Retrogranie: Need for Speed: Most Wanted

Need for Speed Most Wanted to połączenie Hot Pursuit, gdzie poza samym ściganiem się musieliśmy uciekać przed policją, oraz Underground, który wprowadził do serii rzecz pozwalającą na modyfikację samochodów, czyli tuning. W przeciwieństwie do poprzednich, „podziemnych” odsłon, powróciły egzotyczne samochody, możemy więc zgarnąć pierwsze miejsce w wyścigu za kierownicą Lamborghini czy Porsche.

Podobnie jak w Underground, po uruchomieniu tytułu wita nas atrakcyjna dziewczyna, która zachęca do zagrania i nalega, aby zachowań z gry nie przenosić do rzeczywistości. W Most Wanted jest to Josie Maran, która wystąpiła jako Mia – kobieta wprowadzająca naszego bohatera w świat nielegalnych wyścigów – coś na wzór Rachel Teller z Need For Speed Underground 2.

Kreatorzy „najbardziej poszukiwanego” chcieli osiągnąć nową jakość w stylu graficznym przerywników. Dlatego zastosowano metodę znaną z hollywoodzkiego kina, gdzie aktorzy odgrywają swoje role na zielonym ekranie, który w późniejszym etapie zastępowany jest odpowiednimi teksturami układającymi się na tło sceny. W tym przypadku są to samochody, oraz dana część miasta, w której rozgrywają się wydarzenia. Ostatecznie całość została przyprawiona specjalnym filtrem dzięki czemu efekt końcowy bardzo zgrabnie łączy w sobie prawdziwych aktorów z wirtualnym miastem i samochodami. Czegoś podobnego możemy doświadczyć w filmie Sin City – Miasto Grzechu z 2005 roku w reżyserii Roberta Rodrigueza, Franka Millera i Quentina Tarantino. Styl tych scenek został zastosowany również w późniejszych odsłonach serii: Carbon, który jest kontynuacją Most Wanted oraz w Undercover.



Fabuła jak i koncept gry kręci się wokół nielegalnych wyścigów i wspinania się na szczyt Czarnej Listy, poprzez jak największe przyciąganie uwagi policji z jednoczesnym wygrywaniem wyścigów. Już na samym początku mamy do czynienia z sierżantem Crossem, który po jednym z wyścigów pojawia się w swojej służbowej Corvetcie i aresztuje protagonistę. Nie miałoby to miejsca, gdyby nie Razor zagrany przez Dereka Hamiltona. Cwaniaczek trochę pogrzebał przy BMW M3 GTR, którym jeździł nasz bohater i to dlatego nie było zbyt dużych szans na wygraną. Tym samym Brzytwa przejmuje naszą brykę i za jej kółkiem zdobywa szczyt listy, a my po wyjściu z celi stawiamy sobie za cel odzyskanie auta i honoru. Żeby to osiągnąć bierzemy udział w różnego rodzaju wyścigach. Znajdują się wśród nich klasyczne przejazdy na okrążenia, Sprint w którym zdobywamy pierwszeństwo przejeżdżając z punktu A do punktu B, Knockout w którym co okrążenie odpada ostatni zawodnik i zaprezentowany w Underground Drag, w którym na krótkim, zwykle prostym odcinku dojeżdżamy do mety jak najlepiej zmieniając biegi.

Nowością jest tryb Toolbooth, w którym musimy przejechać w odpowiednim czasie dany odcinek, zaliczając kolejne punkty kontrolne. Czym szybciej do nich dojeżdżamy, tym więcej czasu mamy w zanadrzu. Drugi tryb to Speedtrap, w którym swoją pozycję ustalamy przejeżdżając przez rozmieszczone foto radary z jak najwyższą prędkością. Wszystkie zapisy prędkości są sumowane i na tej podstawie dowiadujemy się na jakiej pozycji dojechaliśmy do mety. Podczas starć możemy wzbudzić zainteresowanie patroli policyjnych, tym bardziej jeśli robimy na drodze spore zamieszanie. Kiedy już dochodzi do pościgu, jego natężenie wzrasta, a wraz z jego wzrostem ścigają nas coraz lepsze jednostki. Pojawiają się helikoptery, SUVy nacierające z naprzeciwka, rozstawiane są kolczatki i blokady. Im większe zainteresowanie naszym samochodem tym trudniej uciec. Możemy je zmniejszyć zmieniając design samochodu lub odstawiając go do garażu na jakiś czas. Warto jednak czasem poszaleć z policją, bowiem bez tego nie wespniemy się na wyższą pozycję wśród najbardziej poszukiwanych. Może to ułatwić możliwość swobodnego poruszania się po mieście – na wzór Underground 2.

Need for Speed: Most Wanted pojawił się na rynku pod koniec 2005 roku. W tym samym czasie swoją premierę miał Need for Speed: Most Wanted 5–1–0 – port wydany na PlayStation Portable, który od wersji na PS2 różnił się brakiem przerywników filmowych, inną kolejnością uczestników na czarnej liście oraz trybami gry. Tytuł jest nawiązaniem do kodu policyjnego oznaczającego uliczne wyścigi. Jednocześnie seria świętowała 10-lecie i z tej okazji wydano kolekcjonerską edycję gry, która nosiła nazwę The Black Editon. Zawierała między innymi dodatkowe wyścigi, samochody i materiał o powstawaniu umieszczony na DVD. Most Wanted odniósł ogromny sukces, szybko zyskał sobie przychylność recenzentów i graczy. Oceny sięgały prawie 85%, ale największe brawa bito grafice i efektom dźwiękowym. Narzekano jednak na niski poziom sztucznej inteligencji, oraz fakt iż na początku jest zbyt łatwo wygrać, a później znowu zbyt trudno. Podobnie jak poprzednio, z dużym uznaniem spotkała się ścieżka dźwiękowa gry. Pojawili się wykonawcy takich gatunków jak drum ‘n’ bass, underground hip-hop czy metalcore. Możemy posłuchać dokonań Static-X, Rock, The Prodigy czy Ils. Dodatkowo na rzecz pościgów policyjnych, Paul Linford skomponował osobne utwory.

W listopadzie 2012 roku pojawiła się całkowicie nowa wersja klasyka, o takim samym tytule. Zamiast EA Black Box, dewelopingiem zajęło się Criterion Games kojarzone przede wszystkim z serią Burnout, ale mającą na swoim koncie jeszcze FPS o nazwie Black. Jeśli chcesz się przekonać jak bardzo nowe różni się od starego, lub po prostu wolisz oryginał, czym prędzej udaj się do wirtualnego sklepu PlayStation i zakup swój egzemplarz dostępny w ofercie sklepu od maja 2012 roku.