Thief II: The Metal Age

Thief II: The Metal Age to gra action-adventure stawiająca nacisk na skradanie. Za jej produkcję odpowiadało Looking Glass Studios, a za wydanie Eidos Interactive. Tytuł ukazał się wyłącznie na komputerach osobistych.

Gra jest bezpośrednią kontynuacją części pierwszej. Konkretnie rzecz biorąc akcja toczy się rok po wydarzeniach tam przedstawionych. Garrettowi, złodziejowi działającemu dla pewnej tajnej organizacji, udaje się powstrzymać intrygę, która zagrażała całemu światu, ale na horyzoncie majaczą nowe atrakcje. Po pierwsze, w Mieście, miejscu będącym sceną dla opowiedzianej tu historii, pojawia się niejaki Karras, guru, który doprowadza do powstania nowego ruchu fanatyków religijnych. Po drugie, służbę zaczyna nowy szeryf, który niezwykle skutecznie radzi sobie z lokalną przestępczością. Wiadomość o tyle niedobra, bo główny bohater w gruncie rzeczy stoi po ciemnej stronie mocy.

W Thief II, tak jak w poprzedniku, wydarzenia obserwujemy z perspektywy podopiecznego. Duży nacisk położono oczywiście na skradanie - musimy unikać wzroku i strażników i robić możliwie jak najmniej hałasu. W skradaniu pomaga HUD, który informuje nas jak bardzo widoczny dla przeciwników jest Garrett. Otwarta walka nie jest wskazana, bowiem bardzo łatwo można ją przegrać. Z drugiej strony wysłanie strażnika na tamten świat też nie rozwiązuje sytuacji. Po zabitym pozostają zwłoki, z którymi najlepiej uporać się przenosząc je w mniej rzucające się w oczy miejsce.

Na przejście czeka piętnaście misji. Miejscówki są duże i otwarte, dając nam sporo możliwości w kwestii kreowania własnej strategii działania. W produkcji Looking Glass Studios nie ma jednej drogi do celu. Ważne jest zaznajomienie się z terenem, czytanie map i obserwowanie zachowań patroli.

Garrett ma do dyspozycji różnego rodzaju ekwipunek. Począwszy od ‘zwykłych’ broni, typu miecz, poprzez łuk z kilkoma rodzajami strzał przydatnymi nie tylko do walki, a skończywszy na mechanicznym oku ułatwiającym skradanie.

Tak jak w poprzedniku, do wyboru otrzymujemy trzy poziomy trudności. W zależności od podjętej decyzji zmieniają się wytyczne, np. na najwyższym nie możemy zabijać ludzi.