Runner2: Future Legend of Rhythm Alien (aka Bit.Trip.runner2), to dwuwymiarowa gra zręcznościowa z elementami rytmicznymi, za która odpowiedzialne jest studio Gaijin Games. Tytuł pojawił się w dystrybucji cyfrowej na PlayStation 3, Xboksach 360, PlayStation Vitach, Nintendo Wii U oraz komputerach osobistych.

Gier, w których chłopek śmiga w prawą stronę i stara się dotrzeć jak najdalej mamy setki na smartfonach. Runner2 to jednak bardziej ambitny projekt, w którym umiejętnie połączono platformówkę z muzycznym doświadczeniem. Główny bohater to czarny, patykowaty ludek, który sam biegnie przed siebie i... w zasadzie na tym polega największa trudność zabawy, bo nie można go w żaden sposób zatrzymać, a trzeba przy tym omijać przeszkody i łapać sztabki złota. Początkowo możemy tylko skakać, ale z czasem dochodzą kolejne ruchy. Przykładowo ślizgiem przeciskamy się pod niskim stropem, blok pozwala odbijać nadlatujące obiekty, a kopniak łamie bariery. Kluczem do zwycięstwa jest odpowiedni timing i klepanie przycisków odpowiedzialnych za poszczególne akcje – tak, aby zaliczyć tor przeszkód bez żadnej skuchy. Każdy błąd jest bowiem karany cofnięciem na początek levelu. Co istotne, każda akcja daje dźwięk, który współgra z podkładem muzycznym towarzyszącym danej planszy. Tym sposobem brykając, kreujemy jednocześnie ścieżkę dźwiękową.

Dalsza część tekstu pod wideo

Względem poprzednika zmalał poziom hardkora. Plansze nie są już tak złośliwie konstruowane, że tylko milimetrowa dokładność i setki prób pozwolą nam ujrzeć metę. Spora w tym zasługa obecności checkpointów, które w przypadku pomyłki nie zmuszają już do powtarzania całego etapu od nowa (choć można je usunąć w zamian za bonus). Rozgrywkę urozmaicono też nowymi ruchami, np. taniec pozwala czesać dodatkowe punkty w trakcie biegu, ale też uniemożliwia wykonanie w tym czasie innej akcji, co wiąże się ze sporym ryzykiem. Są też niespotykane wcześniej obiekty jak diabelski młyn, rynna czy dopalacz zwiększający tempo przewijania obrazu. A cała gra składa się ze znacznie większej liczby poziomów (bagatela 100 sztuk). Jakby komuś było mało, może pokusić się o odnalezienie ukrytych kartridży (dodatkowe retro levele!) czy kuferków z ciuszkami i grywalnymi postaciami. Zabrakło jedynie multiplayera.