Czy współprace między markami mogą przekroczyć granice dobrego smaku? Okazuje się, że tak

Żyjemy w czasach crossoverów. Gdzie się nie obejrzeć i w jakim kierunku nie spojrzeć, znajdziemy ciekawe i intrygujące połączenia pomiędzy markami. Największe firmy ogarnęły, że przynosi to fantastyczny zyski. Jest to świetną opcją na obopólną korzyść i sprawia, że można dostarczyć świadomość istnienia jednego elementu, do fanów drugiego i odwrotnie. Teoretycznie logiczne, praktycznie bywa różnie. 

Dziś nie jest to natomiast niczym niezwykłym i właściwie mamy z tym do czynienia na porządku dziennym. Gdzie nie spojrzymy, tam znajdziemy kolaboracyjne projekty. Mamy z nimi do czynienia z filmach, serialach, komiksach… Po prostu wszędzie. Mieszają się nawet marki modowe, koncerny spożywcze i wiele, wiele więcej. Jest tak oczywiście także w grach wideo. I to właśnie na nich się dziś oprzemy. 

Chciałbym bowiem przeanalizować, czy nie mamy sytuacji, w której doszło do przesytu. Wiecie, czy nie przyszło nam funkcjonować w czasach, gdy przeróżnych crossoverów jest zbyt wiele i są wrzucane nazbyt usilnie. Choć na pierwszy rzut oka odpowiedź wydaje się jasna (i sam właściwie podałem ją w tytule), to zdecydowanie warto pochylić się nad tą kwestią i spróbować znaleźć jednoznaczna odpowiedź. 

Crossovery z sensem

Zacznijmy od pozytywnej nutki. Nie jest bowiem tak, że crossovery pomiędzy markami mają wyłącznie zły wydźwięk, są naciągane i sztuczne. Mamy całą masę produkcji, przy których już na pierwszy rzut oka można doszukać się jakości, sensu i głębszego zrozumienia tego, na czym powinny polegać prawidłowo zawiązane współpracę i wzajemne uzupełnianie się pod względem zawartości. 

Weźmy na przykład Fortnite - można się czepiać, że wrzuca się tam absolutnie wszystko, ale… To dokładnie taki typ gry. Nikt nie wymaga realizmu od produkcji, w której biega się z kilofem, stawia ściany i strzela z wymyślnych broni. No i trzeba dodać, że wszystko w komiksowej oprawie graficznej, która odpowiednio podkręca poczucie, że mamy tu do czynienia z iście baśniowym światem, gdzie wszystko jest możliwe. 

Na pewnym etapie ludzi przestało dziwić to, że Naruto walczy z Thanosem, którzy gonieni są przez Dwayne’a Johnsona oraz Kratosa. I w zasadzie nigdy nie przeszkadzało to grupie docelowej. Bo należy tu wspomnieć, że Fortnite celuje raczej w młodszych graczy - znajdą się starsi, ale nikt nie ma wątpliwości, jakie kategorie wiekowe przeważają w największym hicie od Epic Games. 

Innym przykładem, choć nieco od drugiej strony, jest LEGO. W tym przypadku współpracę są wręcz wskazane i właściwie trudno znaleźć taką, która się nie sprawdzi. Spójrzcie tylko na listę gier okraszonych logo popularnych klocków. Jest Marvel, są Batmany, mamy Hobbita, Władcę Pierścieni, Harry’ego Pottera i wiele, wiele więcej… Jest to klarowny dowód na to, że mamy crossovery, które mają w sobie dużo sensu. 

Crossovery naciągane

Gdybyśmy jednak mieli do czynienia wyłącznie z takimi przykładami, byłoby zbyt pięknie. A jak wiemy, za dobrze być nie może, bo się człowiek przesadnie rozluźni… Do rzeczy jednak. W ostatnim czasie mam wrażenie, że niektóre crossovery są po prostu tworzone na siłę. Pierwszą taką rzeczą było ogłoszenie czegoś na wzór współpracy pomiędzy Electronic Arts, a Marvelem. I nie chodzi tu bynajmniej o ich grę z Iron Manem. 

Mowa o kolaboracji między FIFĄ a wydawnictwem komiksowym. Najważniejszym owocem pracy są oczywiście karty bohaterów, które są w specjalny sposób ozdobione pod kątem graficznym. Nic wielkiego, a w praktyce wydaje się nawet fajnym detalem, ale nie da się wyzbyć wrażenia, że jest to coś tworzonego na siłę i niejako sztucznie. Najlepiej chyba potwierdzają to prześmiewcze wpisy fanów FIFY o tym, że fajnie będzie biegać po boisku Hulkiem… 

Informacje o kolejnej ciekawej współpracy pojawiły się na początku tego tygodnia, gdy wielu insiderów zgodnie wspomniało (przy okazji dość ciekawego zwiastuna nadchodzącego Call of Duty), że w roli operatorów pojawią się znani piłkarzy - w tym na przykład Leo Messi, Neymar czy Paul Pogba. Głośne nazwiska i w zasadzie dobór ani trochę nie dziwi. Zaskoczeniem może być natomiast to, w jakiej grze są one wykorzystywane. 

Więcej i więcej…

Co jednak dość nieprzyjemne - mam wrażenie, iż tego typu crossoverów jest coraz więcej. Mocno  dziwi mnie fakt, że firmy coraz chętniej i tłumniej próbują podpinać się pod znane marki, aby tylko zagarnąć dla siebie kawałek tortu pełnego graczy. Każdy chce korzystać z ogromnych baz odbiorców i dodawać ich do grona swoich. I niestety to, czy konkretne elementy będą pasowały do gry, zaczyna schodzić na drugi plan. 

Wiecie, powoli przestaje mieć znaczenie to, czy dane połączenie ma sens. I to jest coś zdecydowanie smutnego. Nie chciałbym, aby moje ulubione gry musiały się z tym zmagać. Nie wiem, nie wyobrażam sobie, abym miał śmigać po parkietach NBA jako Lara Croft, albo przemierzać serwery nadchodzącego trybu multiplayer do The Last of Us jako V z Cyberpunka 2077, albo Geralt… 

I może brzmię w tym wszystkim strasznie zatwardziale, ale uważam, że są gry, pod które można podpinać wszystko i są też takie, do których nie pasuje prawie nic. A gdy z tych drugich próbuje się robić te pierwsze, to niestety nie wróży nic dobrego. I mam ogromną nadzieję, że tendencja się w końcu skończy, a gracze dadzą do zrozumienia, że jest to dalekie od tego, czego chcą od gier. Rozumiem próby spieniężenia za wszelką cenę, ale chyba nie tędy droga…