Dziewczyna Millera (2024) – recenzja, opinia o filmie [Canal+]. Fantazje erotyczne w małej miejscowości

Senna mieścina gdzieś w Tennessee; nauczyciel literatury, który wciąż nie może pogodzić się z tym, że jego kariera jako pisarza zasadniczo jest skończona; młoda uczennica, świeżo zainteresowana pomysłem nawiązania romansu ze starszym mężczyzną. Cóż takiego mogłoby się wydarzyć?!

„Dziewczyna Millera” znalazła się w ogniu krytyki jeszcze zanim zdążyła dojechać na ekrany kin. Opinia publiczna zbulwersowała się, że 52-letni Martin Freeman ma w filmie scenę erotyczną z 21-letnią wtedy Jenną Ortegą. Oczywiście z dużej chmury spadł mały deszcz, bo rzeczona scena w filmie jest bardzo delikatna, a clu całego filmu jest właśnie to, jak niewłaściwa, nielegalna i potencjalnie kończąca życie publiczne byłaby taka relacja. Autorka filmu, Jade Halley Bartlett, na pewno nie gardziła darmowym marketingiem.

Z jakiegoś jednak powodu – być może właśnie ze względu na tę kontrowersję – film nie doczekał się premiery w polskich kinach, więc kiedy zobaczyłem, że w lutym wpada do oferty Canal+, musiałem zobaczyć o co tyle krzyku. Zwłaszcza, że prócz samej dramy wokół aktorów, debiut reżyserski Bartlett przyszedł, zebrał średnie i słabe recenzje, po czym poszedł. W dzisiejszych czasach jednak, filmy potrafią być wychwalane lub też odwrotnie, mieszane z błotem, z najgłupszych możliwych powodów, więc postanowiłem podejść do seansu z otwartym umysłem. Nie pomogło.

Wybrane okazje dla Ciebie

Telewizor SAMSUNG QE83S94D 83” OLED 4K 144Hz Tizen TV Dolby Atmos HDMI 2.1

0 zł

14099 zł - najniższa cena

Kup teraz 14099 zł

Telewizor SAMSUNG QE77S94D 77" OLED 4K 144Hz Tizen TV Dolby Atmos HDMI 2.1

0 zł

9999 zł - najniższa cena

Kup teraz 9999 zł

Telewizor SAMSUNG QE65Q74D 65" QLED 4K 120Hz Tizen TV HDMI 2.1

-150 zł

3849 zł - najniższa cena

Kup teraz 3699 zł

Telewizor SAMSUNG QE55Q74D 55" QLED 4K 120Hz Tizen TV HDMI 2.1

0 zł

2899 zł - najniższa cena

Kup teraz 2899 zł

Dziewczyna Millera (2024) – recenzja, opinia o filmie [Canal+]. Każdy lubi czasami poczuć się ważny

Fabuła całego filmu kręci się zasadniczo wokół pięciu postaci. Jonathan Miller i Boris Fillmore (Martin Freeman i Bashir Salahuddin) są nauczycielami w szkole średniej. Ich życia nie są najciekawsze, ale względnie lekka praca, częste wypady do barów i restauracji, w których towarzyszy im jeszcze żona Jonathana, Beatrice (Dagmara Domińczyk), sprawiają, że chłopaki raczej nie narzekają. Przynajmniej otwarcie, bo od początku widzimy, że Millera nieustannie gryzie, że jako pisarz od dawna już nie wyprodukował żadnej nowej książki, że ludzie nie nazywają go już pisarzem, tylko nauczycielem, że nikt się nim nie zachwyca. Przynajmniej dopóki na jego drodze nie stanie Cairo Sweet (Ortega), natychmiast zafascynowana nim właśnie ze względu na fakt, że podobała jej się jego książka. Jej podziw szybko zaczyna uderzać mu do głowy. Ona z kolei, za sprawą podsuwającej jej kosmate myśli przyjaciółki, Winnie (Gideon Adlon), zaczyna patrzeć na profesora jak na mężczyznę, a nie nauczyciela.

To mogłaby być interesująca fabuła, gdyby autorka mocniej zagłębiła się w eksplorację tematu, faktycznie wgryzła się w postacie i ich psychikę, bo w tej wersji filmu, którą ostatecznie dostaliśmy, postać Freemana jest zasadcznio skryta, rzadko kiedy zaglądamy do jego głowy, poznajemy jego myśli i pragnienia. Z drugiej strony Ortega nie dość, że bardzo wyraźnie komunikuje swoją fascynację profesorem wszystkim dookoła, to jeszcze od czasu do czasu wjeżdża z narracją z offu, dobitnie tłumacząc co jej tam w duszy gra. Reżyserka postanowiła zagrać kartą tajemnicy i zasadniczo nie możemy mieć pewności, co tak naprawdę się wydarzyło, a co było tylko fantazją, co wcale nie pomaga w interpretacji postaci. Z jednej strony, może być tak, że Miller winny jest najwyżej faworyzowania jednej uczennicy, z drugiej może być łajzą, która uwiodła swoją uczennicę i zdradziła żonę. Być może właśnie o ten dylemat, komu wierzyć, a komu nie, chodziło, lecz zakończenie traci przez to kilka punktów za bycie raczej mało satysfakcjonującym.

Dziewczyna Millera (2024) – recenzja, opinia o filmie [Canal+]. Piękne zdjęcia nie schowają kiepsko napisanych postaci

Cała główna obsada gra solidnie, ale niestety, przez większość czasu muszą walczyć z materiałem, zamiast korzystać z niego do zrobienia czegoś dobrego. Dialogi w tym filmie są po prostu okropne, jak żywo wyciągnięte z jakiegoś Harlekina, pełne pokracznie długich zdań i niepotrzebnie ambitnego słownictwa. W trakcie oglądania towarzyszyło mi wrażenie, że wszystkie postacie w tym filmie są nieziemsko sfrustrowane seksualnie, niezadowolone, niezaspokojone, nie potrafiące rozmawiać chyba o niczym innym. Jak mam brać na poważnie późniejszą zazdrość żony Millera, jeśli ta wcześniej sama kazała mu czytać na głos pikantne opowiadanie jego uczennicy, masturbując go przy tym? Z tymi ludźmi jest coś zdrowo nie tak. Ze wszystkimi. Praktycznie nie ma z kim w tym filmie sympatyzować. Może z Jonathanem, ale jego sytuacja, jak już wspominałem, jest mocno niejasna.

Jak na reżyserski debiut, „Dziewczyna Millera” wygląda całkiem dobrze. Skąpane w porannej mgle miasteczko ma intrygująco senny charakter, jakby cały film był jedynie czyjąś fantazją. Nawet szkolne korytarze wypełnia często podbity przez oświetlenie dym, tworząc ładne kolorystycznie obrazki. Zbliżenia na spoglądających ukradkiem na siebie nawzajem bohaterów tworzy napięcie, a operowanie przestrzenią w kadrze nieraz sugeruje widzowi, co ma myśleć na dany temat. Do tego dodać można jeszcze całkiem ciekawie zmontowaną scenę czytania opowiadania, pełną przenikających się scen, szybkich przeskoków między prawdą, a fikcją. Tak, od strony technicznej jest to zdecydowanie przyjemny kawałek kina. Widać, że robiony z zamysłem.

Jaka więc ostatecznie jest „Dziewczyna Millera”? Powiedziałbym, że taka... jednorazowa. Skłamałbym pisząc, że nie wkręciłem się trochę w tę ich niebezpieczną relację, a i jest to po prostu film miły dla oka, ale sama intryga nie powala, temat przerobiony zostaje tylko powierzchownie, bez faktycznego wgryzienia się w metaforyczne mięsko, w potencjał drzemiący w tej koncepcji. Mógł być świetny film, a wyszła lekko nijaka opowiastka o tym, że jeśli jesteś nauczycielem, to nawiązywanie romansu z uczennicą zdecydowanie nie jest dobrym pomysłem. Jeśli dla kogoś nie było to do tej pory oczywiste.

P.S. "Cairo Sweet" nie brzmi jak prawdziwe nazwisko, a bardziej pseudonim jakiejś gwiazdy filmów dla dorosłych, nie? Bardziej sensownego nie dało się wymyślić?