Silent Hill 2 Podróż w otchłań
Silent Hill 2 Remake został oficjalnie zapowiedziany 19 października 2022 r. Za opracowanie odświeżonej wersji kultowego horroru odpowiada rodzime studio Bloober Team. W oczekiwaniu na remake postanowiłem odwiedzić tytułowe miasteczko raz jeszcze za sprawą oryginału.
Druga część "Cichego Wzgórza" na nowo zdefiniowała gatunek survival-horroru, stawiając nacisk na psychodeliczną, psycholigczną, koszmarną opowieść grozy. Gra była czymś więcej, niż tylko sequelem. Przedstawiała nowych bohaterów i historię, ukazując nieznane rejony tajemniczego miasta. Ukazywała bardzo dojrzałą i trudną fabułę, która w mojej opinii gdyby powstała w formie książki kilkaset lat wcześniej, spokojnie mogłaby się znaleźć w bibliotece lektur szkolnych. Tytuł ten pełen jest odniesień do psychologii analitycznej Junga oraz psychoanalizy Freuda. Inspirowany był dziełami, najlepszego reżysera opowiadającego senne historie, Davida Lyncha.
W związku ze zbliżającą się premierą remake'u postanowiłem przygotować materiały związane z Silent Hill 2. Pierwszy z nich to Podróż w Otchłań - opowieść audiowizualna - obszerne strzeszczenie w formie opowiadania.
SILENT HILL 2
PODRÓŻ W OTCHŁAŃ
List
James Sunderland zmierzał samochodem Pontiac Ventura do Silent Hill. Po odkryciu blokady głównej drogi prowadzącej do miasta, zrobił postój przy publicznej toalecie tarasu widokowego. Wnętrze pomieszczenia, w którym się znajdował było obskurne. Mężczyźnie nie przeszkadzały brudne pisuary pokryte żółtymi plamami, ani ściany zniszczone przez graffiti. 29-latek wpatrywał się w odbicie swojej twarzy w brudnym lustrze. Ciężko było wyczytać jego emocje, stał obojętny, bez emocji. Wykonał ruch ręką, jakby kwestionował swoją poczytalność. Jego otępiały wzrok wskazywał, że szukał odpowiedzi na dręczące go pytania.
„Mary... czy naprawdę mogłabyś być w tym mieście?”
Na zewnątrz budynku rozciągał się przepiękny jak i zarazem niepokojący widok rozległego jeziora Toluca. Pochmurne niebo sprawiało, że cała sceneria stawała się jeszcze bardziej ponura. Mgła z doliny jeziora unosiła się wysoko między drzewami.
„W moich niespokojnych snach,
widzę to miasto,
Silent Hill.
Obiecałeś, że mnie tam znów zabierzesz,
ale tego nie zrobiłeś.
Cóż, teraz jestem tam sama...
w naszym wyjątkowym miejscu.
Czekam na Ciebie...”
List został napisany pismem Mary Shepard-Sunderland, żony Jamesa, który stał osamotniony opierając się o barierkę tarasu widokowego. Chowając list do koperty myślał o małym miasteczku, w którym trzy lata temu spędzili razem wakacje. W szczególności o ich „specjalnym miejscu”… W jego myślach kłębiły się setki wspaniałych wspomnień z tego pobytu. Nie był jednak pewien, co miała na myśli. Czy chodziło jej o park, w którym obserwowali płynące łodzie,… a może hotel, w którym się zatrzymali?
Mężczyzna przypomniał sobie, że droga prowadząca do Silent Hill została zablokowana. Z tego powodu musiał pozostawić swój samochód na parkingu.
Po opuszczeniu miejsca postojowego znajdującego się na skraju wzniesienia, z każdym kolejnym krokiem, mgła stawała się coraz bardziej gęsta. Rozciągała się wzdłuż jeziora Toluca i całkowicie przesłoniła jego widok.
Myśli Jamesa wędrowały wokół tajemniczego listu. Nie był w stanie uwierzyć, że otrzymał go od Mary, jego żony… zmarłej trzy lata temu z powodu choroby... Zastanawiał się czy może nadal żyć?
