Zapach nowej płyty, szeleszczące instrukcje... Kiedyś kupowanie gier było rytuałem

Jako kolekcjoner (z pasją do zbierania wszystkiego), jestem oczywiście #TeamPudełka. I tak, wiem, cyfrowa era już dawno weszła na salony, ale nic mi nigdy nie zastąpi tej nostalgii związanej z trzymaniem w rękach pudełka z grą. To nie tylko nośnik - to prawdziwy rytuał, który zaczynał się jeszcze przed pierwszym włożeniem nośnika do konsoli. Zapach nowej płyty, szeleszczące instrukcje, wszyscy dobrze to znamy…

Dziś te elementy, które sprawiały, że kupowanie gry było doświadczeniem, wydają się być na wymarciu. Kiedyś każde pudełko kryło w sobie coś wyjątkowego - fizyczną wersję gry, czasem dodatek, czasem plakat, a zawsze kawałek historii. Teraz mamy platformy cyfrowe, gdzie gra w ciągu kilku minut ląduje na naszej konsoli. I nie chodzi tu o narzekanie, “jak to kiedyś było lepiej”, ale… Zawsze jest dobrze pobawić się nostalgią! 

Coś pięknego…

Dawniej kupowanie gry to była prawdziwa ceremonia. Wchodziłeś do sklepu, pełnego różnorodnych pudełek, z których każde obiecywało niezapomniane przygody. Wybór nie był łatwy, ale za każdym razem towarzyszyła temu ekscytacja. Nawet jeśli później gra okazała się rozczarowaniem, sam moment zakupu pozostawał magiczny. Rozpakowywanie pudełka, a potem to niemal mistyczne poczucie, że w rękach trzyma się więcej niż tylko płytę.

Zapach nowego pudełka był niezastąpiony. Mieszanka świeżego plastiku i papieru była jak zaproszenie do nowego świata - jakkolwiek abstrakcyjnie to nie brzmi. Instrukcja, mimo że dziś może wydaje się zbędna, w tamtych czasach była integralną częścią doświadczenia. To była nie tylko lektura o zasadach, ale także część atmosfery, która budowała oczekiwania przed rozpoczęciem gry. Przyznajcie - ilu czytało ją już w drodze do domu?

Te fizyczne wersje były jak skarby, o które trzeba było dbać. Każde zarysowanie, każde zgniecenie na obwolucie było dramatem. Na pewno pamiętacie, że chciało się mieć je w nienagannym stanie, aby móc pochwalić się kolekcją. A gdy instrukcja była pełna sekretów i kodów, które dodawały głębi do gry…? Niesamowite uczucia i wrażenia jakby posiadało się mały graal! 

A przez mniejszą dostępność i pewien trud w dorwaniu nowości, każda gra miała nutkę magii. Choć ówczesne pozycje nie oferowały dzisiejszych otwartych światów, miały coś, co dzisiaj trudno znaleźć: prostotę, która angażowała wyobraźnię. Każda gra to była nowa podróż, a satysfakcja z jej ukończenia była bezcenna. I wierzę, że ogromną siłę miał tu opisywany rytuał, który był swoistym wprowadzeniem do samego grania. Otoczka robiła robotę.

Wspomnień czar

Pamiętam, jak czekało się na premierę nowej gry. Nie wystarczyło kliknąć „kup teraz” - trzeba było czekać w kolejce, często godzinami, aż w sklepie wyłożą towar na półki. Ostatni raz miałem tak przy premierze GTA V. Ta ekscytacja związana z tym, że dostaniemy w ręce coś, czego jeszcze nikt nie ma, była nie do opisania. To było zupełnie inne doświadczenie, niż dzisiaj, kiedy zakup gry to tylko kilka kliknięć, a premiera staje się czymś codziennym, łatwym i  przez totroszkę wypranym emocji.

Nostalgia za dawnymi czasami to nie tylko wspomnienia o pudełkach. To także powrót do gier, które trzeba było naprawdę „przeżyć” - gdzie manuale były pełne wskazówek, a każdy kawałek opakowania miał swoje znaczenie. Każdy element pudełka był świadkiem tamtych chwil - czy to stary kod dostępu do ukrytych poziomów, czy unikalne plakaty, które pozostawały w rękach gracza jako prawdziwe trofea.

Dziś, kiedy gry są niemal w pełni cyfrowe, doświadczamy tego wszystkiego w inny sposób. Kolekcjonowanie gier to teraz subiektywna decyzja, a jednak gdzieś w nas pozostaje ta tęsknota za dniami, kiedy każdy nowy tytuł miał nie tylko wartość rozrywkową, ale i emocjonalną. To była forma sztuki, której dzisiaj brakuje. I choćby z tego względu w dalszym ciągu lubię na premierę pójść do sklepu, niż zaciągnąć premierę ze sklepu internetowego, lub zamówić ją do domu (przyznam jednak, że kilka razy przejechałem się tutaj na dostępności... :P).

Podsumowując…

Choć technologia i rynek gier wideo poszły naprzód, a cyfrowe zakupy stały się codziennością, nostalgia za dawnym rytuałem wciąż trwa. Pudełka, manuale, zapach nowych płyt - to wszystko miało magię, której dziś już trudno doświadczyć w nowej formie. Kolekcjonowanie gier stawało się czymś więcej niż tylko zbieraniem przedmiotów - było to częścią naszej tożsamości jako graczy. I czymś, co wpływało na ogół doświadczeń.

Nie ma co ukrywać - rynek się zmienia, a tradycyjny sposób zakupu gier odchodzi do lamusa. Niemniej jednak, dla każdego, kto pamięta ten moment oczekiwania na grę w pudełku, wspomnienia nadal mają ogromną wartość. Może nie wrócimy już do czasów, gdy płytki w grze były tak cenne, ale wciąż można docenić to, jak wyjątkowy był ten proces. Pudełka to nie tylko przedmioty, ale także kawałek historii. I nieodłączna część formowania się branży.