Retro City Rampage

Retro City Rampage jest przygodową grą akcji osadzoną w częściowo otwartym środowisku, wyprodukowaną i wydaną przez firmę Vblank Entertainment w dystrybucji cyfrowej. Tytuł ten parodiuje klasyczne gry wideo i zawiera w sobie mnóstwo odniesień do wytworów popkultury.

W Retro City Rampage przejmujemy kontrolę nad Graczem. Ten chcący dorobić trochę pieniędzy młodzieniec, łączy siły z jedną z najgłupszych szajek bandytów w mieście. Nie do końca udany skok na bank kończy się serią nieprzewidzianych zdarzeń, która ostatecznie umożliwi głównemu bohaterowi podróż w czasie. To jednak nie słaba historia jest motorem napędowym do zabawy. Są nim liczne nawiązania do niepowtarzalnej dekady lat 80. Co ważne, spostrzegawczy i dobrze zaznajomiony z popkulturą tamtego okresu gracz, będzie je wyłapywał na każdym kroku. Nie wszystkie są jednak oczywiste i wiele z nich można pominąć. Nie unikniemy również spotkania z Pogromcami Duchów czy Żółwiami Ninja, a  nawiązania nie ograniczają się do samych postaci - widzimy je w odzywkach bohaterów, nazwach osiągnięć czy na plakatach rozwieszonych po mieście.

Głównym założeniem gry jest zebranie części do wehikułu czasu, które są niezbędne do jego naprawy. Dostarczamy je pewnemu naukowcowi, który przypomina Emmetta Browna z filmu Powrót do przyszłości. Sterowanie rozwiązano w podobny sposób jak w Lara Croft and the Guardian of Light - jedną gałką analogową poruszamy bohaterem, a druga odpowiada za wystrzeliwanie pocisków. Kamera ukazuje akcję z dość niecodziennej perspektywy, przypominającej coś pomiędzy rzutem z lotu ptaka, a izometrycznym. W grze nie brakuje poziomów wzorowanych na starszych grach wideo - mamy tu więc odpowiedniki etapów z Metal Gear Solid czy Super Mario Bros. Po świecie gry możemy przemieszczać się zarówno pieszo, jak i przy użyciu pojazdów. Świat przedstawiony w tym tytule przypomina pierwszą odsłonę GTA, posiada również podobny schemat misji jak w hit Rockstar Games.

Produkcja Vblank Entertainment stylizowana jest na 8-bitową grę, dlatego też grafika straszy pikselami, kojarząc się z czasami NES-a - jest to jednak zabieg całkowicie zamierzony, podobnie jak muzyka przygotowana w klimacie chiptune.