Final Fantasy VII: Rebirth - już nie możemy się doczekać

Z legendą się nie dyskutuje, legendę się kultywuje. Gdyby to porzekadło weryfikowano co do literki, z rynku musiałaby zniknąć co najmniej połowa współczesnych renowacji. Rzadko bowiem zdarza się, żeby aktualna wersja danego dzieła szła w parze z tradycją w skali 1:1. Tutaj należy oddać pokłony m.in, ekipie z Bluepoint Games, która nie ingeruje w mechanikę, jedynie usuwa mocno zardzewiałe elementy, zastępując je nowymi. Tego samego rzec nie można w kontekście Square Enix. Wydawca trzy lata temu ufundował nam wycieczkę w niezapomniane rejony Midgaru, dystopii okrytej gigantycznymi blachami, opartej na kształcie pizzy, niczym Pac- Man. Ten rozdział jest za nami, a co skrywa przyszłość? Odpowiedzi przyjdą wraz z Final Fantasy VII: Reunion.

Uniwersum "wielkiej siódemki" sięga jeszcze czasów wielkiego romansu dawnego Squaresoftu z Nintendo. Do szóstej odsłony, cykl Final Fantasy pojawiał się kolejno na NES oraz SNES. Pierwsze tech-demo Final Fantasy VII zmontowano pod Nintendo 64. Niebawem ogień w postaci nośnika CD przyniosło PlayStation. Resztę historii znacie. Od tamtej pory, wydawca zrealizował kilka większych i mniejszych projektów ulokowanych w świecie Clouda, Avalanche i planety "Gaia". W końcu przyszła kolej na Final Fantasy VII: Remake, szumnie pompowany zapowiedziami od lat. Gra doczekała się gruntownej przebudowy, w niemal każdym aspekcie. Główną różnicą okazała się koncentracja na części historii poświęconej epizodzie w Midgarze. W klasycznej wersji, Midgar zajął grze raptem jedną z trzech płyt.

Nowy horyzont

Sukces Final Fantasy VII: Remake nie leży wyłącznie w przepięknej oprawie. Historycznie, Square Enix pierwszy raz zasięgnęło technologii od zachodnich kolegów po fachu. Grę zasila silnik Unreal, co widać w cudnie wygenerowanych modelach postaci. Jeszcze w pierwotnej wersji, przeznaczonej na PlayStation 4, widzieliśmy pewien dość niechlujny kontrast. Modele bohaterów trzymały poziom od A do Z, lecz kwestia otoczenia bywała pod tym kątem dość bolesna. Miejscami jakość tekstur utożsamiała się ze wczesnym PS3, a i Final Fantasy XIII nie musiałoby się powstydzić. Rewydanie, czyli Intergrade wyrównuje te różnice, na korzyść całej gry. Sukces tkwi w konstrukcji, ponieważ gra nie stała się typowym open-worldem, jak w przypadku FFXV, z której czerpie garściami. Zręcznościowy system walki, z zachowaniem pewnych elementów oryginału (głównie materie) funkcjonuje tutaj poprawnie. Tradycjonaliści zapewne wolą turowe starcia, lecz wszystkiego mieć nie można.

Final Fantasy VII: Rebirth wyprowadzi grupę ku nowym horyzontom. Niespecjalnie musimy się głowić nad konstrukcją świata. Square Enix wyznaczyło poniekąd kurs wraz z debiutem historii o królewskiej szajce Noctisa. Tak, Final Fantasy XV, otwierające się z nad wyraz udanym coverem "Stand by me" (wyk. Florence The Machine - dop.red.) wywarło wpływ na kolejne produkcje wydawcy. Popatrzmy na ForSpoken lub Final Fantasy XVI. W obu grach widzimy coś z "Piętnastki". Stąd duże prawdopodobieństwo, że eksploracja w Rebirth wypadnie bardzo podobnie. Sam czasem wracam do Eos, świata FFXV, gdzie zarówno eksploracja oraz walka smakują dobrze, za pominięciem nieszczęsnych, końcowych rozdziałów. Znacznie bardziej ciekawią nas zmiany w narracji, ponieważ część pierwsza tej trylogii wprowadza ich całe multum. Bez zarzucania spojlerami, dzieje się sporo. Rebirth to przecież cały świat poza Midgarem, z niezapomnianym lokacjami obecnymi w oryginalnej wersji.

Next-gen only

Kluczową decyzją okazuje się przekierowanie gry wyłącznie pod aktualną generację, w tym przypadku, PS5. Powodem tego stanu rzeczy jest dysk SSD, oraz czasy ładowania lokacji. "Oprawa jest jednym z kluczowych elementów, lecz ważna jest równieś szybkość dostępna poprzez SSD. Wszyscy, którzy znają oryginalną historię, mogą sobie wyobrazić w jak obszernym świecie dzieje sie akcja po Midgarze. FF VII Rebirth rozciąga ten świat, czemu nie służą długie ekrany ładowania" - twierdzi producent, Yoshinori Kitase. Co z modelami postaci? W kwestiach wizualnych, to jeden z najmocniejszych aspektów Final Fantasy VII: Remake. Kitase wspomina, że nie przypadkiem wydano edycję Intergrade, w nawiązaniu do PS5. Dzięki gotowej już technologii, proces produkcji jest płynny. Zatem jedyne, czego możemy się w tej materii spodziewać to kosmetyka.

Nawet w klasycznym wydaniu Final Fantasy VII, ten świat nadal mnie urzeka. Nuta towarzysząca eksploracja choćby Cosmo Canyon czasem rozbrzmiewa w osobistej playliście. To wielka, pokoleniowa historia, o której wydawca nieprędko pozwoli nam zapomnieć. Przepisana pod współczesne standardy, jakoś poradziła sobie z krytyką. Kitase zapewnia, że nic co było kluczowe w oryginale, nie zostanie pominięte. Nie możemy się doczekać ciągu dalszego tej historii. Nie martwimy się o jakość, ponieważ ta już w Remake zachwycała, i robi to nadal. Tytuł niedawno mogliśmy sprawdzić dzięki ofercie PlayStation Plus. Apropo, wzięliście kwiatka od Aerith?