DOGTANIAN. Psi Muszkieterier (2022) – recenzja i opinie o filmie [FFP]. Muszkieterowie zeszli na psy

Wielkimi krokami zbliża się Dzień Dziecka, a więc i w kinach pojawiają się filmy, które mogą przyciągnąć do ekranu najmłodszych kinomanów. Czy „DOGTANIAN. Psi Muszkieterier” będzie wystarczającym powodem, by w ten wyjątkowy dzień wybrać się z pociechami na seans?

Już sam tytuł zdradza, że jest to opowieść inspirowana klasyczną powieścią Aleksandra Dumasa o słynnych Muszkieterach. Inspirowana to słowo klucz, bo film animowany tylko luźno nawiązuje do kultowej lektury przypisując głównym bohaterom zwierzęce role i w wielu miejscach odchodząc od oryginału z 1844 roku. Co więcej, tytuł oparto na klasycznej hiszpańsko-japońskiej kreskówki z lat 80. znanej również w Polsce, bo wyświetlanej na antenie choćby TVP 1. Tym samym film można wręcz uznać za remake serialu, bo w obu przypadkach znani bohaterowie to teraz psy, koty, myszy i inne zwierzaki.

DOGTANIAN. Psi Muszkieterier (2022) – recenzja filmu [Forum Film Poland]. Jeden za wszystkich, wszyscy za jednego!

Opowieść zaczyna się od pojedynku Dogtaniana z własnym ojcem. Młody wygrywa, ale jego ambicją jest pójście w ślady taty i tak jak niegdyś on dołączyć do straży króla w Paryżu, zostając muszkieterem. A przy okazji oczyścić imię ojca, który pożegnał się ze stolicą Francji w niezbyt przyjaznych okolicznościach. Dogtanian jest więc głównym bohaterem opowieści, ale z czasem na ekranie pojawią się także Anthos, Portos i Aramis, których charaktery oraz najsilniejsze strony (poeta-amant, osiłek, mistrz szpady), zostały dobrze nakreślone.  Zabraknąć nie mogło też uroczej Juliette, o serce której zawalczy młody psiak. Choć to oczywiście tylko część postaci, które przewiną się w filmie. 

Na miejscu Dogtanian będzie musiał zmierzyć się ze spiskiem, który knuje kardynał Richelieu chcący wywołać wojnę z Anglią i przejąć władzę we Francji. Aby zrealizować swój plan namawia do współpracy mysz o imieniu Pic (najbardziej komiczna z postaci), którą po przybyciu do Paryża poznał szukający przyjaciół psiak czyniąc ją swoim giermkiem. Jest więc w tej historii i przyjaźń i miłość i zdrada, bo Dogtanian początkowo nie domyśla się, że gryzoń może spiskować za jego plecami. Nie ma w tym oryginalności, magii obecnej w bajkach Disneya, ale ogląda się dobrze. Polski dubbing wypada przyzwoicie, choć z pewnością można było to zrealizować trochę lepiej, z lepszą obsadą.    

DOGTANIAN. Psi Muszkieterier (2022) – recenzja filmu [Forum Film Poland]. Prawie jak Disney 

Nie ma jednak co ukrywać - fabuła jest przewidywalna, kawałki muzyczne mające wprowadzić urozmaicenie niezbyt porywające – to jednak dla dzieciaków będzie to przyjemna przygoda. Nie brakuje tu zabawy słowem związanej z tym, że wszyscy bohaterowie mają teraz zwierzęcą formę, kilku ciekawych żartów sytuacyjnych, ale też nie ma specjalnie co liczyć na głęboko zakorzenione w narracji i humorze odniesienia do współczesności skierowane do dorosłego widza. Animacja jest wykonana poprawnie, CGI stoi na zadawalającym poziomie (czasami miałem wręcz wrażenie, że sceny wyjęto żywcem z jakiejś gry dla dzieci), choć oczywiście na jakość bajek Pixara czy Disneya nie ma co liczyć. W tytule można odnaleźć kilka ciekawych easter eggów odnoszących się do oryginału, a nawet moment, w którym obraz zamienia się w klasyczną kreskówkę, co z pewnością docenią najwięksi wielbiciele serii.  

Przemoc, mimo wielu pojedynków na szpady, została w filmie przedstawiona tak, by w żaden sposób nie wpłynąć na bajkowy charakter filmu przeznaczonego dla młodszego widza, więc ma ona często charater humorystyczny i nikt nikogo ostrzem nie przebija. Na filmie byłem z 3-letnią córką i 5-letnim synem. O ile temu drugiemu film się spodobał (oczywiście najfajniejsze były postacie złych w tym kocia Milady), tak córka dość szybko zaczęła się nudzić, wszak w tytule nie brak też pałacowych intryg zestawiających konflikt Anglii z Francją, którego narracja nie jest już tak prosta jak w uwielbianych przez nią tytułach pokroju „Psiego patrolu” czy „Świnki Peppy”. 

Jest szansa, że po seansie, za jakiś czas, dzieciaki zainteresują się klasyczną książką o przygodach muszkieterów, choć jeśli zamierzacie zabrać dzieci na Dogtariana celowałbym raczej w nieco starsze roczniki. Nie jest to z pewnością wybitna animacja, ale waszym pociechom powinna się spodobać.