Hakowanie kiedyś, czyli jak za pomocą „telefonu” można było wywołać wojnę atomową

Hakowanie to sztuka manipulowania systemami komputerowymi i sieciami w celu uzyskania nieautoryzowanego dostępu do informacji lub zasobów. Często kojarzone z cyberprzestępczością, szpiegostwem, sabotażem lub wandalizmem. Jednak nie zawsze tak było. W przeszłości hakowanie miało również aspekty kreatywne, edukacyjne i eksploracyjne. Niektórzy „włamywacze” byli pionierami technologii, odkrywając nowe możliwości i sposoby komunikacji. 

Jednym z takich hakerów był John Draper, znany również jako Captain Crunch. Draper był legendarnym hakerem, który w latach 70. XX wieku odkrył sposób na darmowe dzwonienie za pomocą telefonu i gwizdka z pudełka po płatkach śniadaniowych. Wykorzystał fakt, że system telefoniczny Bell używał tonów o określonej częstotliwości do sterowania połączeniami dalekobieżnymi. Gwizdek z pudełka po płatkach Captain Crunch wydawał dźwięk o częstotliwości 2600 Hz, który był sygnałem dla systemu telefonicznego, że linia jest wolna. 

Haker nauczył się więc manipulować tym sygnałem, aby uzyskać dostęp do dowolnego numeru telefonu na świecie. Nie tylko dzwonił za darmo, ale także eksperymentował z różnymi funkcjami systemu telefonicznego, takimi jak konferencje, przekazywanie połączeń czy podsłuchiwanie rozmów. Swoją wiedzą z innymi hakerami telefonicznymi, zwanych phreakerami, którzy tworzyli własne urządzenia do generowania tonów, nazywane blue boxami. Od tego wiele się zaczęło.

Mit o wojnie atomowej

Jednym z najbardziej znanych mitów o hakowaniu kiedyś jest to, że za pomocą telefonu można było wywołać wojnę atomową. Ten mit został spopularyzowany przez film z 1983 roku pt. „Gry wojenne”, w którym nastoletni haker David Lightman przypadkowo włamuje się do superkomputera NORAD (North American Aerospace Defense Command), który kontroluje amerykańskie siły nuklearne. David bierze komputer za grę symulacyjną i uruchamia scenariusz „globalnej wojny termonuklearnej”, nieświadomie ryzykując wybuch prawdziwego konfliktu między USA a ZSRR. Tak naprawdę film był tylko inspiracją, słowami słynnego i szumnie ogłaszanego przez media, najpotężniejszego hakera na świecie Kevina Mitnicka (ur. 6 sierpnia 1963 roku w Los Angeles, Kalifornia).

Siedząc w celi, Kevin często przechwalał się, że FBI nie pozwala mu korzystać z telefonu, ponieważ za jego pomocą mógłby wywołać prawdziwą wojnę atomową, co sprawiło, że wielu funkcjonariuszy w to uwierzyło, dlatego większość kary przebywał w izolatce. Jednak czy była to prawda? Oczywiste jest, że nikt za pomocą telefonu nie mógłby tego dokonać. Trzeba jednak przyznać, że Kevin Mitnick to jeden z najbardziej znanych i kontrowersyjnych hackerów w historii. Jego życie i działalność hakerska były pełne przygód, problemów i odkupienia. Jego zainteresowanie technologią i telekomunikacją zaczęło się w młodym wieku. W wieku 13 lat nauczył się, jak jeździć za darmo autobusami, używając skradzionych biletów i kasownika.

Haker wraz z kumplami nauczył się metody dzwonienia z telefonu za darmo. I to właśnie w ten sposób dokonywał swych często największych i spektakularnych włamań. No ale spytacie pewnie, jak mógł tego dokonać tylko za pomocą telefonu? Prawda jest taka, że do perfekcji nauczył się czegoś, co dziś nazywamy inżynierią społeczną (lub socjotechniką). Co to jest? Użyje cytatu z Wikipedii: „Stosowanie środków psychologicznych i metod manipulacji mających na celu przekazanie lub wyłudzenie określonych informacji bądź nakłonienie do realizacji określonych działań”.

To właśnie za sprawą umiejętnie prowadzonych rozmów, udawał jakiegoś pracownika technicznego lub inną osobę, uzyskując od ludzi po drugiej stronie linii niezwykle ważne informacje, które ostatecznie pozwalały mu włamać się do praktycznie dowolnego systemu lub banku - co też robił. Nigdy jednak nie czerpał korzyści z włamań, a jedynie skłaniała go do tego ciekawość. Utwierdził też się mocno (i innych) w tym, że najsłabszym elementem zabezpieczeń są ludzie. Wystarczy odpowiednio porozmawiać z danym pracownikiem, aby jak na tacy wyłożył hasła i konta w niepowołane ręce. W 1999 roku został skazany na pięć lat więzienia po przyznaniu się do kilku zarzutów związanych z oszustwami komputerowymi i telekomunikacyjnymi - choć wcześniej też odsiadywał worki za włamania.

Po wyjściu z więzienia w 2000 roku zreformował swoje życie i zaczął pracować jako konsultant ds. bezpieczeństwa komputerowego. Założył własną firmę Mitnick Security Consulting i napisał kilka książek o hakowaniu i cyberbezpieczeństwie. Niestety ostatnio zmarł 16 lipca 2023 roku w wieku 59 lat po ponad rocznej walce z rakiem trzustki. Oczywiście to tylko niektóre z informacji o Kevinie Mitnicku, człowieku, który za pomocą telefonu miał wywołać wojnę atomową. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o nim, możesz przeczytać jego biografię lub obejrzeć filmy na jego temat. Jest on uważany za jednego z pionierów hakerstwa i autorytet w dziedzinie cyberbezpieczeństwa.

Przemyślenia

Hakowanie kiedyś było zarówno fascynującą jak i niebezpieczną dziedziną ludzkiej działalności. Niektórzy hakerzy byli pionierami technologii, inni byli szpiegami lub przestępcami. Jedni stali się sławni lub niesławni, inni pozostali anonimowi lub zapomniani. Niektóre z ich dokonań były imponujące lub inspirujące, a inne wręcz przerażające lub szkodliwe. Na początku często korzystali z prostych i pomysłowych metod, które wykorzystywane są po dziś dzień - np. wyłudzeń danych, podszywanie się pod instytucje itp.

„Hakowanie kiedyś” pokazuje nam, jak ludzie potrafili wykorzystywać technologię do swoich celów, zarówno dobrych jak i złych oraz jak radzili sobie z wyzwaniami, ryzykami i konsekwencjami swoich działań. To nie tylko ciekawy temat do badań i dyskusji, ale także ważna lekcja dla naszej teraźniejszości i przyszłości. Wielu ludzi nauczyło się dzięki temu odpowiedzialności, etyce, bezpieczeństwie w świecie cyfrowym, kreatywności, edukacji i eksploracji w świecie technologicznym. W końcu uczy nas także o ludzkiej naturze, która jest zarówno piękna jak i brzydka, mądra jak i głupia, dobra jak i zła.