Retrogranie: Kingdom Hearts II (PS2)

Disney i Square ponownie połączyli swoje siły, by stworzyć sequel Kingdom Hearts – gry, która swoim oryginalnym połączeniem i unikalnym klimatem zyskała sporo fanów. Za sprawą „dwójki” nastrój serii staje się bardziej mroczny i melancholijny, pojawiają się nowe postacie znane z Chain of Memories po której „dwójka” jest osadzona , a fabuła staje się jeszcze bardziej zagmatwana niż była do tej pory.

Obecność postaci z disnejowskich produkcji ma trochę inny charakter niż miało to miejsce w poprzedniczce i to samo tyczy się bohaterów uniwersum Final Fantasy. W założeniu kontynuacja miała być lepsza od pierwowzoru, a czy twórcom się to udało przekonaliście się sami, o ile kiedyś udało Wam się nabyć swój egzemplarz na konsolę PlayStation 2.

 

Podczas tworzenia sequela Kingdom Hearts padł pomysł na grę wypełniającą lukę pomiędzy dwoma głównymi tytułami na PS2. Nomura stworzył na przenośną konsolę Nintendo GameBoy Advance historię o tym jak Sora traci wspomnienia, a do tego zaimplementował system kart, które symbolizują jego pomieszane wspomnienia. To w tej części po raz pierwszy poznajemy członków ugrupowania Organization XIII, których spotykamy również w Kingdom Hearts II. Nomura musiał przebrnąć przez kilka przeszkód, jakie stanęły na drodze przy tworzeniu kontynuacji. Jedną z nich było życzenie Product Development Division-1 – zespołu zajmującego się powstawaniem gry, aby w „dwójce” pokazać więcej Myszki Miki, na co pozwolił Disney. Wiele aspektów rozgrywki zostało przerobionych na nowo. Na niektóre zmiany miały wpływ opinie graczy i krytyków. Obsługa kamery została usprawniona i tym razem możliwe było rozglądanie się za pomocą prawego drążka analogowego, tak jak miało to miejsce w Final Mix „jedynki”. Dodatkowo akcję możemy obserwować z perspektywy oczu bohatera. Trzon rozgrywki „dwójki” opiera się na tym co było w „jedynce”, ale system walki został zbudowany całkowicie od nowa i żadna animacja z części pierwszej nie została wykorzystana. Nomura chciał, by starszy wiek Sory zauważalny był również w jego stylu walki. Gra polega na eksplorowaniu lokacji, walce z przeciwnikami i oglądaniu cutscenek opowiadających fabułę. Są momenty, w których możemy odbić na bok i wypełnić jakieś zadanie poboczne. Polegają one na pomaganiu niektórym postaciom z Disneya, czy wykonywania ich zadań. W disnejowskim Hadesie dostajemy wyzwania polegające na pokonywaniu przeciwników z określonymi warunkami. Identycznie było w pierwszej części, ale tam zawody odbywały się w Koloseum. Doświadczenie zdobywamy tak samo jak w poprzedniku, tą kwestię twórcy pozostawili bez zmian.

 

 

Nowością w trybie walki jest „Reaction Command” – przycisk akcji pojawiający się zazwyczaj ułamek sekundy przed atakiem przeciwnika. Gdy naciśniemy go w odpowiednim momencie Sora wykona unik, specjalną umiejętność jak kopiowanie ataku, wykończenie bossa czy wykonanie specjalnego ataku łączonego z innymi postaciami. Nowością jest również wskaźnik „Drive Gauge”, którego zadaniem jest przemiana Sory w formę „Drive”, w której przykładowo dzierży dwa „kluczostrza”, a siła jego ataku i wytrzymałość jest chwilowo zwiększona. Wtedy też możemy używać nowych umiejętności, których w normalnej formie nie można stosować. Jednocześnie, na okres przemiany kompani głównego bohatera znikają z drużyny. Drugą funkcją Drive Gauge jest wezwanie summona. Podobnie jak w pierwszej części każdy ma inne umiejętności i działania w jakich się specjalizuje. Również w tym przypadku są to bohaterowie animacji Disneya. Zmian dokonano w czasie przez jaki dana postać służy nam pomocą. W pierwszej części działania summonów ograniczały się jedynie do jednej akcji ograniczonej przez daną ilość czasu, w „dwójce” postać służy nam do wyczerpania wskaźnika Drive lub do momentu stracenia wszystkich punktów HP naszego bohatera. Druga sprawa, że wezwany pomocnik ma cały wachlarz działań z którego możemy wybierać. Dżin podobnie jak Sora przyjmuje formę Drive i wspomaga nasz atak swoim. Stitch fałszuje z Sorą na instrumencie męcząc tym przeciwników, a z Piotrusiem Panem ranią ich podczas lotu. Jedną z ciekawszych nowości jest pomoc od samego króla Miki. Gdy nasze HP dosięgnie zera, mamy możliwość wyciągnięcia asa z rękawa jakim jest Myszka Miki, z pomocą której niejednokrotnie uda nam się wyjść z tarapatów.

 

W odpowiedzi na krytykę odnośnie trybu przemieszczania się pomiędzy światami za pomocą statku Gummi w pierwszym Kingdom Hearts, zespół postanowił sprawić by stał się przyjemniejszy. System mimo iż wciąż oparty na tym co było w poprzedniku został całkowicie przerobiony i wzorowany na szynowych strzelaninach i „przejażdżką po Disney-parku”. Poprawiono również tryb budowy statków, w nowej części serii wszystko było bardziej intuicyjne i przejrzyste.

 

 

Fabuła Kingdom Hearts II osadzona jest rok po wydarzeniach znanych z części pierwszej i Chain of Memories, kiedy to Sora po długiej śpiączce powraca by odszukać swoich przyjaciół. Tym razem również towarzyszą mu kompani znani z pierwszej gry, ale pojawia się kilka nowych postaci, w tym jeden z nich jest grywalny na samym początku. W nowej historii trafiamy do światów Disneya znanych z pierwszej części – ale przykładowo tym razem zamiast jedynie oglądać w przerywnikach, zamek Disneya musimy go zwiedzić. Pierwszy raz zwiedzamy świat Mulan, Piratów z Karaibów czy Króla Lwa, w którym Sora przyjmuje postać lwa, a Keyblade trzyma w zębach. Całkowicie nowym światem jest The World That Never Was służący za swoistą bazę Organization XIII – ugrupowania „niktosiów” – „pustych skorup” wyglądających jak ludzie, powstałych wskutek przemiany kogoś z silnym sercem w Heartless. Naszym zadaniem w tej historii jest powstrzymanie The Nobodies chcących odzyskać serca.

 

 

Kingdom Hearts II zyskało wiele pozytywnych opinii wśród krytyków i graczy. Chwalono voice acting, gdzie w angielskiej wersji gry Sora mówi głosem aktora znanego z takich filmów jak „Szósty zmysł” czy „A. I. Sztuczna Inteligencja”. Mowa oczywiście o Haleyu Joelu Osmencie. Pojawia się również amerykański wokalista i aktor Jesse McCartney jako Roxas czy Christopher Lee – znany z filmowej trylogii Władcy Pierścieni - jako DiZ. Podziwiano również grafikę określając ją słowami „najlepsza w grach od Square do tej pory”. Bardzo dobrze przyjęły się realistyczne modele bohaterów „Piratów z Karaibów”. Podobnie jak w przypadku poprzednika i tym razem odczucia względem gameplayu były mieszane. Narzekano na obsługę kamery i niewygodę podczas wybierania umiejętności podczas walki. Z drugiej strony ulepszona praca kamery pozwalała odkryć grę na nowo, ale tym samym ją uczyniła ją łatwiejszą. Wysoko ceniono fabułę oraz ogólny design zwiedzanych światów.

 

Podobnie jak pierwsza część serii, kontynuacja również pojawiła się w wersji Final Mix dostępnej tylko w Japonii. Zawierała nowe przerywniki filmowe, poziom trudności „Critical Mode”, poprawioną jakość tekstur, opcjonalnych przeciwników, nowe lokacje, mini grę ”Puzzle” odblokowującą nowe przedmioty, a nawet nową formę Drive „Limit Form”. Dodatkowo pojawiła się możliwość ponownego obejrzenia wyświetlonych przerywników w menu „Theater Mode” w wersji z angielskimi głosami lub japońskimi. Oprócz wspomnianej edycji, pojawiła się również wersja „Final Mix+” zawierająca „Re: Chain of Memories” – remake „Chain of Memories” wydanego na GBA. Najnowsza wersja zawiera trójwymiarową grafikę, nowe sceny, elementy rozgrywki jak „Reaction Command” zapożyczony z drugiej części gry oraz voice acting. Obecność „Re:Chain of Memories” jest przyczyną wielkiej popularności Final Mix+. Tydzień po japońskiej premierze gry sprzedało się 730 000 kopii. Miesiąc po premierze w Ameryce Północnej zostało sprzedanych ponad milion egzemplarzy, natomiast w 2007 roku obliczono, że gra sprzedała się w 4 000 000 egzemplarzy na całym świecie.

 

 

Miejmy nadzieję, że na wzór Kingdom Hearts 1.5 HD ReMIX - Kingdom Hearts II również pojawi się w kolekcji HD wraz z Birth By Sleep i Re:coded, a może nawet Dream Drop Distance.