Nie tylko Pegasus. Najbardziej popularne klony NES-a / Famicoma

W latach 90., gdy Polska wchodziła w nową erę wolnego rynku, marzenia o nowoczesnych technologiach napędzały wyobraźnię młodych ludzi. Jednym z kluczowych elementów tej technologicznej fascynacji były konsole do gier. 

Famicom (tudzież NES) nigdy nie doczekał się oficjalnej dystrybucji w Polsce. Zamiast tego, w Polsce dużą popularność zdobyły klony konsoli NES, takie jak Pegasus i inne podróbki, które były produkowane głównie w krajach azjatyckich i importowane do Polski w sposób nieoficjalny. Te klony były znacznie tańsze od oryginałów i łatwiej dostępne, co sprawiło, że stały się głównym źródłem rozrywki elektronicznej dla dzieci i młodzieży w latach 90.

Ograniczenia w dostępie do oficjalnych produktów Nintendo wynikały również z faktu, że Polska była wówczas krajem o niższych dochodach, a lokalny rynek nie był postrzegany jako wystarczająco opłacalny dla dużych korporacji, takich jak Nintendo. Dopiero w późniejszych latach, po upadku komunizmu i otwarciu rynku, oryginalne konsole zaczęły być stopniowo dostępne, choć nadal wielu Polaków korzystało z klonów ze względu na ich przystępność cenową.

Terminator Ending-Man BS-500 AS

Jednym z najbardziej znanych klonów był Ending-Man BS-500 AS, nazywany też Terminatorem. Wyróżniał się futurystycznym designem i charakterystyczną nazwą, co sprawiało, że przyciągał uwagę fanów technologii. Dziś Terminator Ending-Man BS-500 AS jest wspominany z nostalgią przez wielu graczy, którzy dorastali w latach 90. Choć konsola była technicznie prostym klonem NES-a, jej znaczenie kulturowe jest nie do przecenienia. W tamtych czasach Terminator nie tylko wprowadzał młodsze pokolenia w świat gier wideo, ale również stawał się symbolem możliwości technologicznych dostępnych dla przeciętnego Polaka.

FunStation

FunStation to kolejny klon NES-a, który podobnie jak PolyStation, był stylizowany na konsolę Sony PlayStation, jednak z kilkoma różnicami w designie i funkcjonalności. FunStation również nawiązywała do wyglądu PlayStation, ale w przeciwieństwie do PolyStation, często oferowała bardziej uproszczony design. Niektóre modele miały np. uproszczone przyciski lub nieco inną obudowę, ale ogólny wygląd nadal był myląco podobny do PlayStation. FunStation była popularna na wielu rynkach, w tym w Polsce, gdzie zyskała uznanie jako tani zamiennik dla oryginalnej konsolki Nintendo.

PolyStation

PolyStation to jeden z najbardziej znanych i jednocześnie kontrowersyjnych klonów konsoli NES-a. Konsola stała się rozpoznawalna głównie ze względu na swoje wyjątkowe opakowanie, które wizualnie imitowało znacznie bardziej zaawansowaną konsolę Sony PlayStation. PolyStation była więc zaprojektowana tak, by przypominała PlayStation, co wprowadzało wielu klientów w błąd. Konsola posiadała „napęd” na płyty CD, który w rzeczywistości był atrapą – po otwarciu ujawniał miejsce na wkładanie kartridży.

Subor

Subor to marka klonów konsoli NES (Nintendo Entertainment System), która zdobyła dużą popularność głównie w Chinach, a także w innych krajach Azji oraz Europy Wschodniej, w tym w Polsce. Produkowane przez firmę Subor Electronics, konsole Subor były jednymi z najbardziej rozpoznawalnych klonów NES, znanych ze swojej solidnej konstrukcji i kompatybilności z szeroką gamą gier na NES i Famicom. Subor wyróżniał się kilkoma modelami, które różniły się głównie wyglądem i nieznacznie specyfikacją techniczną. Najbardziej znane modele to Subor D29 i Subor D31, które oferowały wygląd zbliżony do oryginlnej konsolki, ale z kilkoma unowocześnieniami. Konsola była sprzedawana zazwyczaj z dwoma kontrolerami oraz pistoletem, co dodatkowo zwiększało jej atrakcyjność.

Micro Genius

Micro Genius to seria klonów NES produkowanych przez firmę TXC Corporation na Tajwanie. Były one popularne w wielu krajach Azji, Europy Wschodniej oraz w Ameryce Łacińskiej. Konsola była dostępna w kilku wariantach, takich jak Micro Genius IQ-501, plug-and-play, ze wbudowanymi kilkudziesięcioma grami, w które można było grać bez konieczności używania dodatkowych kartridży. 

Dendy

Dendy to jeden z naj

bardziej rozpoznawalnych klonów NES, który stał się fenomenem w Rosji i krajach byłego ZSRR. Produkowana przez firmę Steepler, konsola była sprzedawana w kilku wersjach, takich jak Dendy Classic i Dendy Junior. Dendy była tak popularna, że nazwa „Dendy” stała się synonimem konsoli do gier wideo w Rosji. Konsola oferowała szeroką gamę gier NES-a, które były sprzedawane na specjalnych, pirackich kartridżach.

Power Player Super Joy III

Power Player Super Joy III to klon NES, który zdobył popularność głównie dzięki swojej kompaktowej formie – przypominał zwykły kontroler z możliwością podłączenia do telewizora. Konsola była dostępna na całym świecie, oferując setki wbudowanych gier, co czyniło ją atrakcyjną dla młodszych graczy.

N-Joypad

N-Joypad to kolejna wersja klona NES, jednak dość nietypowa. Była zasilana na baterie AA, dzięki czemu nie potrzebowała zasilacza. System zawierał w sumie 59 gier z tytułami wyprodukowanymi w Chinach, albo pirackimi wersjami znanymi z Famicoma ze zhakowaną muzyką i/lub grafiką, aby ukryć ich pochodzenie. Wyróżniała się także tym, że zamiast kartridży, używała specjalnych dysków wyglądem przypominających CD.

Turbo Game 

Turbo Game to kolejny popularny klon, który przyciągał uwagę graczy swoim nowoczesnym (jak na tamte czasy) wyglądem. Konsola miała zaokrąglone krawędzie i często występowała w czarnej kolorystyce. Jej nazwa sugerowała zwiększoną wydajność, co w rzeczywistości było jedynie chwytem marketingowym.

Phantom System 

Phantom System to brazylijski klon, którego czasem można było dorwać w Polsce dzięki międzynarodowemu handlowi. Konsola miała dość klasyczny design z lekko zaokrąglonymi krawędziami i często występowała w biało-szarej kolorystyce. Phantom System był znany z dobrej jakości dźwięku, co było rzadkością wśród klonów.

Podsumowując

Klony NES-a odegrały ważną rolę w popularyzacji gier wideo na całym świecie. Dzięki nim miliony graczy, którzy nie mogli sobie pozwolić na oryginalną konsolę Nintendo, mogły doświadczyć magii 8-bitowej rozrywki. Przyczyniły się również do rozwoju piractwa. Dzisiaj są obiektem kolekcjonerskim i nostalgicznym wspomnieniem czasów, gdy gry wideo były prostsze, ale równie wciągające.