Spidey robi coraz większy dym

Zacierajcie ręce, bo Spider-Man: Shattered Dimensions zapowiada się świetnie. Na gemscom miałem okazję sprawdzić trzy z czterech wymiarów oraz pogadać z Thomasem Wilsonem, Creative Directorem odpowiedzialnym za nowe przygody Pająka.

Zacierajcie ręce, bo Spider-Man: Shattered Dimensions zapowiada się świetnie. Na gemscom miałem okazję sprawdzić trzy z czterech wymiarów oraz pogadać z Thomasem Wilsonem, Creative Directorem odpowiedzialnym za nowe przygody Pająka.

 

 

Jeśli śledzicie zapowiedzi, to wiedzie czego się spodziewać. Stylistyka każdego wymiaru jest inna, choć każda wierna jest klimatowi komiksów. Trzeba przyznać, że udało się to developerowi wzorowo i czerpie garściami z najlepszych przygód Petera Parkera.

 

Pierwsze primo: wskakujemy w symbiotyczny strój Ultimate Spider-Mana. Ładny cel-shading, szczególnie widoczny na modelu głównego bohatera w zręczny sposób tuszuje techniczne uproszczenia grafiki. W ferworze walki nie będzie nam to jednak przeszkadzało. A ta, trzeba przyznać jest znakomita i przywodzi na myśl najlepsze slashery na rynku. Mamy do dyspozycji szereg combosów, juggli i różnych ciekawych zagrywek z wykorzystaniem sieci (w tym przypadku, z wykorzystaniem symbiotycznego kostiumu Spidera). Początkowe naparzanie w przyciski zmienia się stopniowo w świadome wykorzystanie bardziej efektownych akcji jak np. rzucanie przedmiotami, przyciąganie się za pomocą sieci do przeciwników, czy mocarne ataki obszarowe. Zadyma w zdewastowanej bazie S.H.I.E.L.D kończy się konfrontacją z Carnage’em. Walka z bossem nie jest może odkrywcza, ale kryje kilka niespodzianek takich jak obijanie gęby oprychowi, z ujęcia pierwszej osoby (triggery to lewa i prawa pięść).

 

Drugie primo: czeka nas diametralna zmiana klimatu. Spider-Man Noir to przede wszystkim skradanka i nieco więcej finezji, zaś stonowane barwy i charakterystyczny, ziarnisty filtr tylko podkreślają zmianę charakteru rozgrywki (zdecydowanie najładniejszy wymiar, jeśli chodzi o oprawę). O ile w poprzednim wymiarze w dosyć łatwy sposób udawało rozgromić się większą grupkę przeciwników, tak tutaj rozwalenie w otwartej walce jednego oprycha z shotgunem stanowi wyzwanie. Dlatego skradamy się po dachach i stalowych słupach portowej meliny i z góry serwujemy nieświadomym frajerom tzw. takedown moves, czyli ataki z góry, lub zza pleców dostępne pod jednym przyciskiem.

 

Na moje porównanie do podobnego patentu z Batman: Arkham Asylum, Thomas załamuje ręce i mówi: „Stary, wszyscy nas do Batmana porównują, ale wierz mi lub nie, mieliśmy obmyślony ten patent już wcześniej. Wtedy nagle pojawiła się produkcja Rocksteady Studios i zgarnęła nam pierwszeństwo sprzed nosa.”

 

Trzecie primo: idziemy dalej. Spider-Man 2099 to kolejna graficzna zmiana. Cel-shading zastępuje wszędobylski light-sourcing i dyskotekowe kolory. To, co będzie szczególnie istotne w tym wymiarze, to walka podczas swobodnego spadania. Przyjdzie mi lecieć razem z Hobgoblinem i obić go trochę w powietrzu. Nic odkrywczego, ale na samym dole czeka klasyczna walka i wyraźna różnica w porównaniu do Ultimate Spider-Man. Tym razem polegamy na szybkości, dashowaniu i combosach na ziemi. Rozwalenie kilku skorumpowanych gliniarzy, oraz krótka walka na odległość z Hobgoblinem kończy moją przygodę ze Spider-Man: Shattered Dimensions.

 

Wrażenia są naprawdę pozytywne. Należy dodać jeszcze, że każda z wersji Pajęczaka będzie miała inny rodzaj pajęczej wizji. Np. Noir dostanie „rentgenowski” filtr, dzięki któremu, będzie mógł patrzeć przez ściany. Będą też specjalne moce dostępne po załadowaniu paska. Gra nie będzie może hiciorem na miarę Batman: AA, ale mój pajęczy zmysł mówi mi, że będzie to najlepsza jak dotąd gra z Człowiekiem Pająkiem w roli głównej. No to czekamy.