Recenzja: Watch_Dogs (PS3)

Zaledwie dwa tygodnie po premierze dostaliśmy recenzencką wersję Watch_Dogs… na PS3. Zanim więc sami nabyliśmy tę właściwą, przygód Aidena spróbowałem na minionej generacji. A skoro nie wszyscy mają PS4 i ktoś może myśleć nad sprawdzeniem gry na peestrójce – być może ta minirecenzja pomoże Wam dokonać wyboru.

Pełną recenzję wersji na PlayStation 4 znajdziecie pod tym adresem.

Zwykły obywatel zbyt mądry nie jest, toteż zwykłego obywatela trzeba kontrolować. Kamery, serwisy społecznościowe, konta bankowe – wszystko ładnie zebrane do kupy i na wyciągnięcie ręki Wielkiego Brata. I każdego, kto potrafi się do systemu ctOS włamać.

Aiden Pearce w wyniku konsekwencji hakerskich napadów stracił siostrzenicę Lenę, co odmieniło chłopaka na tyle, by skrył pod czapą z daszkiem swe oczy i ruszył wymierzać sprawiedliwość. Pościgi za członkami organizacji przestępczych, zapobieganie potencjalnym zbrodniom, czyszczenie kont bankowych osób, u których stwierdzono raka… chwila, co? Tak, Aiden pogubił się trochę w swojej misji, ale jedno się nie zmienia – musi dowiedzieć się, kto przyczynił się do zabójstwa Leny.

Szczegóły rozgrywki możecie przeczytać we właściwej recenzji, tutaj skupię się na różnicach między PS3 a PS4. Zachowanie światła jest dość skopane na nowszej konsoli, a starsza po prostu je ograniczyła. Gra wydaje się ciemniejsza, dzięki czemu rzadziej zwracamy uwagę na mniej szczegółowe tekstury, które nie tylko odrzucają, ale też, co najgorsze, przypominają, że ta wersja została stworzona jedynie z powodu młodego wieku obecnej generacji

Nie powinno być niespodzianką, że Watch_Dogs działa nieco mniej płynnie, utrzymując się na poziomie 25-30 klatek na sekundę, ale przynajmniej rzadko przycina. To „przynajmniej” może być powodem ograniczonego ruchu ulicznego i wyświetlanych NPC-ach naraz. Kraksy z powodu hakowania sygnalizacji świetlnej są więc rzadsze i mniej efektowne, ale nieuważnych kierowców omijają kary za rozjeżdżanie przechodniów.

Dodajmy do tego aliasing (ząbkowanie krawędzi) i okazjonalny screen tearing (mówiąc wprost - obraz rozjeżdża się w poziomie). Już we właściwej wersji trzeba przymknąć oko na parę rozwiązań, a dodając do tego złoszczenie się na słabą nawet jak na poprzednią generację grafikę nie ułatwia czerpania przyjemności. Jeśli musicie – da radę, ale mocno zaniżona ocena odzwierciedla jak spory wpływ ma to na rozgrywkę.