Kino i komiksy - uniwersum Obcego w pigułce

„Obcy” to bez wątpienia najbardziej znany horror fantastycznonaukowy. Kariera ksenomorfa zaczęła się w 1979 roku, gdy Ridley Scott wyreżyserował film, który wszystko zapoczątkował. Od tamtej pory powstały cztery kolejne filmy, seria komiksów, cross-overy z Obcym i Predatorem oraz gry rozszerzające to, co widzieliśmy we wcześniejszych dziełach. Premiera Obcy: Izolacja już za nami, dlatego warto przypomnieć sobie co nieco o tym bardzo bogatym uniwersum.

 

Geneza Obcego

Zaczniemy może od tego, jak powstała postać Obcego. Zaczęło się od konceptu zarysowanego przez Dana O’Bannona i Ronalda Shusetta. Dotyczył on początkowej sceny, w której załoga statku bada dziwny sygnał pochodzący z nieznanej planetoidy – ekipa ta miała się na nią udać i zostać zaatakowana przez śmiertelnie niebezpiecznego Obcego. Zabrakło jednak pomysłu na to, jak obca istota miałaby się dostać na pokład statku kosmicznego, by zagrozić bohaterom. Rozwiązanie ostatecznie zakwitło w głowie Shusetta, po tym jak obudził się ze snu. Ksenomorf po zabiciu jednego z załogantów zapładnia go. Pasożyt rośnie w ciele ofiary i gdy jest gotowy, przychodzi na świat przegryzając się przez klatkę piersiową swojego nosiciela. Wraz z nadejściem tej wizji, panowie uświadomili sobie, że czegoś podobnego jeszcze nie było i w ten sposób pomysł stał się rdzeniem filmu.

Jedną z najważniejszych cech Obcego stworzonego przez Gigera jest jego drapieżność. Zwykle obce gatunki przedstawiane były jako o wiele bardziej inteligentne od człowieka istoty, pochodzące z planety o wysoce rozwiniętej technologii. W tym przypadku wygląda to zgoła odmiennie – ksenomorf to idealny zabójca, łowca, którego zabicie jest niemal niemożliwe – głównie przez jego pancerz oraz żrącą krew. Ilekroć stwór zostanie zraniony, wydobywa się z niego substancja potrafiąca roztopić nawet metal. Co ciekawe, jego biomechaniczny pancerz został stworzony przy użyciu części samochodowych Rolls-Royce’a oraz żeber i kręgów węża obłożonych plasteliną. Jego animatroniczna głowa z 900 częściami została zaprojektowana przez specjalistę od efektów specjalnych, Carlo Rambaldiego.

Obcy: Ósmy pasażer Nostromo (1979)

O’Bannon spodziewał się, że to on wyreżyseruje film, ale wytwórnia wytypowała Waltera Hilla, który jednak odmówił ze względu na inne projekty. Potem pojawiły się propozycje zatrudnienia Petera Yatesa, Jacka Claytona czy Roberta Aldricha, ale szybko zmieniono zdanie w obawie, że reżyserzy nie potraktują produkcji poważnie i zrobią z niej horror klasy B. Ostatecznie zwrócono się do Ridleya Scotta (The Duellist), który natychmiast przyjął ofertę. Zaczął od zarysowania całego konceptu, czerpiąc z takich dzieł jak 2001: Odyseja kosmiczna czy Gwiezdne Wojny. Wkrótce O’Bannon odkrył malarza surrealistycznego jakim był H. R. Giger. Po tym, jak zobaczył jego prace stworzone na rzecz ekranizacji Diuny, uświadomił sobie że nigdy nie widział czegoś zarazem tak pięknego i przerażającego. Zaproponował więc Scottowi zatrudnienie artysty, mówiąc że jeśli to ten człowiek stworzy Obcego, będzie to naprawdę oryginalna praca. 20th Century Fox początkowo nie chciało zatrudniać Gigera w obawie, że jego dzieło będzie zbyt niepokojące dla publiczności, ale ostatecznie wybór padł na niego. No i stało się. Surrealista zabrał się do dzieła i stworzył jedną z najbardziej charakterystycznych istot, jaka kiedykolwiek się pojawiła. Obraz stanowiący podstawę designu Obcego, który widzicie poniżej, nazywa się Necromon IV.

Zadaniem artysty było stworzenie wszystkich form Obcego – począwszy od zarodka, a kończąc na dorosłym osobniku. Jak widać, stwór przypomina trochę człowieka w nietypowej zbroi. Zwykle porusza się na tylnych odnóżach, ale potrafi przemieszczać się na czworakach, zarówno po suficie jak i po ścianach. Giger postanowił, że potwór nie będzie miał oczu, bo jak mówił „bardziej przerażający jest wtedy gdy nie jesteś pewny, czy na ciebie patrzy”. Zdecydował również, że stwór będzie posiadał gardłową szczękę znajdującą się na końcu języka – dzięki czemu mógł używać jej jako broni miażdżącej ludzkie kości, a nawet metal. Podobnie jak cała postać i zachowanie Obcego, język ma także podtekst seksualny. Twórcy uznali, że przerazi to szczególnie męską część publiczności – wizja seksu ściśle związanego ze śmiercią jest z pewnością bardzo przerażająca dla każdego normalnego mężczyzny. Seksualność stworów ma tym większe znaczenie, jeśli weźmiemy pod uwagę fakt, iż ich głównym celem jest przedłużenie gatunku.

Scenariusz napisany przez O’Bannona opowiada o tym, jak kosmiczny holownik Nostromo wraz z załogą w stanie hibernacji, wraca na ziemię. Niepokojący sygnał budzi zespół, który wkrótce bada źródło dziwnej wiadomości. Odkrywają resztki statku kosmicznego nieznanej im cywilizacji oraz setki tajemniczych jaj. Jeden z nich, odkrywający jaja Kane, zostaje niefortunnie zaatakowany przez pająkowatą formę życia. Koledzy natychmiast zabierają go na pokład swojego statku w celu uwolnienia od tajemniczej istoty przyssanej do jego twarzy. Wtedy jeszcze nie wiedzieli, że właśnie zamknęli się ze śmiertelnie niebezpiecznym Obcym znajdującym się wewnątrz zapłodnionego kolegi. Wszystkim wydaje się, że niebezpieczeństwo zostało zażegnane, ale podczas jednego z posiłków Obcy przegryza klatkę piersiową Kena i wydostaje się na zewnątrz. Wkrótce zaczyna się walka o przetrwanie – umiera niemal cała załoga. Przeżyć udaje się jedynie głównej bohaterce filmu, Ellen Ripley, w którą wcieliła się Sigourney Weaver. W ostatniej walce wyrzuca Obcego w przestrzeń kosmiczną, jednak w trakcie całego zajścia wyszła na jaw prawda o tym, że ludzie z załogi zostali wysłani przez instytucję badawczą w celu zdobycia za wszelką cenę obcej formy życia i przetransportowania jej na ziemię.

Obcy: Decydujące Starcie (1986)

Druga część została zaplanowana wraz z premierą pierwszej. Niestety nowy zarząd 20th Fox Century przełożył plany odnośnie produkcji filmu na rok 1983. Zdecydowano, że scenariusz ma być napisany przez Jamesa Camerona, po tym jak Larry Wilson trafił na jego skrypt do Terminatora – gdy film stał się hitem 1984 roku, kontynuacja Obcego dostała zielone światło pod warunkiem, że to Cameron zajmie się zarysem fabularnym. Był on utrzymany w wojennym tonie - głównie przez inspiracje wojną w Wietnamie oraz po to, aby „dwójka” kontrastowała z motywami grozy z „jedynki”. Premierę zaplanowano na 1986 rok. Koncept świata został oparty na tym samym, co Ridley Scott ze spółką stworzyli w pierwszej części, ale dopasowano go do nowej idei mówiącej „więcej terroru, mniej horroru”. Znana z poprzedniczki Weaver miała wątpliwości co do kontynuacji, ale została przekonana po rozmowie z Cameronem. Firma 20th Century Fox nie chciała jednak mieć jej wśród obsady filmowej i poprosiła Camerona o wyłączenie jej ze scenariusza. Ten odmówił i dzięki swojej upartości udało mu się postawić na swoim.

Scenariusz opowiada o tym, jak Ellen Ripley zostaje ponownie wysłana na planetoidę, na której jej załoga odkryła obcych. Jak się okazuje księżyc jest teraz zamieszkiwany przez kilkadziesiąt rodzin kolonistów. Urywa się jednak komunikacja i opowieść Ripley o tym, co przeżyła na pokładzie Nostromo, nabiera sensu. Wkrótce zostaje tam wysłana w towarzystwie oddziału Kolonialnej Piechoty Morskiej w celu uratowania kolonistów. Tam odkrywa, że mieszkańcy księżyca są uwięzieni w kokonach obcych. Niebawem prawie cały oddział zostaje zabity przez dorosłych przedstawicieli obcej rasy, a ci którzy ocaleli, uciekają do wozu pancernego, gdzie decydują się na zniszczenie wszystkiego z użyciem pocisku nuklearnego. Wkrótce na jaw wychodzi spisek Burke’a polegający na zdobyciu próbek ksenomorfa i wykorzystaniu ich jako broni biologicznej. Większość załogi zostaje pokonana w walce z obcymi, łącznie z Burkiem, który został zapłodniony. Ellen w drodze powrotnej do wahadłowca natrafia na królową obcych wysiadującą jaja. Pokonuje ją i jej strażników, niszczy wszystkie jaja i ucieka na statek-matkę, jednocześnie niszcząc wszystko, co znajduje się na księżycu LV-426. Wkrótce jednak wychodzi na jaw, że królowa obcych ukrywała się w wahadłowcu. Po ciężkiej walce Ripley udaje się wyrzucić ją w przestrzeń kosmiczną i wraz z resztką ocalałych (małą dziewczynką Newt, Hicksem oraz zniszczonym androidem Bishopem) wracają, jak im się wydaje, na Ziemię.

W związku z pewnymi ograniczeniami, geneza jaj pozostała niewyjaśniona. Pozwoliło to Cameronowi wykorzystać koncept Matki, która składała jaja, zaczynając tym samym cykl życia obcych. Jej postać jest o wiele większa i silniejsza od dorosłej formy Obcego – ma bowiem około 5 metrów wysokości. Jaja, które składa, również zostały stworzone przez Gigera – ich wczesny koncept mocno nawiązywał do kobiecych narządów płciowych – głównie przez zamykany i otwierany otwór, przez który wydobywały się „twarzołapy”. Wytwórnia obawiała się, że zbytnio przypomina to srom, co może oburzyć katolicką część świata. W związku z tym Giger podzielił otwór na cztery płaty komentując, iż kształt krzyża może się im spodobać. „Twarzołapy” wydostające się z jaj również są pomysłem surrealisty i pojawiają się na przestrzeni całej serii. Ich jedynym zadaniem jest przyssanie się do twarzy ofiary i wprowadzenie zarodka poprzez jej usta. Gdy nosiciel zostaje zapłodniony, pajęczak umiera.

 

 

Obcy ³ (1992)

W 1992 roku David Fincher zadebiutował ze swoim pierwszym filmem - Obcym 3. Zanim jednak do tego doszło, powstało wiele różnych konceptów na fabułę. Pierwszy z nich miał obracać się wokół korporacji Weyland-Yutani i jej zamiarze zdobycia próbek obcego w celu stworzenia broni biologicznej. Ostatecznie nikczemna korporacja miałaby stoczyć starcie z siłą militarną niezadowoloną z ich poczynań. W takim scenariuszu to Hicks miał być protagonistą, gdzie Ripley pojawiłaby się tylko na chwilę, po to aby powrócić w czwartej części. Aktorka polubiła odniesienie do zimnej wojny i zgodziła się na mniejszą rolę. Niestety 20th Century Fox było z tego niezadowolone, więc kluczowe sceny z przeszłością Ripley zostały usunięte. Pomimo sceptycznego nastawienia wytwórni do całego pomysłu, projekt dostał potrzebne pieniądze, ale ponownie reżyserem miał być Ridley Scott. Ten był bardzo chętny, lecz napięty grafik uniemożliwił mu zabranie się za trzeciego Obcego. Inny pomysł, który wyszedł od Williama Gibsona, dotyczył inwazji obcych na Ziemię. Kilka kolejnych pomysłów nie przyjęło się zbyt dobrze i Gibson ostatecznie został odsunięty od produkcji. Na jego miejsce wstąpił Eric Reed, ale i jego skrypt został odrzucony. To samo tyczyło się Twohy, którego scenariusz był tak podobny do poprzednich, że ostatecznie sam zmęczony i zdenerwowany odszedł z produkcji. Niemniej dzięki niemu Ellen Ripley na powrót stała się główną bohaterką gdyż twierdził, że to ona jest główną postacią całego uniwersum. W następnej kolejności nawiązano współpracę z Wardem, którego opowieść została określoną „najlepszym filmem sci-fi jaki nigdy nie powstał”. Ostateczna wersja scenariusza została napisana przez Gilera i Hilla. Weaver była z tego zadowolona, twierdząc że poza Jamesem Cameronem jedynie oni potrafili dobrze napisać jej postać. Następnie zatrudniono reżysera teledysków Davida Finchera. Wreszcie, z niedokończonym skryptem i wydanymi $7 000 000, produkcja mogła ostatecznie ruszyć.

Po zniszczeniu obcych i kompleksu na LV-426, Ripley oraz pozostali ocaleni wracają na Ziemię w stanie hibernacji. Na pokładzie ich statku znajduje się również facehugger, który zapoczątkował wszystko w pierwszej części. Zranienie go powoduje, iż jego żrąca krew uszkadza instalację elektryczną, a to powoduje pożar. System ratunkowy wystrzeliwuje kapsuły na najbliższą planetę Furia 161, gdzie mieszkają koloniści. Wkrótce Ripley dowiaduje się, ze stała się żywicielem królowej obcych. Tym samym ma pewność, że obcy jej nie tkną, toteż decyduje się pomóc kryminalistom w zabiciu potworów. Po jakimś czasie udaje się zabić obcego poprzez zapędzenie go do pieca hutniczego. W tym samym czasie przybywa ekipa ratownicza, mająca na celu pozyskanie obcego tkwiącego w ciele Ripley. Aby temu zapobiec Ripley popełnia samobójstwo skacząc do pieca hutniczego i zalewając się płynnym metalem. Więzienie zostaje zamknięte, a jedyny ocalały zabrany na Ziemię.

W 2003 roku pojawiła się wersja Assembly Cut filmu, która znacząco różniła się od oryginału – zawierała wycięte sceny i trochę inne zakończenie. Ta wersja określona była lepszą od oryginalnej.

Obcy: Przebudzenie (1997)

Kolejna część wyreżyserowana przez Jean-Pierre’a Jeuneta i napisana przez Jossa Whedona w 1997 roku. Wytwórnia 20th Century Fox była pod wrażeniem jego scenariuszy, stąd zdecydowała się go zatrudnić. Warto jednak dodać, że Giliger i Hill byli przeciwni, twierdząc że „czwórka” zrujnuje markę. Pomysł na fabułę obracał się wokół sklonowanej Ripley, która miała w sobie zarodek Obcego. Mimo iż aktorka początkowo była przeciwna nowej odsłonie, ostatecznie wzięła w niej udział po przeczytaniu scenariusza, który wywarł na niej pozytywne wrażenie. Pierwszym typowanym reżyserem był Danny Boyle, ale ten nie wyraził chęci na wzięcie udziału w projekcie. Kolejnym był Peter Jackson, lecz odmówił, bo filmy z Obcym nigdy mu się nie podobały. Ostatecznie skierowano się ku Jean-Pierre’owi Jeunetowi, który miał unikalny styl artystyczny – warto przy tym zaznaczyć, że jest to reżyser odpowiedzialny za Amelię. Był zaskoczony propozycją, bo uważał, że seria skończyła się na trzeciej części. Mimo wszystko zgodził się i zaczął pracę nad filmem z budżetem wynoszącym $70 000 000.

Jeunet wpadł na pomysł stworzenia hybrydy obcego z człowiekiem. Był to zarodek obcego, który rozwinął się w łonie kobiety, toteż miał posiadać charakterystyczne cechy nosicielki. W późniejszym etapie zrezygnowano z nich, ponieważ stwór za bardzo przypominał to, co widzieliśmy w filmie Gatunek. Hybrydowa istota posiadała oczy i nos po to, aby łatwiej było jej wyrażać emocje. Jeunet za wszelką cenę chciał obdarzyć ją również genitaliami, ale 20th Century Fox nie popierało tego pomysłu. Ostatecznie uparty francuski reżyser przyznał, że to było zbyt wiele „nawet jak na Francuza”. Narządy płciowe usunięto z użyciem technik graficznych już w etapie post-produkcji.

200 lat po śmierci dotychczasowej bohaterki, Ellen została sklonowana. Zarodek został wydobyty z jej ciała i izolowany tak długo, aż się rozwinął – wszystko w celu stworzenia doskonałej broni. U Ripley po klonowaniu zachodzą zmiany – w jej żyłach płynie żrąca krew Obcych, a sama jest silniejsza i bardziej wytrzymała. Wkrótce jednak hodowanym stworzeniom udaje się wydostać z klatek i większość załogi zostaje zabita – w filmie widzimy scenę, gdzie Obcy porozumiewają się między sobą, by zdecydować, kogo żrącą krew rozlać w celu wydostania się z klatki. W związku z niebezpieczeństwem, statek obiera awaryjny kurs w kierunku Ziemi. Niedługo później klon Ripley dostaje się do gniazda ksenomorfów, gdzie jest świadkiem narodzin nowego Obcego połączonego z człowiekiem. Przedstawiciel nowego gatunku zabija królową, a Ripley ucieka na statek przemytników. Jak się okazuje, nowemu Obcemu udaje przedostać się na jego pokład. Ripley go zabija i wraz z resztą ocalałych powraca na Ziemię.

 

 

Prometeusz (2012)

Ostatnim filmem, jaki pojawił się w uniwersum, był Prometeusz wyreżyserowany przez Ridleya Scotta i wraz z nim wyprodukowany przez Davida Gilera oraz Waltera Hilla. Prace nad najnowszym dziełem zaczęły się już w 2002 roku i początkowo scenariusz miał opowiadać o korzeniach stwórców ludzkości, Inżynierach. Zainteresowanie wyraziła Weaver, która chciała powrócić do serii, ale ostatecznie nie wzięła udziału w projekcie. James Cameron dyskutował ze Scottem o całym potencjale przedsięwzięcia. W tym samym czasie pracował też nad filmem Obcy kontra Predator, w którym tytułowe monstra klasyków walczyły między sobą. Ostatecznie jednak porzucił projekt, twierdząc że zniszczy on dobre imię marki. Prace nad Prometeuszem zostały przerwane i dopiero w 2009 roku znów coś ruszyło. Fox bowiem ogłosił, że najnowsza produkcja będzie restartem serii Obcy. Niedługo potem pojawiła się informacja że będzie to jednak film opowiadający o wydarzeniach sprzed pierwszej części. Niedługo po tym prace znów zostały przerwane – Scott pokłócił się z wytwórnią o dobór reżysera, a ta z kolei była zainteresowana projektem wyłącznie pod warunkiem, że to on będzie reżyserował. W 2010 roku skrypt był napisany i można było zacząć zdjęcia. Scottowi zależało na dotarciu do dorosłych widzów i zażyczył sobie, żeby budżet produkcji wynosił $250 000 000. Wytwórnia nie była jednak przekonana do wydawania takiej sumy, a poza tym chciała obniżyć przedział wiekowy. Pod koniec 2010 roku wyszło na jaw, że film nazywać się będzie Paradise (ang. Raj), ale Scott stwierdził, że zdradzi to zbyt dużo treści filmu, zmieniono więc nazwę na Prometheus. W połowie 2011 roku potwierdzono, że akcja dzieje się w tym samym uniwersum co cała seria filmów z Obcym, ale wydarzenia jedynie lekko nawiązują do reszty franczyzy.

Scenariusz opowiada o misji mającej na celu dotarcie do rasy obcych, która stworzyła człowieka. Jednakże misja „Prometeusza” wkrótce zamienia się w walkę o przetrwanie. Sam tytuł filmu odnosi się do mitologicznej postaci tytana, który w akcie sprzeciwu przeciw bogom Olimpu podarował ludziom ogień, przez co skazany jest na wieczne męki. Film jest rozprawką o relacjach ludzi z bogami i konsekwencjach, jakie niesie przeciwstawianie się im. Poza tym pojawia się wiele odniesień religijnych i tematów kręcących się wokół zagadnień życia, śmierci i nieśmiertelności. Innym bliskim reżyserowi tematem jest sztuczna inteligencja i jej rola w społeczeństwie ludzi.

Seria komiksów

W 1988 zapoczątkowano serię komiksów, których akcja rozgrywa się w fikcyjnym świecie Obcego. Pierwsze miniserie kontynuują wydarzenia znane z Obcego: Decydującego starcia, gdzie możemy szerzej poznać losy Newt oraz Hicksa. 10 lat po zakończeniu tamtejszych wydarzeniach, dwoje bohaterów walczy z konsekwencjami ich spotkania z ksenomorfami. Newt ma problemy psychiczne i z racji, iż lekarze nie widzą innego rozwiązania, chcą wyczyścić jej pamięć. Z kolei Hicks nigdy nie pogodził się z utratą załogi, bierze więc udział w misji zniszczenia jaj Obcych. Chcąc się pożegnać z Newt odkrywa, że ta ma zostać pozbawiona pamięci. Zabiera ją więc ze sobą na statek kosmiczny i razem wyruszają na misję – okazuje się jednak, że ktoś im towarzyszy. W tym samym czasie na Ziemi dzieją się dziwne rzeczy. Zdobyto królową, którą ludzkość wykorzystuje do znoszenia jaj. Co więcej, obcy są kultywowani jako rasa bogów, dzięki której powstanie nowy gatunek. Tymczasem misja Hicksa nie powodzi się najlepiej, a Newt popada w rozpacz, gdy jej ukochany okazuje się być androidem. Po skończeniu misji wracają na Ziemię, ale zaraz zostają odesłani z powrotem, w związku z inwazją nie do powstrzymania.

Nightmare Asylum kontynuuje wydarzenia z Outbreak. Krótko po opuszczeniu orbity ziemskiej niewielka załoga trafia na obcych transportowanych w nieznanym kierunku. Po zabiciu stworów okazuje się, że stoi za tym generał Spears, który okazuje się być szaleńcem gotowym poświęcić każdego w imię hodowanych przez niego obcych. Bohaterowie toczą z nim walkę, aż w końcu dołącza do nich Ellen Ripley.

Obcy kontra Predator

Za całą serię komiksów odpowiedzialne jest Dark Horse Comics. Poza streszczonymi dwoma przykładami, powstały także crossovery takie jak: Batman/Aliens, Superman/Aliens czy Aliens vs. Predator który został przeniesiony na ekran w 2004 roku. Sam pomysł na serię pojawił się podczas ożywionych rozmów pomiędzy twórcami komiksów. Całość zainspirowana jest aztecką mitologią oraz tekstami Ericha von Dänikena, który pisał o wpływie istot pozaziemskich na życie ludzi. Scenariusz opowiada o naukowej wyprawie na Antarktydę mającej na celu rozwikłanie zagadki tajemniczego źródła energii. Odkrywają tam świątynię zbudowaną najwyraźniej przez przodków. Weyland przejmuje kontrolę nad znaleziskiem i wkrótce królowa obcych zostaje zbudzona z letargu. Tym samym zaczyna znosić jaja, a młode Obcych zabijają ludzi. Jednocześnie na Ziemię przybywają Predatorzy w celu dopełnienia swojego rytuału. Rolę w filmie miała odegrać Sigourney Weaver, ale ta odmówiła, twierdząc że pomysł na film jest idiotyczny. Jedną z głównych ról miał zagrać również Arnold Schwarzenegger, ale i to nie wyszło, bo akurat w tym czasie aktor został gubernatorem Kalifornii.

Obcy kontra Predator 2 to jeden z najgorszych filmów 2007 roku. Fabuła „dwójki” startuje od momentu, w którym skończyła się pierwsza część. Larwa ksenomorfa wydostaje się na wolność i zabija prawie wszystkich predatorów znajdujących się na ich statku. Poprzez zapłodnienie jednego z nich powstaje Predalien – ta istota pojawiła się już na łamach komiksów i w grach wideo. Statek rozbija się nieopodal małego miasteczka na Ziemi i ludzkość spotyka wielkie zagrożenie. Ostatni ocalały predator wzywa pomoc w postaci Elitarnego Łowcy, który jako jedyny może zgładzić Predaliena.

Filmowa seria Obcy doczekała się nowelizacji autorstwa Alana Deana Fostera. Jego teksty zawierały sporo scen wyciętych z filmów oraz niektóre w innej wersji – w związku z tym, iż scenariusz nie do końca mu się podobał. Oprócz wspomnianych wcześniej dzieł powstały również gry, ale o nich poczytacie w innym tekście.

Postać Obcego jest jedną z najbardziej rozpoznawalnych maszkar na świecie. Przez całą swoją karierę filmową kilka razy lekko zmienił wygląd, pojawiły się również stwory mu pokrewne oraz nowe gatunki będące hybrydą Obcego i człowieka czy Predatora. Pozostaje sprawdzić jak będzie się prezentować w najnowszej grze o tytule Obcy Izolacja, którego recenzja ukaże się niebawem na PS Site.