Regiony serii The Elder Scrolls – wyspy Summerset

Część kontynentu Tamriel, a jednak odosobniony archipelag zamieszkały przez gardzące innymi rasami elfy wysokiego rodu. Poznajcie wyspy Summerset.

Pierwsi mieszkańcy Summerset

Mówią, że elfy, zwane merami, przybyły do Tamriel od zachodu. Dlatego też pierwsi przedstawiciele tej rasy, aldmerowie, nie zasiedlili głównego kontynentu tylko poprzedzający go archipelag Summerset. Najpierw przybili do wyspy Auridon, gdzie założono Pierwszą Twierdzę (ang. Firsthold), a niedługo później całe Summerset podlegało aldmerom. Co ciekawe, choć jest to jedna z najstarszych ras zamieszkujących Tamriel, na wyspach znaleźć można było budynki i ruiny poprzedzające ich przybycie o setki lat, co oznacza, że żyły tam stworzenia znacznie starsze od pierwszych elfów.

Summerset zachwyca swoimi malowniczymi krajobrazami, gdzie zieleń miesza się gdzieniegdzie z czerwonym listowiem wysokich drzew. Na największych wyspach zaczęto zakładać niewielkie osady, na których czele stali dowódcy wojsk lub magowie. Wartą szczególnej uwagi jest Kryształowa Wieża zbudowana na cześć pierwszych aldmerskich osadników. Ta wysmukła konstrukcja górująca nad wyspą stała się miejscem, gdzie przetrzymywano najcenniejsze relikty i bogactwa.

Czysty rasowo nie znaczy lepszy

Na przestrzeni wieków wśród aldmerów zaistniały konflikty na tle społecznym, przez które wielu wyniosło się na główny kontynent. Na archipelagu Summerset pozostały dumne ze swoich przodków złotoskóre elfy, a ich kultura nakazywała robić wszystko, by utrzymać czystość rasową. Nazwano ich Altmerami, co oznaczało „wysokich”, „dumnych” i „snobistycznych” merów.

Inteligentni i posiadający predyspozycje do korzystania z magii, altmerowie czuli wyższość nad wszystkimi innymi rasami i cechowali się wyjątkową ksenofobią. Żywili też szczególną nienawiść do mieszańców bretonów – nieczystych rasowo półelfów wywodzących się od aldmerów i starożytnych nordów. Altmerowie chętnie najeżdżali ich prowincję Wysoka Skała (ang. High Rock) i brali ich do niewoli. Jakież było ich zdziwienie, gdy osobą, która w Drugiej Erze zajęła cały archipelag był nie kto inny jak najznamienitszy breton, cesarz Tamriel, Tiber Septim. Summerset było ostatnią ziemią Tamriel, jaką włączono do Cesarstwa, stając się jego prowincją.

Szok kulturowy

Włączenie archipelagu do ziem władanych przez cesarza sprawiło, że młodzi altmerowie zaczęli podważać swój rasowy tytuł elfów wyższego rodu. W trakcie podróży na kontynent spotkali się brakiem szacunku ze strony innych ras, często będąc wsadzanymi do jednego wora z mrocznymi (dunmerowie) i leśnymi elfami (bosmerowie). To tylko pogłębiło ich niechęć do mieszkańców Tamriel i utrwaliło obraz wiecznie krytykujących i gardzących innymi przedstawicieli starej rasy z wybujałym ego. Krążyły też plotki, że wyższe elfy zabijają noworodki, które nie spełniają standardów „rasowego ideału”.

Z uwagi na to chłodne przyjęcie, większość altmerów pozostała na archipelagu. Jeśli już decydowali się żyć wśród obcych, zazwyczaj byli to uczeni-samotnicy, obejmując stanowiska badaczy, magów i alchemików. Często też angażują się w politykę, choć ich nieskrywana pogarda dla, w ich mniemaniu, gorszych ras zdecydowanie nie ułatwia kontaktów dyplomatycznych. Uznają uczonych za najważniejszych ludzi w społeczeństwie, co nie zawsze pokrywa się z tradycjami innych ras względem doboru zwierzchników.

„Bogowie”? Masz chyba na myśli „naszych przodków"?

Kwestia religii zawsze była powodem do dumy dla altmerów. Jako że byli jednymi z pierwszych w Tamriel, panteon ich bogów dał podwaliny dla całego kontynentu. Chociaż większość czczonych przez inne rasy bóstw znajdzie swój odpowiednik w ich wierzeniach, wysokie elfy nie odnoszą się do nich jako bogów, a raczej własnych przodków. Podczas gdy ludzie wierzą, że zostali stworzeni przez bogów, altmerowie czują się ich potomkami.

Przodkowie ci składają się na dziewięć aedr (odpowiednik uniwersalnie czczonych Dziewięciu Bóstw), czyli jednej z dwóch grup nieśmiertelnych stworzeń, pierwszych mieszkańców świata. Drugą grupą są daedry – demony zamieszkujące otchłań, w których wiara jest uznawana przez altmerów za herezję. Nazwy tych istot pochodzą z języka aldmerów, co w wolnym przekładzie oznacza odpowiednio „naszych przodków” i „nie naszych przodków”.

Aldmerskie Dominium i Wielka Wojna

W czasie Drugiej Ery Altmerowie zdecydowali, że nie mogą sobie dłużej pozwalać na odosobnienie od reszty Tamriel. W ten sposób zawiązał się Aldmerskie Dominium, czyli sojusz między altmerami z archipelagu Summerset, bosmerami (leśnymi elfami) z Puszczy Valen (ang. Valenwood) oraz kotopodobnymi Khajiitami z Elsweyr. W wyniku nieznanych okoliczności, sojusz ten się rozpadł, a niedługo później zawiązał ponownie – tym razem wyłącznie między wysokimi i leśnymi elfami. Głównym powodem była potrzeba przepędzenia cesarskich wojsk z ziem bosmerów, jednak przymierze rozpadło się w chwili zajęcia przez Tibera Septima archipelagu Summerset.

Sojusz powrócił w Czwartej Erze, kiedy to Trzecie Aldmerskie Dominium raz jeszcze połączyło altmerów z bosmerami. Rasy elfów zostały zjednały się z powodu radykalnych ruchów nacjonalistycznych, wyznających wyższość rasy merów nad ludźmi. Sojusz z czasem ujawnił prawdziwe zamiary przewodzącej mu rady zwanej Thalmorem, podporządkowując sobie wcześniejszego sprzymierzeńca, prowincję Elsweyr, a następnie przedstawiając swoją listę żądań samemu cesarzowi Trzeciego Cesarstwa. Thalmor przede wszystkim chciał zakazać kultu ludzkiego boga Talosa, zagarnąć dużą część ojczystych terenów redgardów Hammerfell oraz wymusić wysokie haracze. Cesarz odmówił, co rozpoczęło Wielką Wojnę. Ostatecznie Trzecie Aldmerskie Dominium zwyciężyło i na mocy Konkordatu Bieli i Złota czczenie Talosa zostało zakazane (co doprowadzi później do Wojny Domowej w Skyrim) i od tamtej pory nie mówimy już o Dziewięciu, a Ośmiu Bóstwach.

Materiał powstał przy współpracy z firmą Cenega. 

---

REKLAMA