Wario Land: The Shake Dimension jest grą platformową z udziałem tytułowego Wario, wyprodukowaną przez japońskie studio Good-Feel i wydaną przez Nintendo we wrześniu 2008 roku wyłącznie na konsolę Wii. The Shake Dimension jest następcą Wario Land 4, które ukazało się w 2001 roku na Game Boy Advance.

Produkcja Good-Feel jest klasyczną platformówką 2D, w której gracz obserwuje akcję z boku. Wcielamy się w rolę znanego z uniwersum Nintendo Wario, złodzieja, który przemierza tajemniczy świat Shake Dimension. Ten składa się łącznie z pięciu kontynentów, a każdy z nich dzieli się na sześć plansz. Wygląd levelu uzależniony jest od środowiska, jakie panuje na danym kontynencie. Gracz przemierza więc utrwalone przez produkcje tego gatunku miejscówki o zróżnicowanym charakterze, a na końcu każdego obszaru Wario czeka walka z bossem. Więksi przeciwnicy zawsze puentują ostatni poziom, a pokonanie ich jest obligatoryjne, aby pchnąć grę naprzód.

Dalsza część tekstu pod wideo

W Wario Land: The Shake Dimension, podobnie jak w większości podobnych produkcji, gracz ma możliwość wyeliminowania pojawiających się po drodze przeciwników albo uniknięcia kontaktu z adwersarzem. Uderzając wrogów, Wario może ich ogłuszyć lub zgładzić, jednak w przypadku popełnienia błędu, kontakt z oponentem skutkuje częściową czy też całkowitą utratą zdrowia. Protagonista potrafi regenerować pasek życia, zbierając czosnkowe przedmioty. Jeśli zginie, wówczas trzeba rozpoczynać dany poziom od początku, ponieważ twórcy nie uwzględnili checkpointów. Sterowanie postacią odbywa się za pomocą wiilota. Potrząsając nim, gracz powoduje, że Wario wyprowadza ciosy oraz niszczy obiekty, z których może pozyskiwać użyteczne przedmioty. Zbieranie skarbów, takich jak klejnoty czy znane fanom Super Mario monety, mają bezpośrednie przełożenie na wynik, jaki na końcu każdej planszy uzyskujemy.

Ciepłe kolory dobrze pasują do klasycznej, dwuwymiarowej formuły, a jednocześnie ze względu na oddaloną przez większość czasu kamerę, gra wygląda staroszkolnie. Głębsze zmiany ominęły również efekty dźwiękowe oraz muzykę, za którą odpowiada Tomoya Tomita.