Recenzja: Transformers: Rise of the Dark Spark (PS3)

Bartek Wiak | 09.07.2014, 14:28

Witamy w świecie, w którym wszystko jest wielkie, wybucha i wygląda efektownie. No, przynajmniej miało wyglądać efektownie, bo o ile w przypadku filmu zabieg został przeprowadzony pomyślnie, to gra, która pojawiła się niemal w tym samym czasie (a z filmem ma tylko troszkę wspólnego) nie stanęła na wysokości zadania.

Transformersy są głupie jak przerośnięte muchy spalające się w pułapkach na owady. Poważnie. Nigdy nie wymagałem od tej serii intrygującej historii i zwrotów fabularnych na poziomie powieści kryminalnych. Zresztą wszystko, co powstało w oparciu o tę markę, charakteryzuje się głównie sporym naciskiem na akcję. Wielkie roboty i ich wielkie walki, bitwy, w których stawką jest życie na ziemi. Tak, to właśnie są Transformersy. Niestety, przy Transformers: Rise of the Dark Spark całkowicie pojechano po bandzie. Historia absolutnie nie trzyma się kupy, a wydarzenia są przedstawiane w taki sposób, że chcąc coś zrozumieć gracz musiałby prowadzić notatki, które później powinien analizować wraz z profesorami odpowiedzialnymi za analizy dzieł największych pisarzy.

Dalsza część tekstu pod wideo

Kojarzycie filmowy wątek z “Matrycą Dowodzenia” (Matrix of Leadership)? Taki śmieszny gadżet o wielkiej mocy, który, jak to zazwyczaj bywa w tego typu historiach, może zniszczyć lub uratować świat. Wszystko w zależności od jego użytkownika. Otóż w Transformers: Rise of the Dark Spark wątek Matrycy został pociągnięty dalej. W pełnym powagi i głosu Optimusa wstępie dowiadujemy się, że absolutnie wszystko na świecie istnieje również w wersji (-1). Materia i anty-materia, woda i ogień, pies i kot itd. Tyczy się to również przepotężnego artefaktu jakim jest Macierz. Tym anty jest tytułowe “Dark Spark”. Już na samym wstępie gry jesteśmy świadkami jak Lockdown (którego mogliśmy zobaczyć w filmie Age of Distinction) wchodzi w posiadanie tego przedmiotu. Jak łatwo się domyślić, ani Autoboty, ani Deceptikony nie mogą na to pozwolić. Jedni chcą ratować świat, a drudzy samemu go rozwalić. Ot tak, żeby historią z anty wszystkim była w pełni prawdziwa.

Właściwie to tyle informacji jesteśmy w stanie spokojnie przyswoić. Później następuje prawdziwy chaos. Grę rozpoczynamy jako Autobot-samuraj zwany Driftem. Ten pierwszy fragment to taki samouczek wprowadzający nas w tajniki sterowania. Na szczęście, obsługa robota nie jest zbyt trudna i w prosty sposób pozwala na siekanie wrogów. Transformers jest wyposażony w dwa rodzaje broni palnej - lekką i ciężką. Poza tym potrafi dokopać przeciwnikowi z bliska atakami wręcz oraz użyć specjalnej umiejętności, która jest różna dla większości robotów. W przypadku Drifta jest to zasiekanie wszystkich widocznych wrogów na ekranie, ale już inny Transformers może zamiast tego przyciągać się do odległych platform. Czym jednak byłyby Transformersy bez zmian w pojazdy? Każdy robocik może zostać zamieniony w pojazd latający lub jeżdżący, zależnie od typu maszyny. W tym stanie może korzystać z dopalaczy pozwalających na szybkie zmiany pozycji i uzyskuje dostęp do specjalnego rodzaju uzbrojenia.

Skoro sterowanie proste, wrogów dużo, a w grze chodzi o efekty specjalne, to walka powinna być ultraprosta, nie? Otóż nie. Inaczej - nie jest trudno, ale absolutne olanie podstaw prowadzenia batalii i wykorzystanie stylu pewnego amerykańskiego bohatera filmowego, któremu zdarzyło się spędzić sporo czasu w dżungli, sprawi że nasz robot szybko wyląduje na złomie. Szczególnie uciążliwe są takie małe strzelające kulki, których nie dość, że nie widać, to dodatkowo są fatalnie zbalansowane - potrafią w sekundę pozbawić nas wszystkich osłon. Bardzo irytujące jest również zachowanie wrogów. Czasem dostosują się do zasad zdrowego rozsądku i będą nas spokojnie ostrzeliwać z ukrycia, a czasem po prostu się za tymi skrzynkami schowają i będą z nami grać w chowanego. Gdyby SI potrafiło formułować swoje myśli brzmiałoby to mniej więcej tak - “on jest silniejszy, zaraz mnie rozwali, lepiej przesiedzieć za tą skrzynką całe życie”.

Kolejnym sporym minusem jest design gry. Na samych robotach zaczynając, przechodzą przez bronie i na mapach kończąc. Transformersy wyglądają jak plastikowe zabawki z odpustu, mapy, mimo że zmienia się ich układ, to zdają się być identyczne. Różnorodności brak, sporo natomiast monotonii. Sytuację ratuje trochę fakt, że dostępnych w grze grywalnych robotów jest naprawdę dużo, a odblokowuje się je po prostu grając. Ekipa stojąca za tą produkcją wprowadziła system nagradzania poprzez skrzynki. Za wykonanie poszczególnych misji pobocznych (coś na kształt pucharków, zabij X wrogów z broni Y), zwiększanie swojego poziomu czy po prostu przechodzenie gry otrzymujemy różne skrzynki. W środku czekają na nas nowe rodzaje uzbrojenia, kolejne grywalne postacie, gadżety utrudniające rozgrywkę (dzięki temu dostajemy więcej doświadczenia) i ulepszenia do naszych działek.

Czymś, co sprawia, że w Transformersy można zagrać, jest sieciowy tryb Escalation. Niby nic innowacyjnego, bo to przyozdobiony inną nazwą tryb hordy, ale i tak sprawia sporo frajdy. Maksymalnie czterech graczy łączy swoje siły i staje naprzeciw armii złych robotów, które atakują falami, piętnastoma konkretnie. W walce pomagają nam różnego rodzaju konstrukcje, które znajdziemy na mapie, i możemy je rozbudować za zgromadzone pieniądze.

Czy warto w takim razie zainwestować w tę produkcję? Kiedyś, gry cena gry spadnie do ~50 złotych, jak najbardziej. Na razie jednak wstrzymałbym się z zakupem. Gra nie oferuje absolutnie nic specjalnego, można pograć, pocieszyć się robo-nawalanką, ale nic poza tym. Ukończenie tej idealnie średniej gry to zabawa na 7 godzin, które raczej nie są warte pełnej ceny. Oczywiście, jeśli jesteście zagorzałymi fanami wszystkiego, co jest jakoś z Transformersami powiązane, to pewnie, będziecie się przy grze nieźle bawić. W końcu możecie pokierować swoimi ulubionymi maszynami. Jest ich tyle, że ogranie każdego zajmie Wam trochę czasu.

Źródło: własne

recenzja Activision playstation 3 Transformers: Rise of the Dark Spark

Ocena - recenzja gry Transformers: Rise of the Dark Spark

Atuty

Spory wybór robotów
Zamiana w pojazdy
W miarę zbalansowany poziom trudności
Tryb Escalation
Walki wielkich robotów!

Wady

Monotnia
Powtarzalność
Fabuła (ktoś się czegoś spodziewał?)
Dziwne zachowania SI

Rise of the Dark Spark to idealnie średnia gra. Wszystkie plusy, które można jej wystawić znoszą się z minusami. Chyba cała produkcja oddana jest idei przedstawionej już we wstępie do gry.

5,0

Jak oceniamy? Oceń grę