Jak przez lata zmieniała się seria LEGO od Traveller’s Tales (część 1)

Już tylko kilka dni dzieli nas od najnowszej odsłony serii LEGO, która od lat nie zwalnia, stale szukając nowych rozwiązań i przenosząc na konsole najpopularniejsze dzieła popkultury. Wzięliśmy pod lupę historię klockowych gier od Traveller’s Tales. Część druga.

 

LEGO Star Wars: The Video Game (2005) & Lego Star Wars II: The Original Trilogy (2006)

Cofnijmy się do marca 2005 roku. Na rynku króluje PlayStation 2, a za dwa miesiące do kin ma wejść film Gwiezdne Wojny: Część III - Zemsta Sithów - idealny czas na growe podsumowanie nowej trylogii. Na półkach sklepowych pojawia się LEGO Star Wars: The Video Game i daje początek znakomitej serii uklockowionych filmów w formie przygodowej kooperacji dla całej rodziny.

Ikoniczne wydarzenia prequelowej trylogii Gwiezdnych Wojen i ponad pięćdziesiąt postaci zostało przetłumaczonych na styl duńskich klocków i okazało się strzałem w dziesiątkę. Prosta oprawa, oryginalna ścieżka dźwiękowa, nieme cutscenki z uroczą pantomimą i humor bawiący zarówno dzieci, jak i grających z nimi rodziców. Czy jest coś piękniejszego niż gra łącząca pokolenia graczy?

Rozgrywka łączyła walkę z zagadkami logicznymi i tytuł tracił podczas samotnej gry. Sztuczna inteligencja pozostawiała wiele do życzenia, szczególnie przy rozwiązywaniu łamigłówek. Na szczęście prosty i wygodny system drop in/drop out umożliwiał natychmiastowe dołączenie do gry drugiego gracza z marszu. Różne postaci odznaczały się przypisanymi im umiejętnościami, a poziomy po przejściu można było powtarzać w trybie Free Mode z dowolnie dobieranymi bohaterami i bez scen przerywnikowych.

Między misjami siedzieliśmy w hubie-kantynie, gdzie można było kupić ułatwienia/udziwnienia do gry swobodnej, na wytrwałych w zbieractwie graczy czekała ukryta misja dodatkowa z wydarzeniami z Nowej Nadziei. Rok później wydano LEGO Star Wars II: The Original Trilogy na PS2 i PSP.

Zajmujący się oryginalną trylogią sequel powielał ciepło przyjętą formułę, dodając budowanie własnych pojazdów oraz postaci (Ewok Jedi!), a wersja na PSP wyglądała świetnie i pozwalała na kooperację między handheldami (co w przyszłości będzie trudne na potężniejszej siostrze PS Vita!).

LEGO Star Wars: The Complete Saga (2007)

PlayStation 3 weszło na rynek i świetnie sprzedająca się seria musiała wesprzeć bibliotekę nowej konsoli. Zdecydowano połączyć obie trylogie z PS2, dodając masę dodatkowej zawartości. Dwie długie kampanie wzbogacono sieciowym co-opem, powiększono liczbę postaci do 160 (z bonusowym Indianą Jonesem), a niektóre z nich dostały unikalne animacje ataku (Chewbacca wyrywał rączki wrogom).

Nowe tryby gry obejmowały wyścigi ścigaczami, arenę walk i misje dla łowców nagród. To również pierwszy raz, gdy możemy przejść i obrócić wniwecz LEGO City, czyli miasteczko złożone ze standardowych zestawów klocków.

ŚWIEŻE W ODSŁONIE:

• sieciowa kooperacja
• finishery
• Lego City
• wsparcie dla SIXAXIS-a (wyścigi)

 

 

LEGO Indiana Jones: The Original Adventures (2008) & LEGO Indiana Jones 2: The Adventure Continues (2009)

Gwiezdne Wojny były sporym sukcesem, przyszedł więc czas zabrania się za kolejną wspaniałą trylogię. LEGO Indiana Jones: The Original Adventures obejmowało wydarzenia z trzech filmów, pomijając Królestwo Kryształowej Czaszki, który to film premierę ustaloną miał na miesiąc przed ukazaniem się gry.

Tym razem do odblokowania czekało lekko ponad osiemdziesiąt postaci, z czego niektóre wraz z wizerunkiem przywłaszczyły także fobie swojego bohatera – Willie boi się pająków, Elsa szczurów, a Indy węży i nie ruszą się z miejsca, póki przerażająca ich /bestia/ nie zginie lub odejdzie.

W stosunku do poprzedniczek mniej czasu poświęcało się walce, a dominowały zagadki i elementy zręcznościowe. Nie znaczy to, że pokpiono starcia – użyteczne w tej kwestii stało się otoczenie, pozwalając podnieść krzesło czy butelkę i wykorzystać je w walce. Dziwił natomiast brak trybu sieciowego.

Trzeba doić krowę póki gorąca (czy jakoś tak), stąd rok później dostaliśmy LEGO Indiana Jones 2: The Adventure Continues. Trzydzieści poziomów podzielono na pół – piętnaście wzięło na warsztat sceny z najnowszego filmu, a oryginalna trylogia dostała zupełnie nowe misje, po pięć na część.

Mimo wrażenia sprzedawania drugi raz tego samego, w rzeczywistości ta odsłona była dla serii rewolucyjną. Przede wszystkim wprowadzono dynamicznie dzielony ekran – dotychczas dwóch graczy nie mogło się od siebie zbytnio oddalić, gdyż powstrzymywała ich wspólna kamera. Teraz ekran dzielił się na pół i każdy mógł zająć się własnymi sprawami.

Mamy tu też pierwszą listę trofeów w serii LEGO oraz wprowadzony sieciowy multiplayer (z wypuszczonym po premierze patchem). Międzypoziomowy hub z małych pokoików rozrósł się do rozmiarów skrywającej liczne sekrety wyspy. Dodano również tryb budowania, umożliwiający stworzenie domku, labiryntu czy nawet toru wyścigowego.

ŚWIEŻE W ODSŁONIE:

• dynamiczny split-screen
• wykorzystanie otoczenia w walce
• unikalne zachowania bohaterów jak reakcje fobiczne
• implementacja trofeów
• obszerny hub
• tryb budowania

 

 

LEGO Batman: The Videogame (2008)

Między obiema częściami klockowego Indiany, ekipa z Traveller’s Tales powędrowała w stronę komiksów DC. Chociaż na kilka miesięcy przed grą do kin wszedł /Mroczny Rycerz/ w reżyserii Christophera Nolana, LEGO Batman: The Videogame pierwszy raz w historii serii porzuciło wydarzenia filmowe i skorzystało z fabuły wymyślonej przez twórców gry.

Tytuł wyszedł przed prowadzeniem split-screena, więc takowego tu nie uświadczymy. Cały zapał twórczy musiał pójść na obmyślanie przygód dla komiksowych bohaterów, gdyż nie prowadzono żadnych istotnych zmian w rozgrywce. Trzydzieści poziomów raz jeszcze podzielono na pół, lecz tym razem jedna piętnastka przypada przygodom superbohaterów, a druga – złoczyńcom. W tej kwestii plejada czarnych charakterów, z Jokerem, Człowiekiem Zagadką i Pingwinem na czele. W zależności po której stronie staniemy, rolę huba przyjmuje Batcave lub Arkham Asylum.

Swoistą nowością były specjalne kostiumy dostępne dla nielicznych postaci – Batman i kilku znajomych mogło przywdziać pozwalający szybować Glide Suit, bombowy Demolition Suit czy Water Suit do zwiedzania morskich głębin. To tyle i dopiero za parę lat Batman powróci w nieco bardziej rewolucyjnej formie.

ŚWIEŻE W ODSŁONIE:

• orginalna historia
• tryb fabularny ze złoczyńcami w roli głównej
• kostiumy nadające postaciom dodatkowe umiejętności

RUNDA BONUSOWA – LEGO Rock Band (2009)

Temu projektowi sprzeciwiła się aż połowa pracowników studia Traveller’s Tales, lecz ostatecznie zobaczyli w projekcie coś więcej, niż skok na kasę fanów. Współpracując z ekipą z Harmonix, twórcami Rock Banda, powstała gra rytmiczna korzystająca z plastikowych instrumentów to tej serii oraz gier pod szyldem Guitar Hero.

Całość stała się uproszczoną odsłoną „symulatora gitarzysty”, choć założenia się nie zmieniły - wciskaliśmy przyciski na kontrolerach-instrumentach zgodnie z tym, co widzieliśmy na ekranie, dzięki czemu piosenka brzmiała, jak powinna. W stosunku do serii Rock Band, zmiany objęły dodatkowy poziom /łatwości/ Super Easy, a piosenki z długim intrem/outrem można było zagrać w krótszej formie w trybie Short Song.

Lista utworów obejmowała zespoły Queen, Bon Jovi, Korn czy The Police, znalazły się przeboje Davida Bowie i Pink, lecz gwoździem programu był „Ghostbusters” Raya Parkera Jra. Więcej piosenek czekało do ściągnięcia na PS Store bądź importu z poprzednich części (z wyłączeniem /trójki/). Projekt ciekawy i dobrze oceniany, choć traktowany bardziej jako ciekawostka niż pełnoprawna część którejkolwiek z serii.

 

 

LEGO Harry Potter: Lata 1–4 (2010) & LEGO Harry Potter: Lata 5–7 (2011)

Deweloper nie jest mugolem i nie sądzi, że sztuka czytania zanikła, zwłaszcza wśród dzieci, ale klockowe przygody Harry’ego Pottera nawiązywały bardziej do filmów niż do książek. Wydane LEGO Harry Potter: Lata 1–4 obejmowało ekranizację pierwszych czterech powieści J. K. Rowling i od tej pory klockowe gry nie ukazywały się już na PlayStation 2.

Króluje tutaj odwiedzany między kolejnymi misjami hub, który podzielony został na kilka części. Z niewielkiego Dziurawego Kotła wybieramy się na ulicę Pokątną, gdzie w sklepach można kupić postacie i ułatwienia oraz znaleźć masę znajdziek, lub przechodzimy do Hogwartu – otwartej szkoły podzielonej na obszerne lokacje. Wszystko to możemy zwiedzać w każdej chwili dowolnymi postaciami, a klockowy duch zadba o to, byśmy się nie zgubili.

Postaci w większości są czarodziejami, więc system umiejętności przerobiono na pulę zaklęć, którą dysponują poszczególni bohaterowie. Czarów uczyliśmy się w trakcie gry i obejmowały takie czynności jak niszczenie i naprawa klockowych konstrukcji czy lewitacja. Łącznie postaci było prawie dwieście, lecz zaliczają się w to drobne odmiany jednej postaci (Harry Potter – Strój Ucznia/Piżama/Garnitur/Sweter).

Podobnie do strojów z Batmana, mamy tutaj ważenie eliksirów, nadające supersiłę, niewidzialność czy nawet przemieniający w inną postać Eliksir Wielosokowy. Wersja na PSP była uboższa o cały Hogwart, zbytnio uproszczono walki z bossami, a oprawie bliżej było do wersji na Nintendo DS niż tej z dużych konsol.

Rok później dostaliśmy LEGO Harry Potter: Lata 5–7, skupiające się na pozostałych czterech filmach. Gra była bliźniaczo podobna z poprzedniczką, choć nieco bardziej nastawiona na akcję niż zagadki. Była też pierwszą na mocniejszej konsoli przenośnej PS Vita.

Niewielkie zmiany objęły usprawnienie systemu walki, której było zdecydowanie więcej, oraz bardziej widowiskowe poziomy. Na nowym handheldzie gra wyglądała pięknie, lecz zabrakło kooperacji w jakiejkolwiek formie (nawet na PSP można było grać ad-hoc!). Pozbawiona kluczowego elementu rozgrywki, gra kulawo broniła się implementacją dotykowego sterowania.

ŚWIEŻE W ODSŁONIE:

• wielki otwarty zamek pełniący rolę huba
• zdolności przypisane pod czary
• porzucenie PS2 i powolna końcówka PSP na rzecz PS Vity

Na tym skończymy pierwszą część przeglądu serii LEGO od TT. Już w czwartek wrócimy do nowszych części, z piratami, superbohaterami obu obozów komiksowych i całym Śródziemiem! Część druga.