Delta Force - Black Hawk Down - recenzja i opinia o grze [PC]. Świetny zamysł, słaba realizacja

Mając kilkanaście lat, obejrzałem po raz pierwszy Helikopter w Ogniu. Wtedy nie do końca wiedziałem, z czym dokładnie gryzie się ten film. Jak to młody człowiek, jedynie wiedziałem że ci dobrze ubrani żołnierze są zapewne tymi "dobrymi", walczącymi w słusznej sprawie, a ci, którzy mówią w innym języku i noszą najgorsze łachmany, są tymi "złymi".

Jednakże film Ridleya Scotta zajął w moim sercu bardzo dużo miejsca, a dodatkowo sprawił, że mocno zainteresowałem się wojskiem i tematami wojen. Nie skłamię, mówiąc że finalnie obejrzałem ten film co najmniej cztery razy, za każdym razem rozumiejąc coraz więcej, bo przy drugim czy trzecim podejściu do tej produkcji nadal byłem młody.

Przypominałem sobie najlepsze sceny - w tym podejście do rozbitego helikoptera, zjazd konwoju do bazy i pozostawienie żołnierzy na pastwę losu, poślizgnięcie się żołnierza na progu i zabicie somalijskiego ojca przez jego syna, dwójkę śmiałków ratujących pilota czy śmierć jednego z bohaterów, gdy w okolicy odbywały się modlitwy... tego się nie zapomina, a już na pewno towarzyszącej przy tych momentach muzyce idealnie podbudowującej atmosferę.

Dlatego też słysząc, że Delta Force zaoferuje kampanię fabularną bazującą na tytule Helikopter w Ogniu, wiedziałem że muszę się z nią zapoznać. Powrócić do znanych momentów i przeżyć je ponownie - tym razem samemu wcielając się w jednego z żołnierzy i wpadając w wir akcji. Oto recenzja Delta Force - Black Hawk Down.

Helikopter w Ogniu w nowej odsłonie

Delta Force - Black Hawk Down zostało podzielone na 7 misji. Dla jednych niestety, dla drugich stety, ale deweloperzy nie pokusili się o przeniesienie całego filmu 1:1 do gry, a postawili na najważniejsze momenty opowieści, które poznajemy w formie misji. Nie mamy tutaj więc do czynienia z grą, której wydarzenia dzieją się po kolei - przechodzimy do nich z poziomu menu i już tłumaczę dlaczego.

Delta Force - Black Hawk Down stawia ogromny nacisk na kooperację i jest to moim zdaniem największy błąd twórców. Poziom wyzwania jest na tyle duży, że zabawa w pojedynkę czy nawet jedną osobą jest cholernie uciążliwa, ponieważ wrogowie potrafią dobrze strzelać z dystansu i nie tylko. Często kryją się za osłonami, używają broni na oślep czy potrafią używać granatów, a o śmierć bardzo łatwo.

Ze względu na to, że deweloperzy chcieli jak najwięcej realizmu, jedno czy dwa trafienia w naszą postać sprawia, iż jest ona ranna (na żółto). Kolejne dwa celne strzały to krytyczny poziom, a przy nim wystarczy, że otrzymamy jeszcze jedną kulkę i giniemy. Jeśli nie ma nas kto podnieść, misja kończy się niepowodzeniem i musimy zaczynać ją od nowa. Bez ekipy liczącej co najmniej trzech, a najlepiej czterech graczy, ukończenie Delta Force - Black Hawk Down jest praktycznie niemożliwe.. Przerobiłem to przez ostatnie dwa dni, tracąc masę godzin na powtarzanie rozdziałów, bo randomy nie chcą współpracować, a więc chodzić w parze (jako oddział) i wzajemnie się osłaniać, czy też wymieniać apteczkami/amunicją, bo jest ich ograniczona ilość, a w trakcie misji nie możemy ich uzupełniać o magiczne skrzynki z zaopatrzeniem jak w BF-ie czy CoD-zie.

Delta Force Black Hawk Down stawia na realizm i robi to dobrze

Sama kampania fabularna trwa około 2 godziny. Przy tym otrzymujemy kilka ciekawych celów, jak osłanianie konwoju (musimy wcześniej zniszczyć RPG-i na dachach), zabranie cywilów z budynku (odnalezienie ich i skucie), strzelanie z pojazdów pancernych (do ruchomych celów) czy samą ewakuację w towarzystwie innych sojuszników (nie możemy za bardzo od nich się oddalić). Wisienką na torcie są scenki przerywnikowe (na początku i końcu misji) z bohaterami znanymi z filmu oraz ta sama, budująca napięcie, ścieżka dźwiękowa. Nie sposób jej zapomnieć i myślę, że zgodzą się ze mną wszyscy, którzy mają w pamięci najważniejsze momenty z produkcji Ridleya Scotta.

Wspomniałem już, że w Delta Force Black Hawk Down jest spore wyzwanie. Wrogowie pojawiają się zawsze w wyznaczonych miejscach, więc jeśli podczas jednej sesji zostaniemy zaskoczeni snajperami na dachach, w kolejnej będziemy wiedzieć, gdzie się znajdują i jaki sposób podejścia będzie tym lepszym. Powtarzanie misji nie jest niczym przykrym, bo sam reżyser kampanii fabularnej potwierdził, że projektując ją deweloperzy chcieli wyważyć poziom trudności w taki sposób, aby gracze poznawali schematy danych zadań i z każdą kolejną próbą byli coraz lepsi we współpracy. Niestety, ale tutaj ponownie pojawia się kwestia losowych graczy - z nimi nie da się normalnie podejść do danego zadania, bo albo lecą na pałę, albo po prostu brakuje im umiejętności strzeleckich.

Dziwi mnie więc fakt, że w Delta Force Black Hawk Down nie mamy towarzyszy sterowanych przez SI. Jeśli chcielibyśmy poznać tę kampanię fabularną, de facto bardzo ciekawie zrealizowaną, w pojedynkę, gramy sami bez żadnego sojusznika. Nie licząc tych obsługujących np. karabiny w pojazdach pancernych, ale oni wielkich szkód nie narobią. Oczywiście można spróbować przejść grę w pojedynkę, ale jest to już totalny hardkor ze względu na ograniczoną amunicję, apteczki, a także zbyt dużą ilość wrogów pojawiających się nie tylko na naszej drodze, ale także często "respiących" się za naszymi plecami. Oflankowanie nie jest niczym nowym w świecie bitew, więc ten system wielu się spodoba, ale właśnie... do cieszenia się nim znowu trzeba mieć dogadaną ekipę.

Serwery i losowi gracze nie idą w parze

Delta Force Black Hawk Down działa na Unreal Engine 5. Tytuł może i nie oferuje niezwykłej oprawy graficznej, ale na karcie graficznej RTX 4060 Ti oraz procesorze Intel Core i5-14400F mogę swobodnie brać udział w rozgrywkach w minimum 100 klatkach na sekundę - a w strzelankach to płynność jest najważniejsza. Tak więc do optymalizacji nie mam większych zarzutów, natomiast do obiektów, animacji czy serwerów już tak.

Bardzo dużo czasu spędziłem w recenzowanym tytule ze względu na problemy z połączeniem. Rzadko kiedy udało mi się przejść z kimś misję bez wyrzucenia z serwera - biegasz, grasz, strzelasz, ratujesz sojusznika z opresji, aż tu nagle wszyscy zatrzymują się w jednym miejscu, a ty ciągle możesz biegać i zabijać wrogów. Po kilkudziesięciu sekundach gra "wczytuje się" od nowa, a ty cofasz do miejsca, w którym złapałeś ogromnego laga. Najczęściej jako osoba potrzebująca ratunku, bo w tym czasie zginąłeś z rąk nieprzyjaciela (stojąc na serwerze tak naprawdę w bezruchu). Sytuacja ta przytrafiła mi się z dobre 7-8 razy i obecnie uniemożliwia cieszyć się zabawą w Delta Force Black Hawk Down.

Frustrujące jest także przenikanie przez obiekty – wrogowie potrafią to robić, co oznacza, że mogą znajdować się tuż przy ścianie i przenikać przez nią, przez co widzę ich niedokładnie albo oni potrafią szybko znikać z mojego pola widzenia. Być może jest to jednak wciąż problem z połączeniem i traceniem pakietów (co nie występuje w stricte rozgrywce online w Delta Force), ale cóż, dla mnie to nadal elementy, które można wrzucić do worka z napisem "bugi".

Potencjał na coś wspaniałego

W Delta Force Black Hawk Down nie grało się źle, ale przez problemy z serwerami i brak możliwości przejścia kampanii fabularnej w pojedynkę z "myślącymi" towarzyszami sterowanymi przez SI, lwia część graczy odpuści zabawę. Granie z losowymi graczami jest cholernie uciążliwe, a gdy już się załapie z kimś dobry kontakt, serwer daje ci plaskacza w twarz i wyrzuca z sesji ze względu na problem z połączeniem.

Warto pochwalić twórców na pewno za bardzo dokładne odwzorowanie historii, poszanowanie materiału źródłowego, chwytający za serce komentarz przy napisach końcowych, ogromny nacisk na realizm rozgrywki ukazujący, jak ciężka jest walka i jak wiele krwi potrafią napsuć wrogowie (na każdym kroku trzeba przemyśleć swoje ruchy, to totalnie inna produkcja niż Call of Duty, gdzie wyskakujemy niczym rambo na oponentów), ale... potrzeba naprawdę mocnych szlifów, aby można było polecić ten recenzowany projekt wszystkim fanom realistycznych strzelanek.