniki starć są momentami dosyć losowe, ale zasadniczo można przewidzieć ich rezultat. Należy tylko zawsze wziąć pod uwagę teren, na jakim dochodzi do walki. Wiadomo, że czołgi znacznie lepiej poradzą sobie z piechotą na otwartej przestrzeni, niż w lesie.  

Walutą w grze, za którą kupujemy nowe jednostki i ulepszamy już posiadane, są punkty prestiżu. Dostajemy je za jak najszybsze wygrywanie misji. Na każdy scenariusz, mamy przydzieloną określoną ilość tur, w trakcie których musimy zająć wyznaczone miasta. Jeżeli uwiniemy się szybko i sprawnie odniesiemy Major Victory, dające nam przewagę w kolejnej bitwie. Jeżeli wygraną zapewnimy sobie w ostatniej chwili, będzie to Minor Victory. 

Graficznie jest schludnie i przejrzyście, ale to tylko dość proste 2D. Fajerwerków wizualnych tu nie uświadczymy. Oprawa dźwiękowa również tylko poprawna i nic ponadto. Gra jest długa, dosyć trudna i bardzo wciągająca. Sterowanie padem na konsoli nie sprawia problemów, to zaleta turowego systemu. To wszystko sprawia, że tytuł specjalnie się nie zestarzał i dzisiaj bawi tak samo jak kiedyś.