Silent Hill 2 - Zaburzenia psychiczne [SPOILERY]

Każdy człowiek mierzy się z różnego rodzaju słabościami, które zjadają go od środka. W mroku ludzkiej duszy czają się demony, które potrafią zamanifestować się w świecie rzeczywistym. 

Jedna z teorii dotycząca analizy Silent Hill 2 zakłada, że nie wszystko, co widzimy w tytułowym mieście jest wytworem schorowanej wyobraźni Jamesa Sunderlanda. Ciche Wzgórze może być postrzegane, jako miejsce, które przyciąga osoby mentalnie schorowane, o głębokim poczuciu winy. Z listu odnalezionego na ulicach tytułowego miasta dowiadujemy się m.in. o osobie, która widziała demony, niedostrzegalne dla jej przyjaciół.

!!!UWAGA SPOILERY!!!

Angela

Angela Orosco była młodą kobietą poszukującą w Silent Hill swojej zaginionej matki. Jej traumatyczna przeszłość wpłynęła na jej osobowość i zdrowie psychiczne. Toksyczny ojciec Thomas i jej brat znęcali się nad nią fizycznie, seksualnie i psychicznie. Dziewczyna dorastała w przerażająco dysfunkcyjnej rodzinie. Od wczesnych lat dzieciństwa była wykorzystywana cieleśnie. Była bita i poniżana, a jej matka najprawdopodobniej udawała, że niczego nie widzi. 

Angela podczas wydarzeń z gry jest zaledwie nastolatką, ale jej wygląd wskazuje na dojrzały wiek emocjonalny. Jest wyczerpana psychicznie, zagubiona, zdezorientowana i oderwana od rzeczywistości. Nosi biały sweter z luźnym golfem, który sięga jej do pasa oraz czerwono-brązowe dżinsy. Jej potrzeba zakrycia całego ciała oraz zachowanie mogło być skutkiem przebytej traumy. Ofiary przemocy seksualnej potrafią odczuwać niewygodne uczucie bycia odsłoniętym. W wielu przypadkach osoby pokrzywdzone ukrywają pod ubraniem ślady pobicia, czy brutalnych nadużyć.

Jest aspołeczna i szczególnie nieufna w stosunku do mężczyzn. Wykazuje kilka typowych objawów ciężkiej, długotrwałej depresji, złożonego zespołu stresu pourazowego i lęku społecznego. Podejmowała próby samobójcze, które były dla niej formą ucieczki od cierpienia, ale również karą za swoje złe uczynki lub błędy. Jako ofiara czuła się winna swojego cierpienia. Jej własna matka powiedziała jej, że zasługuje na wszystko, co ją spotkało. Sama Angela zdaje się wierzyć w moc tych słów.

Z czasem jej tłumione uczucia spowodowały niekontrolowany wybuch gniewu. Popełniła podwójne zabójstwo w afekcie. Zamordowała nożem swoich oprawców tj. ojca i brata, o czym możemy przeczytać z gazety przesiąkniętej krwią odnalezionej na podłodze korytarza w labiryncie. Wydarzenia te, pogorszyły jeszcze bardziej słaby stan psychiczny nastolatki. Chociaż początkowo może się wydawać, że szuka matki, aby odnaleźć ukojenie i pocieszenie, nie wiemy dokładnie, w jakim celu chce to uczynić.

Jej stan psychiczny jest tak zły, jest całkowicie zrezygnowana i przegrywa walkę ze swoimi myślami o zakończeniu cierpienia. Jej życie było prawdziwym piekłem, co zobrazowane jest w formie płomieni w pomieszczeniu. Angela postanawia odejść raz na zawsze.

Eddie Dombrowski

>Przed pojawieniem się w Silent Hill, Eddie Dombrowski był tymczasowym pracownikiem lokalnej stacji benzynowej. 23-latek był ubrany w biało-niebieską koszulkę polo, spodenki koloru khaki i czapkę założoną do tyłu. Charakterystyczne ubranie kojarzyć się może z bogatszymi osobami, niestety mężczyzna nie należał do tej grupy. Możliwe, że był pozorantem i kreował się na kogoś, kim chciałby być.

Nieustający negatywny wpływ otoczenia spowodował u mężczyzny cielesne zaburzenie dysmorficzne (ang. Body Dysmorphic Disorder, BDD). Pacjenci z dysmorfofobią cierpią z powodu uporczywych i natrętnych myśli na temat wyimaginowanej wady. Eddie cierpi na jedzenie kompulsywne (kompulsywne obżeranie, objadanie się), zaburzenie odżywiania polegające na pochłanianiu dużych ilości pokarmu lub ciągłym podjadaniu w niekontrolowany sposób, niezależnie od odczuwanego głodu. Choroba jest formą zaburzenia o podłożu psychicznym. Istotą problemu jest traktowanie jedzenia, jako sposobu radzenia sobie ze stresem i trudnymi emocjami.

Z postępem fabuły zaburzenia psychiczne mężczyzny pogłębiają się. Tłumione emocje wywołały w nim pojawienie się agresji, która była kumulowana przez te wszystkie lata. Mężczyzna zaczyna wykazywać objawy schizofrenii paranoidalnej w przebiegu, której dominującymi objawami są zarówno objawy pozytywne (urojenia, halucynacje oraz natrętne myśli); jak i negatywne, katatoniczne. „Objawy pozytywne lub negatywne nie oznaczają „pozytywnego” lub „negatywnego” wpływu na obraz i przebieg schizofrenii, ale wskazują na pewien „nadmiar” (objawy pozytywne, produktywne, wytwórcze) lub „brak/niedobór” (negatywne, nieproduktywne, niedostatek, ubytek) w postrzeganiu czy przeżywaniu rzeczywistości oraz w zakresie przekonań.”

Ostatecznie Dombrowski przyznaje się, że od chwili, gdy uśmiercił psa zaczął odnajdywać przyjemność w zabijaniu. Akt przemocy sprawił mu ogromną radość. Kiedy jego prześladowca, właściciel zwierzęcia zaczął płakać, po postrzeleniu, w końcu poczuł wyższość, a nawet go to trochę rozbawiło. Los Eddiego kończy się w momencie, kiedy zostaje zabity przez Jamesa. Do samego końca uciekał od swoich problemów, nie potrafił zawrócić z tej destrukcyjnej ścieżki, która doprowadziła go do zguby.

Laura

Laura jest sierotą, która zaprzyjaźniła się z Mary Shepherd-Sunderland rok przed wydarzeniami z Silent Hill 2 i przywiązała się do niej jak do własnej matki. Nigdy nie ujawniono, jak zginęli rodzice dziewczynki i dlaczego znalazła się w szpitalu. Laura jest niewinna, jej dziecięca dusza nie ma w sobie ciemności. Miasto nie przyciągnęło jej do siebie, tylko udała się do niego z własnej woli. Nie była świadoma śmierci Mary, dlatego chciała ją tam odnaleźć. Nie postrzegała miasta w ten sam sposób, co James. Widziała je, jako nudną, opuszczoną aglomerację, bez śladu obecności jakichkolwiek stworów.

O śmierci Mary, Laura dowiaduje się w pokoju 312 prosto z ust samego Jamesa. Wyznanie utwierdza ją w przekonaniu, co do złych intencji i osobowości mężczyzny. Po spowiedzi mordercy opuszcza w pośpiechu pokój hotelowy.

Laura pojawia się tylko i wyłącznie w zakończeniu „Odejście”. W tej wersji epilogu dziewczynka w jakiś sposób wybaczyła wszystkie grzechy Sunderlanda i podróżuje razem z nim przez cmentarz Toluca. Może to sugerować, że James zamierza spełnić marzenie Mary o adoptowaniu dziewczynki.

W pozostałych zakończeniach, należy założyć, że Laura opuszcza bezpiecznie Silent Hill w przeświadczeniu o winie protagonisty.

Mary i Maria

Mary Shepherd-Sunderland to zmarła żona Jamesa Sunderlanda. Była miłą, słodką młodą kobietą, która spędziła ostatnie chwile swojego życia w emocjonalnym chaosie, cierpieniu i udręce po tym, jak została dotknięta nieuleczalną chorobą. Przypadłość pogorszyła kolor jej skóry, >zmieniając go na chorowity odcień opalenizny. Ponadto rozwój schorzenia przyczynił się do wypadania włosów. Niegdyś przepiękna kobieta musiała się zmierzyć z bardzo szybko pogarszającym się stanem ciała.

Mary cierpiała na ciężką depresję pojawiającą się u osób świadomych zbliżającej się śmierci. W trakcie choroby robiła rzeczy, które określiła w swoim liście pożegnalnym, jako straszne i niewybaczalne. Nie potrafiła pogodzić się ze swoim losem, który uważała za niesprawiedliwy. Czuła się brzydka i żałosna, obawiała się, że jej mąż nie chce jej dłużej widzieć. Myślała tylko o tym jak ją nienawidzi, pomimo, że czuła jak jej współczuje.

W początkowym stadium choroby psychicznej pojawiła się u niej agresja. Znajdowała ujście swojego bólu i żalu w okropnych kłótniach. Rozładowywała wewnętrzne napięcie na najbliższych, szczególnie na Jamesie. Odpychała go, ale w głębi serca potrzebowała i niesamowicie kochała. Była wdzięczna za wszystkie cudowne chwile spędzone razem. Nie mogła znieść myśli, że po jej śmierci James może o niej zapomnieć. Przerażał ją fakt, że ruszy w pewnym momencie do przodu, kiedy jej nie będzie.

W końcowej fazie życia umierających osób, które cierpią na depresję występuje odmowa leczenie i niechęć do rozmowy. W pożegnalnym liście Mary opisuje, że zamknęła się w sobie doświadczając bólu i samotności.

Po wyjściu ze szpitala miał się nią opiekować James. Relacje między małżeństwem psuły się od dawna, wyniszczali się psychicznie w okrutny sposób. Między niegdyś mocno zakochanymi osobami zaczęły budować się coraz większe konflikty. Niestabilna Mary nie potrafiła powstrzymać się od dotkliwych werbalnych obelg nawet po powrocie do domu. Oboje nie wytrzymywali ciężaru sytuacji i nie potrafili się wzajemnie wspierać.

Maria jest seksowniejszą i bardziej wyzywającą wersją Mary. Zdaje się być bardziej ekstrawertyczna i odważna, o czym może świadczyć choćby jej ubiór i teoretyczne zatrudnienie w klubie nocnym Heaven’s Night. Jest uosobieniem tego, czego mogło brakować Jamesowi we własnej żonie, zwłaszcza w trakcie jej choroby.

Niewiasta stworzona z życzenia współdzieli wspomnienia i wykazuje cechy zmarłej małżonki Sunderlanda. Martwi się i myśli o Laurze, pomimo, że praktycznie jej nie zna. Podobnie jak Mary pod koniec swoich dni jest wysoce nieprzewidywalna i doświadcza wahań nastroju. Momentami jest bojaźliwa, wściekła, zadziorna, a nawet okrutna, a po chwili potrafi być wrażliwa, zalotna i chce być kochana przez mężczyznę. 

Kiedy Sunderland na końcu gry odrzuca jej uczucia, sobowtór jego żony w odwecie próbuje go zabić pod postacią demona.

Kobieta może być potraktowana, jako główny antagonista gry, ponieważ początkowo próbuje uwieść mężczyznę, a następnie sprawić, aby porzucił swoją pierwotną misję. Udaje jej się to w zakończeniu „Maria”, gdzie opuszcza miasto razem z głównym bohaterem. Niestety, sobowtór małżonki Jamesa cierpi na tą samą chorobę, co Mary. Świadczy o tym złe samopoczucie Marii w szpitalu, przyjmowane przez nią leki oraz kaszel podczas ostatnich scen gry. Jej przeznaczenie wydaje się być z góry przekreślone, a historia zdaje się niedługo powtórzyć.

Jeżeli chcecie poznać pełną analizę zaburzeń psychicznych to klasycznie odsyłam Was do naszego materiału poniżej.