Recenzja: Titan Quest (PS4)

Ponowne wydawanie gier sprzed kilkunastu lat ma swoje minusy. Jeśli nie mamy do czynienia z kultową produkcją, ryzykujemy zagranie w coś, co nabawi nas jedynie poczucia zmarnowanego czasu. Z Titan Questem tak nie ma, ale... to nie jest zbyt dobra gra

Titan Quest debiutowało na PC-tach w 2006 roku, czyli jak łatwo policzyć – aż dwanaście lat temu. To szmat czasu w grach, chociaż ostatni przykład Burnouta Paradise pokazał, że jeśli oryginalna gra była świetna, to spokojnie obroni się przed upływem czasu. Titan Quest już w dniu premiery nie należało do topu hack 'n' slashowych gier. Oczywiście niedociągnięcia z oryginału deweloper mógł poprawić i dołożyć coś od siebie, by w 2018 roku granie nie męczyło. Ale tak się nie stało.

Już od samego początku uderza nas zerowa dynamika rozgrywki. Jasne, zdecydowana większość (o ile nie wszystkie) gry w tym gatunku są na początku ślamazarne, ale wraz z kolejnymi godzinami jest coraz lepiej. Tutaj, mimo upływających godzin i rozwoju postaci, nadal dynamiki nie odnaleziono. Co z tego, że lokacje są nawet ładne (podobnie jak różnorodne modele przeciwników), jeśli bieganie po nich po prostu usypia, nawet gdy walczymy z zastępami przeciwników? Ciosy nie mają żadnej siły, ataków specjalnych mamy tyle, co kot napłakał, i nawet jeśli użyjemy czegoś, co ma wyglądać mocarnie, dostajemy najwyżej malutkiego bączka. Niby gra pozwala nam rozwijać dwie klasy jednocześnie, więc jakiś wybór mamy i pewne pole do manewru zawsze pozostaje. To jednak na nic, bo choć przygotowano dużo umiejętności, to w większości są one pasywne.

Do tego należy dodać, że postać rusza się jak w smole, a w grze nie ma w ogóle przycisku do robienia uników/turlania się. Zamiast tego prawym analogiem ruszamy sobie kamerą, przybliżamy ją i oddalamy. Po co? Nie mam pojęcia. Nikt normalny nie będzie z bliska oglądał walk. Jeszcze gorzej jest z samym poruszaniem się. Owszem, robimy to na analogu, ale gra ma dziwne opóźnienie w stosunku do wychylanej gałki, więc nasz bohater nie reaguje od razu. Objawia się to też w momencie, gdy chcemy się zatrzymać. Puszczamy analoga, a postać przez sekundę jeszcze się porusza.

Walka? Deweloperzy postanowili wrzucać automatyczne namierzanie. Spoko. Tylko rozgryzienie, jak działa, nie ma większego sensu. Namierza losowych przeciwników i tyle. A jeśli zechcemy sami wybrać, to... no powodzenia. Robimy to prawym analogiem, ale wyłącznie gdy atakujemy. Co gorsza – ręczne wybieranie działa jak chce (czytaj – nie działa). O tym deweloper wie i zapowiedział łatkę, ale od premiery jest źle w tym temacie. Poprawione mają być też pojawiające się i znikające tekstury, dziwne czarne obiekty na ekranie i wiele pozostałych problemów stricte technicznych, które nie wpływają zbyt mocno na grę, ale ciężko ich nie zauważać.

Czy to wszystko oznacza, że w Titan Questa nie warto grać? Na pewno nie opłaca się go teraz kupować za pełną cenę. Warto poczekać na aktualizacje oraz obniżki cen i wtedy dopiero wgryźć się w świat mitologii. Bo to, co Titan Quest nadal robi dobrze, to wprowadzenie nas w świat mitów. Ubijamy satyrów i harpie, spotykamy Leonidasa, potem lądujemy w Egipcie i na Dalekim Wschodzie. Ponadto Titan Quest wygląda zaskakująco dobrze jak na grę sprzed 12 lat. Grałem na PS4 Pro z TV mającym 1080p i przy downsamplingu – obraz był wyraźny jak żyleta i bez przycinek. Dostajemy też polską wersję językową (napisy), do której nie mogę się przyczepić. Karny jeżyk należy się jednak za przerzucenie tekstów z PC bez ich sprawdzenia. Objawia się to chociażby opisami ataków, które mówią o przypisaniu ich do... lewego przycisku myszy.

Gdybym więc napisał, że Titan Quest w dniu premiery było cenione, a port jest słaby – skłamałbym albo pokazał, że nie mam bladego pojęcia o grze. Już w 2006 roku Titan Quest traktowane było jak średniak z ciekawym klimatem pozwalającym odpocząć od wszechobecnych demonów. Ale poza tym niczym z tłumu się nie wyróżniało – i tak jest również teraz. Dostajemy co prawda dodatek "Immortal Throne", lecz o "Ragnaroku" zapomniano. Za pełną kwotę jest to zatem nieopłacalny zakup. Za połowę ceny można już o grze myśleć. Zwłaszcza, jeśli macie do niej sentyment.

Gra recenzowana była na PS4 Pro

Kod do recenzji dostarczył wydawca.