Recenzja gry: LEGO Przygoda gra wideo

Recenzja gry: LEGO Przygoda gra wideo

Roger Żochowski | 21.02.2014, 06:19
Mimo upływu lat pamiętam doskonale dzień, w którym zobaczyłem na wystawie zestaw Lego z białym promem kosmicznym i czerwoną wyrzutnią rakiet. Wyglądałem wówczas jak przerośnięty glonojad przylepiony do szyby. Świadomy tego, że za swoje kieszonkowe mogę co najwyżej pozwolić sobie na stojący obok promu motorek z policjantem. Grając w najnowszą produkcję TT Games ciężko więc było pozbyć się sentymentu.
LEGO: Przygoda to jeden z najzabawniejszych, przemyślanych i działających na wyobraźnię filmów jaki miałem okazję obejrzeć w ostatnich miesiącach. Akcja dzieje się w Klocburgu, mieście rządzonym przez mrocznego Lorda Biznesa, który tępi wszelkie przejawy kreatywności wśród mieszkańców. Wszystko musi być z góry do dołu ułożone według instrukcji i nikt nie może się wyłamywać. W takich okolicznościach poznajemy Emmeta, Legoludka przeciętnego do wszelkich możliwych granic przeciętności, który dość przypadkowo odnajduje Klocek Oporu. Nie ma on wbrew pozorom nic wspólnego z zatwardzeniem, za to legenda głosi, że jest w stanie zniweczyć posępne plany Lorda Biznesa.

Dalsza część tekstu pod wideo


Marsz do kina a potem grać!

Gra od samego początku do końca bazuje na scenariuszu  filmowym i można napisać, że jest w pewnym sensie jego rozbudowaną wersją. Nie brakuje  świetnych wstawek filmowych znanych z pierwowzoru. błyskotliwych cytatów nabijających się z popkultury (znajdziemy tu masę nowych gagów nagranych na potrzeby gry), autoironii i niezwykle barwnej ekipy bohaterów. Każdy ma tu swoje miejsce i czas na antenie, a dzięki unikalnym umiejętnościom możemy wracać do odwiedzonych już miejsc, by odblokować sekrety. Oprócz Emmeta w grze przyjdzie nam sterować seksowną na klockowaty sposób Żyletą, Batmanem będącym parodią samego siebie (sprawdźcie koniecznie subwoofery w Batmobilu!), Kicią Rożek (nie pytajcie), Gandalfem z Władcy Pierścieni, a nawet szalonym piratem znanym ze starszych zestawów LEGO, który doczekał się steampunkowego sznytu. Jest też bezimienny, zużyty niebieski kosmonauta z pękniętym na środku hełmem - dokładnie w taki sam sposób, jak w rzeczywistości pękały dzieciakom bawiącym się LEGO takie hełmy. A nie wspomniałem nawet o całej plejadzie postaci pobocznych z Supermanem, Zieloną Latarnią czy... Abrahamem Lincolnem. Jedna mała uwaga - najlepszym wyjściem jest najpierw obejrzeć film, a dopiero potem zagrać w grę. Wyprawa do kina wiąże się ze spójną, ciekawie nakreśloną i zaskakującą w kilku momentach wizją, która nie będzie już niosła tak mocnego przesłania, jeśli większość faktów poznacie ciorając na konsoli. Bez względu jak postąpicie, druga opcja zawsze będzie w pewnym sensie uboższa o wrażenia, bo gra i film mają zbyt dużo wspólnych cech, by wzajemnie się uzupełniać. 

Zapomnijcie też o wielkim sandboksowym świecie. Taka a nie inna koncepcja filmu spowodowała, że cała gra podzielona została na kilka mniejszych unikalnych światów z bazami wypadowymi. Poza wspomnianym Klockkburgiem trafimy także choćby do posępnego biurowca Lorda Biznesa, na Dziki Zachód, zwiedzimy kanciasty ocean czy pośmigamy nocą po autostradzie. A właśnie - poziomy zaprojektowane zostały z głową, a co najważniejsze, są niezwykle zróżnicowane. Nie brakuje wszelkiego rodzaju mini-gierek, sekcji strzelanych na szynach, pościgów czy prostych zagadek logicznych, w trakcie których niezbędne staje się żonglowanie bohaterami i korzystanie z ich unikalnych zdolności. Jest nawet wariacja na temat gier rytmicznych oraz sekwencje rodem z platformówek 2,5D. Grałem w tytuł z moją narzeczoną i naprawdę bawiliśmy się przednio. Bo trzeba pamiętać, że gry z serii LEGO największą frajdę przynoszą właśnie w kooperacji. Tym razem zmieniono też trochę sterowanie. Ludki stały się bardziej bezwładne, co czasami utrudnia wymierzanie skoków i orientację w przestrzeni. Da się jednak do tego przyzwyczaić.



 

Jarosław, Jarosław, Jarosław!

Podobnie jak w poprzednich częściach wciąż zdarzają się momenty, w których za pomocą kółka automatycznie stworzymy pożądaną konstrukcję, ale nie brakuje też nowych patentów z zaznaczaniem kilku gotowych elementów utoczenia w celu zbudowania z nich jeszcze większego schematu, czy motywu ze składaniem zestawów według instrukcji, co z miejsca przypomni czasy dzieciństwa. Cała zabawa polega na doborze brakujących klocków z pewnej dostępnej puli i zrobienie tego jak najszybciej (uciekające punkty). Szkoda, że gra nie doczekała się polskiego dubbingu, bo w kinie Jarosław Boberek grający złego i dobrego glinę kradnie całe show, a wiemy, że w grach również jest klasą samą w sobie. Mamy wprawdzie lokalizację kinową, ale niestety po raz pierwszy od dawien dawna o niebo lepiej słuchało mi się polskich aktorów. Nie liczcie też na cuda w kwestii oprawy - to w dalszym ciągu wysoka półka na starszych konsolach i zaledwie kosmetyczna zmiana w przypadku nowych. Jest 1080p i płynna animacja, ale jeśli nie robi to wielkiej różnicy po co przepłacać? Nie zmienia to faktu, że gra jest kolorowa, postacie poruszają się z kanciastą dla siebie gracją, a ekran co chwila zalewają dziesiątki latających klocków. 

Choć mechanika gier z serii LEGO jest już nieco wyeksploatowana, to spora dawka poczucia humoru, genialna paczka bohaterów i możliwość wzięcia udziału w wydarzeniach ze świetnie wyreżyserowanego filmu sprawiły, że deweloperowi znów udało się przyciągnąć mnie do ekranu. Wprawdzie nie na jakoś bardzo długo, bo tytuł jak na serię LEGO jest dość krótki i jego ukończenie zajmuje około 6 godzin. Przynajmniej dwa razy tyle spędzicie na masterowaniu poziomów, odblokowywaniu wszystkich legoludków, zbieraniu gaci, złotych klocków, instrukcji i zestawów LEGO. I choć odbywa się to na znacznie mniejszą skalę niż w poprzednich odsłonach, a misje poboczne wykonujemy niejako z biegu, to taka skondensowana pigułka sprawdza się nad wyraz dobrze. A teraz zarzućcie ten kawałek i jazda z klockiem. Tylko nie mówcie Batmanowi!

Źródło: własne

Ocena - recenzja gry LEGO Przygoda gra wideo

Atuty

  • paczka charyzmatycznych bohaterów
  • masa mini-gier
  • budowa konstrukcji
  • ciekawa historia
  • nie ma miejsca na nudę

Wady

  • brak polskiego dubbingu
  • krótka przygoda
  • na next-genach grafika powinna być lepsza

Dla fanów klocków LEGO, zarówno tych starych jak i młodych, naprawde fajna sprawa. Szkoda, że tak krótka.

Roger Żochowski Strona autora
Przygodę z grami zaczynał w osiedlowym salonie, bijąc rekordy w Moon Patrol, ale miłością do konsol zaraziły go Rambo, Ruskie jajka, Pegasus, MegaDrive i PlayStation. O grach pisze od 2003 roku, o filmach i serialach od 2010. Redaktor naczelny PPE.pl i PSX Extreme. Prywatnie tata dwójki szkrabów, miłośnik górskich wspinaczek, powieści Murakamiego, filmów Denisa Villeneuve'a, piłki nożnej, azjatyckiej kinematografii, jRPG, wyścigów i horrorów. Final Fantasy VII to jego gra życia, a Blade Runner - film wszechczasów. 
cropper