Uniwersum The Elder Scrolls. Część czwarta - lekcja historii

VergilDH | 02.02.2013, 14:30

Zgodnie z wcześniejszymi zapowiedziami, ostatnia odsłona naszego przewodnika po uniwersum The Elder Scrolls będzie najbardziej obszerną ze wszystkich. Pragnę bowiem zapoznać Was nie tylko z mitologią traktującą o stworzeniu świata, lecz również z historią cesarstwa, co samo w sobie nie jest zadaniem łatwym. To drugie zagadnienie wiąże się bowiem z opracowaniem olbrzymiego kalendarium, które postanowiłem podać Wam w formie lekko strawnego, a przy tym smacznego dania.

Dalsza część tekstu pod wideo

Historia Imperium Tamriel

Nim przejdę do właściwej części niniejszego tekstu, muszę zaznajomić Was z jednym, bodaj najważniejszym zagadnieniem. Otóż tamrielscy historycy podzielili dzieje imperium na Ery, których granice wyznaczają ważne wydarzenia. Pierwszą z nich jest Era Świtu, czyli okres, w którym został stworzony świat. Kolejną jest Era Meretyczna, kiedy to rasą dominującą były Elfy. Dalej mamy klasyczną, Pierwszą Erę, pełną konfliktów pomiędzy ludźmi i Elfami. W Drugiej Erze natomiast zaczęło kształtować się cesarstwo, jakie znamy dzisiaj, natomiast Era Trzecia to okres rozkwitu, stagnacji i powolnego upadku Imperium. Ostatnią Erą, czyli tą, która trwa aż do dzisiaj, jest czwarta, czyli jedna z najbardziej burzliwych. Czemu zawdzięczamy taki stan rzeczy? O tym przekonacie się już za moment...

Era Świtu

Erę Świtu rozpoczyna stworzenie wszechświata (określanego przez skrybów mianem Nir) przez trójkę bogów - Aurbisa, Anu i Padomaya. Wtedy jednak nieznane było jeszcze pojęcie czasu - takowy wykształcił się bowiem wraz z narodzinami Akatosha. Za stworzenie planety Nirn odpowiadał natomiast Lorkhan, który oszukał swoich braci i siostry. Ci po jakimś czasie zdecydowali się na przerwanie projektu, gdyż okazał się on zbyt niestabilny. Bóstwa spotkały się więc pod przewodnictwem Magnusa, gdzie zawarto porozumienie, iż planeta zostanie przez nich opuszczona. Niektórzy jednak zmienili się w istoty śmiertelne - Ehlnofey - i postanowili pozostać na stworzonej przez siebie planecie. Co ciekawe, sam Lorkhan został ukarany za swoją przebiegłość - jego serce zostało wyrwane i rzucone w siną dal. Miejscem jego upadku był wulkan Dagoth Ur, który obecnie możemy podziwiać w trakcie wycieczek po prowincji Morrowind.

Era Meretyczna

Rozpoczęcie Ery Meretycznej datuje się na rok 2500, kiedy to została wybudowana Adamantytowa Wieża. Obecnie stoi ona w prowincji High Rock i jest powszechnie uważana za najstarszą budowlę na całym Nirnie. We "Wczesnej Erze Meretycznej" po planecie przechadzali się pierwsi Zwierzoludzie, który dali początek takim rasom jak choćby Khajiit czy Argonianie.

Kolejnym okresem w Erze Meretycznej jest Średnia Era Meretyczna, kiedy to Aldmerowie (Ehlnofey) rozpoczęli kolonizację Tamriel. Po odkryciu przez nich Adamantytowej Wieży, Elfy postanowiły wybudować inne, równie wspaniałe budowle - w ten sposób powstała Kryształowa Wieża na dzisiejszych wyspach Summerset oraz Wieża z Białego Złota w prowincji Cyrodiil. Elfy kontynuowały swoje rządy na dzisiejszym kontynencie Tamriel, stopniowo wypierając Zwierzoludzi i dzieląc się na klany. Podczas gdy wszechwładca wraz ze swoją świtą zasiadał na tronie w Alinorze (Wyspy Summerset), na kontynencie egzystowały Wysokie Elfy (którym udało się w najwyższym stopniu zachować zdolności magiczne przodków), Bosmerowie, Altmerowie i Dunmerowie. Warto nadmienić, że swoją obecność zaznaczyli Dwemerowie, zwani przez wielu Krasnoludami, którzy poświęcili się nauce, technologii i alchemii.

Ostatnim okresem w Erze Meretycznej jest Późna Era Meretyczna. Ci, którzy grali w The Elder Scrolls V: Skyrim, z całą pewnością pamiętają, co się wtedy wydarzyło. Otóż pierwsi ludzie, zwani Ludźmi Nedycznymi, zaczęli stopniowo migrować z kontynentu Atmora i osiedlać się na północy kontynentu Tamriel. Najwspanialszym przywódcą tychże ludzi był Ysgramor, któremu udało się nie tylko opracować pierwsze ludzkie pismo, lecz także wybudować pierwsze ludzkie miasto na Tamriel – Saarthal. Niestety zostali oni stąd wyrzuceni przez zazdrosnych tubylców, choć po jakimś czasie powrócili – mowa o niewielkiej „armii” Ysgramora, składającej się z pięciuset Towarzyszy.

Pierwsza Era

Jak wspomniałem na wstępie, Pierwsza Era dziejów Tamriel okazała się wyjątkowo burzliwa. Pierwszym, ważnym wydarzeniem był podbój Skyrim przez potomków Ysgramora i jego kompanów, który miał miejsce w roku 143. Po niemal stu latach od tego wydarzenia, przodkom współczesnych Nordów udało się podbić obszary obecnie zajmowane przez prowincje Morrowind oraz High Rock. Po dwóch latach rozpoczął się pierwszy, poważny bunt ludzi przeciwko rządom Elfów, które zostały obalone po roku. Ci, którym udało się przetrwać, uciekli z Cyrodiil do prowincji Valenwood. Po latach mieszkańcy Imperium Cyrodiil zaczęli budować własną tożsamość narodową oraz nową religię, zwaną religią Ośmiu Bóstw, która stanowiła podstawę dla współczesnego kultu Dziewięciu Bóstw. Niestety sielanka nie trwała długo, gdyż w roku 420 ostatecznie upadło Imperium Skyrim - był to wynik wojny, jaka rozpętała się po śmierci Króla Borgasa, który został zamordowany przez Bosmerów w zamku Winterhold. Korzystając z osłabionej pozycji Nordów, spod ich panowania wyzwoliła się kraina Morrowind - na jej nowych przywódców wybrano Nereveara i Dumaca. Choć ostatecznie w Skyrim udało się przywrócić pokój, jego władcom nigdy nie udało się odzyskać utraconych ziem.

W wyniku mniejszych konfliktów, które miały miejsce w późniejszych latach, na przełomie czwartego i piątego wieku Pierwszej Ery swoją pozycję zaczęło umacniać Cyrodiil. Pamiętacie, jak ostatnio opowiadałem Wam o kontynencie Yokuda, który został nawiedzony przez iście apokaliptyczny kataklizm? Jego następstwem była wielka migracja Redguardów, którzy w 808 roku dotarli do brzegów Hammerfell. Co ciekawe, swój nowy dom zdobyli oni siłą, wypędzając stamtąd między innymi Orków, których nową siedzibą stało się miasto Orsinium. Jako, że stanowiło ono realne zagrożenie dla sąsiednich krain, w roku 950 zdecydowano się na zaatakowanie tej gigantycznej metropolii. Oblężenie potrwało ostatecznie aż trzydzieści lat i to właśnie wtedy Orkowie zdobyli uznanie ze względu na swój honor i odwagę oraz umiejętności bojowe. Niestety samemu Orsinium nie udało się przetrwać tego konfliktu...

Kolejnym ważnym wydarzeniem w Pierwszej Erze była plaga z lat 2000-2200, w której wyniku populacja całego Tamriel zmniejszyła się o połowę. Stali za tym Sloadzi - ludzie-ślimaki, którzy zostali wymordowani przez zjednoczoną armię składającą się z mieszkańców wszystkich tamrielskich krain. W roku 2703 z kolei miał miejsce pierwszy, poważny atak Akavirczyków na kontynent Tamriel. Na szczęście zostali oni rozbici w Bladej Przełęczy znajdującej się w Skyrim. Po wszystkim zaczęto używać języka Cyrodylijskiego, który stał się głównym językiem stosowanym na dokumentach. Ponadto ustanowiono wtedy jedną z pierwszych, imperialnych prowincji - Black Marsh. W roku 2920 jednak sprawy zaczęły się komplikować, by po śmierci ostatniego potomka cesarskiej dynastii Reman - Remana III, Imperium dostało się w ręce Akavirczyków...

Druga Era

Osobą, która zasiadła na tronie Imperium Cyrodiil, był Potentat Versidue-Shaie. Na szczęście czas panowania Akavirczyków pozwolił na rozwój pozostałych prowincji - na przykład w roku 309 została utworzona kraina Elsweyr. Versidue został jednak zabity w 324 roku przez jednego z członków Morag Tong - po 36 latach od tego wydarzenia, byli członkowie tej organizacji utworzyli Mroczne Bractwo. Następcą Potentata Versidue-Shaie okazał się Potentat Savirien-Chorak, który także został zamordowany w roku 430. Chyba każdy domyśla się, kto pomógł mu przejść na tamten świat... W roku 572 Imperium Akavir postanowiło podbić krainę Morrowind - ostatecznie armia została jednak zatopiona przez gigantyczną falę, którą przetrwali wyłącznie mieszkańcy prowincji - Vivec nauczył ich sztuki oddychania pod wodą. W roku 827 narodził się Talos, który później miał zostać pierwszym władcą Imperium Tamriel z dynastii Septimów. Objął on władzę w roku 854, po zamordowaniu cesarza Cuhlecaina, przybierając imię Tibera Septima.

W ciągu czterdziestu dwóch lat od objęcia cyrodiilijskiego tronu, Tiberowi Septimowi udało się podbić całe Tamriel. Co najciekawsze, zawdzięczał ten fakt posiadaniu gigantycznego golema, który odegrał znaczącą rolę między innymi w walce z Aldmerskim Dominium. Warto jednak odnotować, iż urządzenie, zwane Numidium, było napędzane przez serce Imperialnego Maga - Zurina Arctusa. Ten po jakimś czasie postanowił jednak je odzyskać, czego rezultatem było zniszczenie Golema i zapadnięcie w śpiączkę samego Maga. Dlaczego o tym wspominam? Ano dlatego, że jego serce wciąż gdzieś tam jest, podobnie jak części golema, które zostały porozrzucane po całym Cesarstwie.

Trzecia Era

Trzecią Erę rozpoczynają rządy Tibera Septima, któremu udało się zjednoczyć całe Imperium. Niestety, po 38 latach odszedł z tego świata, a następcy tronu (Pelagius, Uriel I, Uriel II) nie radzili sobie z rządzeniem Cesarstwem tak doskonale, jak ich wielki poprzednik. Dopiero w czasach Pelagiusa II Cesarstwo przeżyło ponowny okres rozkwitu. Rok 110 przyniósł ze sobą wojnę z Maomerami zamieszkującymi kontynent Pyandonea - wtedy to po raz pierwszy Tamrielczycy mieli okazję zobaczyć (i pokonać) ich armię, który przybyła do brzegów Imperium na gigantycznych wężach morskich. W ciągu kolejnych kilkunastu lat, dwoje Cesarzy (Kintyra II oraz Uriel III) zostali straceni. Tron przejął zatem Cephorus, który również nie porządził zbyt długo - po trzynastu latach umarł w wyniku nieszczęśliwego wypadku. Po krótkim epizodzie, w trakcie którego Cesarzem obwołał się Magnus Septim, na tron Imperium wstąpił Pelagius III. Niestety jego postępujące szaleństwo nie pozwalało mu na zarządzanie Imperium - faktyczne rządy sprawowała jego żona - Katariah, która w roku 153 została obwołana nową Cesarzową.

Jej rządy były długie i charakteryzowały się ogólnym dobrobytem. Następcą tronu został jej syn - Cassynder, który rządził jedynie trzy lata. Kolejnym Cesarzem został Uriel IV - ten wpakował się w niezłe tarapaty i popadł w konflikt ze Starszą Radą. W efekcie, po ponad czterdziestu latach rządów, został wydziedziczony, a na jego następcę powołano Cephorusa II. W roku 249 miała miejsce wojna z Camoranem Uzurpatorem, który dowodził potężną armią nieumarłych i Daedr, jaka przetoczyła się przez Valenwood. Został pokonany dopiero w 267 roku, a dwanaście miesięcy później Cesarstwo miało już nowego władcę - Uriela V. Był to jeden z najodważniejszych Imperatorów, gdyż podjął próbę podbicia kontynentu Akavir. Niestety w roku 290 zginął w bitwie pod Ionith, która ostatecznie zakończyła się klęską wojsk Tamriel.

Jego następcą został Uriel VI, który niezbyt długo zasiadał na cesarskim tronie - nieszczęśliwie spadł bowiem z konia, co skończyło się dla niego śmiercią. Okres panowania jego siostry, Morihathy, to moment, w którym Cesarstwo zaczęło chylić się ku upadkowi. Kiedy ta została zamordowana w 339 roku, rządy w Imperium objął Pelagius IV. Po jego śmierci na tronie Uriel VII, znany także jako Uriel Septim VII (kto grał w Obliviona, ten powinien doskonale znać tę postać). W roku 389 został on uwięziony przez Jagara Tharna w innym wymiarze, dzięki tak zwanej Różdżce Chaosu. Po wszystkim mag rozbił ją na osiem kawałków i poukrywał po wszystkich prowincjach. Co jednak najgorsze, Mehrunes Dagon (skąd my go znamy...) zamordował wtedy niemal wszystkich Imperialnych Magów Wojennych. Na szczęście znalazł się śmiałek, któremu udało się go pokonać i odesłać tam, gdzie jego miejsce. Czasy "bezkrólewia" to okres konfliktów, które trwały w całym Tamriel. Dopiero w roku 399 kolejnemu śmiałkowi udało się zebrać wszystkie elementy Różdżki Chaosu i uwolnić Uriela Septima.

W ten oto sposób dochodzimy do wydarzeń opowiedzianych w The Elder Scrolls III: Morrowind. W roku 427 bowiem do brzegów wyspy Vvardenfell dotarł statek, na którym znajdował się pewien więzień. Ten najpierw znalazł zatrudnienie jako cesarski agent, by po jakimś czasie odkryć, że niejaki Dagoth Ur wykorzystał moc drzemiącą w sercu Lorkhana, dzięki czemu udało mu się posiąść boską moc. Jakby tego było mało, śmiałek okazał się być potomkiem Nerewaryjczyka, a co za tym idzie... prawdziwym wybawcą nie tylko prowincji Morrowind, lecz również całego Nirnu (kto wie, do czego byłby zdolny zaślepiony rządzą władzy Dagoth Ur...).

Czwarta Era

Na przełomie Er miał miejsce tak zwany Kryzys Otchłani, kiedy to Cesarz Uriel Septim VII został zamordowany, a prowincja Cyrodiil była nękana przez najazdy istot z samego Oblivionu. Inny śmiałek (który także rozpoczął swoją przygodę w więzieniu) jednak nie tylko odnalazł następcę tronu - Martina Septima - lecz również pomógł w zakończeniu inwazji piekielnych bytów na Tamriel. Niestety w ostatecznej bitwie zginął również nowy Cesarz, przez co linia Septimów dobiegła końca. Rządy w Cesarstwie objęli Kanclerz Ocato, Rada Starszych i Ostrza, ale poszczególne prowincje postanowiły wykorzystać osłabienie Imperium i spróbować się od niego odłączyć. W tym samym czasie została zniszczona wyspa Vvardenfell, co miało miejsce pod nieobecność mądrego Lorda Viveka. Ponadto od Cesarstwa odłączyła się prowincja Black Marsh, a w ślad za nią poszło Elsweyr. Valenwood i Wyspy Summerset z kolei dostały się pod panowanie rodu Thalmor.

Choć w tym niespokojnym czasie Titus Mede został wybrany nowym cesarzem, nie udało mu się przywrócić pokoju. Nie dość, że nad Cesarstwem pojawiło się latające miasto zwane Umbriel, to jeszcze w prowincji Skyrim doszło do wojny domowej, której celem było wyłonienie nowego króla. Na domiar złego pojawiły się tam smoki, których nie widziano tam od setek lat. W tym momencie cała nadzieja spoczęła na kimś, kto zdawał się być prawdziwym Dragonbornem - osobą, która miała szanse na przywrócenie dawnego ładu w krainie Nordów....

Na tym kończy się znana nam historia Cesarstwa Tamriel. Jak widać, obecnie stoi ono nad przepaścią i tak naprawdę nie wiadomo, czy jego władcom uda się utrzymać jakikolwiek porządek, czy też zrobią ostateczny krok do przodu. Co będzie dalej? Tego niestety nie wiemy – życie każdego dnia dokumentuje na kartach historii nowe wydarzenia, więc nie pozostaje nam nic innego jak czekać na dalszy rozwój wypadków... [Vergil]

Poniżej znajdziecie poprzednie odsłony naszego przewodnika:

Uniwersum The Elder Scrolls. Część pierwsza – geografia kontynentu Tamriel

Uniwersum The Elder Scrolls. Część druga – wyprawa w nieznane…

Uniwersum The Elder Scrolls. Część trzecia – mieszkańcy kontynentu Tamriel

Źródło: własne