Play MORE #160 - UFL

BLOG RECENZJA GRY
138V
user-49414 main blog image
drunkparis | Wczoraj, 08:18

Nowy gracz na rynku gier piłkarskich zapowiadał spore zamieszanie na wirtualnych boiskach. Głośne deklaracje i ambitne obietnice rywalizacji z gigantami, takimi jak EA FC czy eFootball, wzbudziły duże zainteresowanie wśród fanów futbolu. Niestety, jak to często bywa, na obietnicach się skończyło. W obecnej formie gra nie wyróżnia się niczym szczególnym ani godnym uwagi, a jej dalszy rozwój wymaga jeszcze ogromnego nakładu pracy.

 

Tytuł, podobnie jak eFootball, został wydany w formacie free-to-play i zgodnie z zapowiedziami twórców ma być doświadczeniem typu fair-to-play. UFL miało zapewnić uczciwą rozgrywkę dla wszystkich graczy, niezależnie od tego, czy zdecydują się wydawać prawdziwe pieniądze, czy nie.

Jedyny tryb online, jaki gra oferuje, opiera się na rozwijaniu drużyny od skromnych początków, rozgrywaniu meczów, zarabianiu waluty w grze, doskonaleniu umiejętności zawodników oraz rywalizacji z innymi graczami. System doboru przeciwników bazuje na poziomie umiejętności, a gracze mogą kupować nowych członków swojej drużyny, co umożliwia stopniowy rozwój i ulepszanie zespołu.

Choć te założenia brzmią całkiem sensownie, to niestety ich realizacja pozostawia wiele do życzenia. Mechanizmy rozgrywki nie działają tak sprawiedliwie, jak można by oczekiwać na podstawie wcześniejszych zapowiedzi.

Dużym minusem jest brak kilku interesujących trybów zabawy, których obecność mogłaby znacząco wzbogacić doświadczenie gracza. Niestety, nie wiadomo, czy kiedykolwiek zostaną one wprowadzone. Brakuje trybu kariery oraz opcji tworzenia turniejów i lig w trybie offline. W efekcie, jedyne dostępne formy gry to mecze po sieci oraz gra lokalna.

Konfrontacje online obejmują głównie mecze rankingowe, w których zdobywa się punkty oraz umiejętności dla piłkarzy — można to porównać do uproszczonej wersji trybu Ultimate Team. Jeśli chodzi o system doboru przeciwników w meczach rankingowych nie zawsze jest on tak dobry jak powinien. Nowi gracze mogą trafić na znacznie silniejsze drużyny, co może być frustrujące. Przewaga przeciwników wynika często z lepszych statystyk piłkarzy, co w takich sytuacjach przesądza wynik. Choć nie jest to regułą, problem ten podkreśla niedoskonałości mechaniki.

Tytuł umożliwia również towarzyskie spotkania, które jednak nie wpływają na rozwój drużyny ani nie pozwalają na zdobywanie punktów w dywizjach. W tych spotkaniach można grać oficjalnymi drużynami, takimi jak Beşiktaş, Szachtar Donieck, PSV Eindhoven czy AS Monaco, albo wcielić się w fikcyjne zespoły złożone z gwiazd współczesnego futbolu.

RECENZJA W YOUTUBE

Produkt oferuje również prosty tryb treningowy, który przypomina uproszczoną wersję trybu Areny znanego z gier takich jak FIFA 12. W tym trybie gracz może rozgrywać pojedynki 1 na 1 z bramkarzem, wykonywać rzuty karne i wolne lub uczestniczyć w swobodnych meczach piłkarskich. Gra nie wyjaśnia szczegółowo mechaniki kontroli piłki, a jedynie udostępnia listę kombinacji do wykonywania strzałów na bramkę oraz zwodów. Wszystkiego trzeba nauczyć się samodzielnie, metodą prób i błędów.

Odnośnie do rozgrywki, pierwsze, co rzuca się w oczy, to animacje — są przeciętne. Często zdarza się, że bramkarze w nienaturalny sposób teleportują się do piłki, aby ją zatrzymać w sytuacjach, które powinny zakończyć się bramką.  Podobne problemy dotyczą zawodników, u których brakuje płynności ruchu, co prowadzi do absurdalnych sytuacji, takich jak ślizganie się w bezruchu w kierunku piłki. Choć w porównaniu do poprzedniej wersji BETA widać pewien postęp, nadal daleko tu do ideału.

Pętla zabawy ma wyraźnie zręcznościowy charakter i zdecydowanie nie dąży do realistycznej symulacji meczów. Oczywiście, ma to zarówno swoje plusy, jak i minusy. Chociaż gra potrafi dostarczyć sporo rozrywki, nie sposób nie zauważyć jej wyraźnych ograniczeń. Na przykład krótsze, bezpośrednie podania są szybkie i często mało precyzyjne, co w efekcie nie daje żadnego poczucia kontroli. Podania te są również zdecydowanie zbyt mocne, co sprawia, że gra przypomina ping-ponga. W trakcie rywalizacji wygląda to po prostu absurdalnie. W przypadku piłek prostopadłych trudność sprawia ich skuteczne rozegranie i precyzyjne wykończenie akcji. Dodatkowo poszukiwanie przestrzeni dla własnego napastnika bywa frustrujące – zawodnik często nie wykazuje wystarczającej inteligencji w interpretowaniu sytuacji meczowych, zarówno z piłką, jak i bez niej.

Ciekawostką może być fakt, że ciągły bieg piłkarzem jest realizowany w sposób przypominający mechanikę znaną z wczesnych edycji ISS Pro. Ciągłe sprintowanie zawodnikiem wpływa na jego mniejszą mobilność oraz ogranicza zakres ruchów. Im wolniej porusza się zawodnik, tym większą ma kontrolę i łatwiej manewruje wśród obrońców. Często wystarczą szybkie podania do kolegów z drużyny i dobrze wykonany zwód w polu karnym przeciwnika, aby zdobyć bramkę bez konieczności używania sprintu. Z kolei, w przypadku bardzo szybkiego sportowca, umiejętne przechodzenie ze sprintu do standardowego dryblingu również pozwala skutecznie zdobywać gole.

Dośrodkowania oraz przerzuty piłki górą są prawdopodobnie najlepiej zbalansowanymi elementami, które w wielu przypadkach przynoszą wymierne korzyści. Po krótkim czasie można zauważyć, że tytuł premiuje rozgrywanie akcji po skrzydłach, ponieważ właśnie tędy najłatwiej stworzyć sytuację bramkową. Dobrze wymierzone dośrodkowanie do kolegi w polu karnym stanowi poważne zagrożenie dla obrońców, którzy nie zawsze potrafią skutecznie poradzić sobie z takim elementem strategii.

Idąc dalej defensywa, to w dużej mierze loteria — nigdy nie wiadomo, czy obrońca w sytuacji zagrożenia skutecznie odbierze piłkę. Jeśli się to uda, często pojawia się okazja na wyprowadzenie zabójczego kontrataku. Jednak w większości przypadków kończy się to faulem, a nierzadko również żółtą kartką. Obrońcy mają trudności z właściwym ustawieniem się w polu karnym, co prowadzi do niepotrzebnego dublowania pozycji, nawet gdy sytuacja nie wymaga aż takiej asekuracji. Problemy pojawiają się także przy przełączaniu się między zawodnikami — obecna mechanika pozostawia wiele do życzenia. W tym aspekcie konieczne są gruntowne usprawnienia, ponieważ formacja obronna została wprowadzona do gry w sposób zdecydowanie niedopracowany.

Nie lepiej jest z bramkarzami, których zachowanie w sytuacjach podbramkowych bywa kompletnie niezrozumiałe. Często zdarza się, że po oddanym strzale po prostu odprowadzają piłkę wzrokiem albo przebiegają obok niej bez żadnej reakcji. Jest to o tyle dziwne, że w innych sytuacjach, kiedy wszystko wskazuje na to, że przeciwnik zdobędzie bramkę, golkiper potrafi w spektakularny sposób obronić strzał, który wydawał się niemożliwy do zatrzymania. Bramkarze stanowią największą zagadkę w trakcie meczów i z pewnością są również kolejnym elementem, który potrzebuje wielu sensownych zmian.

Najbardziej irytującym aspektem jest obsługa problemów z połączeniem z przeciwnikiem. W przypadku opóźnień gra zawiesza się, wyświetlając komunikat na ekranie, który trwa od pół sekundy do kilku sekund. Po wznowieniu gry nie ma żadnego odliczania — gracz od razu zostaje wrzucony z powrotem do akcji, pozbawiony orientacji w sytuacji. Może to zrujnować kluczowe momenty rozgrywki.

Ogólnie rzecz biorąc produkt w obecnej formie pełen jest błędów, glitchy i frustrujących momentów, które wynikają z nadmiaru problemów. Nie oznacza to jednak, że rozgrywka jest zupełnie niegrywalna. Mechanika przypomina wczesne produkcje z lat 90., a w wielu aspektach wręcz nawiązuje do ich stylu. Po rozegraniu kilkunastu meczów można także zauważyć różne zapożyczenia z najbardziej popularnych gier sportowych w tej kategorii. Nie jest to niczym złym, jednak ich wykonanie nie zawsze harmonizuje ze sobą, a całości wyraźnie brakuje dopracowania. Wykonywanie rzutów karnych i wolnych bazuje na starszych mechanikach, które akurat w tym przypadku sprawdzają się całkiem dobrze. Dla mniej wymagających graczy mogą one nawet stanowić miłe urozmaicenie i budzić nostalgię. Mimo pewnych pozytywnych akcentów, wiele elementów wymaga solidnego dopracowania, by gra stała się bardziej angażująca i satysfakcjonująca. Brak tych szlifów sprawia, że produkt nie daje graczowi pełnej satysfakcji i poczucia zadowolenia.

Elementy strategiczne co prawda występują, ale biorąc pod uwagę ogólną sztuczną inteligencję, nie ma większego znaczenia, jaką taktykę się wybierze. Dostępne opcje taktyczne są standardowe, podobnie jak w większości gier piłkarskich, i można się nimi zająć w krótkim czasie. Korzyści wynikające z ich zastosowania nie są jednak na tyle znaczące, aby faktycznie poświęcać temu więcej uwagi. Podczas meczów, tak jak w produkcjach konkurencji, dostępne są podpowiedzi dotyczące zmian zawodników czy ustawienia piłkarzy przy rzutach rożnych. W tym konkretnym aspekcie gra nie oferuje żadnych innowacji, które nie byłyby już wcześniej obecne w podobnych tytułach.

Personalizacja drużyny ogranicza się głównie do zmiany numerów na koszulkach, długości getrów, formy koszulki, a także wyznaczenia kapitana i wykonawców stałych fragmentów gry. Dodatkowo można ustawić nowy herb drużyny (kilka oryginalnych i kilkanaście bardziej kreatywnych), wybrać rodzaj piłki oraz stadion. Warto jednak zaznaczyć, że wybór stadionu i innych elementów związany jest z koniecznością wydawania punktów ligowych, które zdobywa się bardzo rzadko. W praktyce oznacza to, że najszybszym rozwiązaniem są mikrotransakcje.

Istotną kwestią jest natomiast doświadczenie piłkarzy, które zdobywają, uczestnicząc w meczach. Następnie gracz może rozwijać ich umiejętności i dowolnie wybierać różne warianty unikalnych zdolności zawodników. Przykładowo, Virgil van Dijk osiąga maksymalny, czwarty poziom w kategoriach takich jak Air King, Interceptor i Claimer. Dzięki temu ma największe szanse na wygrywanie pojedynków o wysokie piłki, przechwyty oraz odbiory, co czyni go wyjątkowo skutecznym zawodnikiem w tych aspektach gry. Każda gwiazda piłki nożnej ma tutaj przypisane wartości odpowiadające jej roli na boisku. Z kolei im częściej piłkarze grają, tym więcej doświadczenia zdobywają. Dzięki temu można spokojnie rozwijać podstawowy, startowy skład do sensownego ogólnego wskaźnika, choć jest to proces dość powolny. Dostępne są również skórki w formie paczek, które umożliwiają dalsze ulepszanie statystyk piłkarzy na konkretnych pozycjach.

Budowanie wymarzonej drużyny to czasochłonny proces, który z czasem może stać się męczący, szczególnie ze względu na niską jakość zabawy. Gracz, rozgrywając mecze, zdobywa nie tylko doświadczenie dla swoich zawodników, ale także walutę potrzebną do ich zakupu oraz reputację, która pozwala na pozyskiwanie coraz lepszych piłkarzy.

Produkcja została zaprojektowana w taki sposób, że nawet mając pokaźne środki finansowe na koncie, nie będzie można zakupić najlepszych zawodników. Ograniczeniem w tym przypadku jest wspomniana reputacja, której poziom zwiększa się m.in. poprzez awanse w wyższe dywizje. Warto zauważyć, że takie rozwiązanie skutecznie eliminuje możliwość szybkiego zdobycia najlepszych piłkarzy. Ten konkretny aspekt zasługuje na pochwałę, ponieważ bez regularnej i systematycznej gry gracze nie będą mieli szans na pozyskanie zawodników z najwyższej półki.

Licencja obejmuje głównie zawodników, a choć w grze dostępne są licencjonowane zespoły, w praktyce okazują się one mało istotne. Wynika to z faktu, że rozgrywka skupia się przede wszystkim na rozwoju własnej drużyny w jedynym dostępnym trybie gry.

Twórcy chwalą się obecnością blisko 5,000 licencjonowanych, prawdziwych piłkarzy. Choć trudno to zweryfikować, największe gwiazdy piłkarskiego świata faktycznie są dostępne — jednak ich pozyskanie wymaga ogromnych nakładów wirtualnych funduszy.

Jest jeszcze także współpraca z niemiecką firmą Adidas, która przekłada się głównie na kwestie kosmetyczne, takie jak dodatkowe stroje sygnowane logiem tej marki, piłki czy wybrane herby dla drużyn. Wszystkie te elementy są dostępne za punkty ligowe, co – po raz kolejny – prowadzi do konieczności (jeśli chce się je szybko zdobyć) korzystania z mikrotransakcji.

Pod względem grafiki tytuł działa na silniku Unreal Engine 5, a liczba klatek na sekundę podczas rozgrywki wynosi stałe 60 FPS-ów. Popularni piłkarze zostali odwzorowani podobnie do swoich rzeczywistych odpowiedników, choć nie jest to poziom, który mógłby konkurować z dwoma najlepszymi tytułami na rynku. Niemniej wygląd zawodników nie odstrasza. Pozostali kopacze prezentują się na tyle dobrze, na ile pozwala budżet tej produkcji. Ogólnie rzecz biorąc, kreacja samych postaci piłkarzy wypada przyzwoicie, zwłaszcza biorąc pod uwagę, że jest to darmowa gra.

Stadiony również zostały wykonane solidnie, choć przez większość czasu gracze będą zmuszeni rozgrywać mecze na jednym i tym samym boisku, dopóki nie zdobędą odpowiedniej liczby punktów ligowych lub nie zakupią ich za prawdziwe pieniądze. Dopiero wtedy będzie można odblokować i zobaczyć innych obiekty, co można zaliczyć niestety do minusów zabawy.

Prezentacja meczowa bardzo przypomina tą znaną z gier kanadyjskiego studia, co jest rozwiązaniem poprawnym, choć niezbyt oryginalnym. Powtórki, sygnalizacje spalonych czy zmiany zawodników to elementy, które widzieliśmy już wcześniej i nie wnoszą nic nowego. Murawa bardziej przypomina tę z serii eFootball i w tym aspekcie można by zrobić więcej, aby nadać jej lepszy wygląd. Mimo wszystko, końcowy efekt nie jest tragiczny. Pod względem grafiki ogólny poziom jest przeciętny, co sprawia, że trudno będzie rywalizować z eFootball, a tym bardziej z EA FC, który odleciał już konkurencji przynajmniej na dwie bramki.

Oprawa dźwiękowa bywa nierówna. O ile dźwięk futbolówki jest dobrze zaimplementowany, a momenty, gdy piłka wpada do bramki są w porządku, to ogólna atmosfera mogłaby być znacznie lepsza. Kibice reagują w kluczowych momentach, ale za każdym razem słychać praktycznie tę samą wrzawę, co szybko staje się monotonne. Nie pomaga również bardzo generyczny komentarz, który mógłby równie dobrze pasować do gier z wczesnych lat 90. Brakuje mu większego zaangażowania i dodatkowych linii dialogowych odnoszących się do bieżących wydarzeń na boisku.

Jeśli chodzi o muzykę, która umila czas podczas przygotowań taktycznych, w grze znajdziemy około 15 licencjonowanych utworów takich artystów jak ODESZA, Tim Green czy Foals. Choć nie ma tego zbyt wiele, ich jakość muzyczna stoi na przyzwoitym poziomie. Z racji, że większość czasu i tak spędza się na wirtualnym boisku, co nieco ogranicza znaczenie ścieżki dźwiękowej.

Tytuł nie oferuje żadnej formy polonizacji, a biorąc pod uwagę jego dotychczasową, raczej przeciętną popularność, trudno oczekiwać, że takowa w ogóle powstanie. Choć gra nie zawiera skomplikowanego tekstu w języku angielskim, osoby liczące na polską wersję mogą poczuć się rozczarowane.

UFL sprawia wrażenie pospiesznie stworzonej kopii trybu Ultimate Team, zaprojektowanej głównie po to, by przyciągnąć graczy modelem free-to-play. Jednak skuteczność tego podejścia stoi pod znakiem zapytania ze względu na brak większej bazy licencji oraz trybów zabawy. Gra wydaje się mało inspirującą próbą rywalizacji z najlepszymi tytułami piłkarskimi na rynku. Okrojona zawartość, brak samouczków oraz niedopracowana mechanika rozgrywki to największe słabości tego projektu. Choć oprawa graficzna jest akceptowalna, podstawowe problemy są na tyle irytujące, że trudno znaleźć motywację do pozostania przy tej grze na znacznie dłużej.

Oceń bloga:
4

Ocena - recenzja gry UFL

Atuty

  • Jest za darmo.
  • Stała płynność rozgrywki.

Wady

  • Koszmarne animacje.
  • Właściwie tylko dwa tryby zabawy.
  • Bardzo kiepsko zachowujący się bramkarze.
  • Schematyczna rozgrywka.
  • Mikropłatności.
  • Braki w oprawie dźwiękowej.
Avatar drunkparis

drunkparis

UFL, choć zapowiadało się jako rewolucyjna alternatywa dla FIFA i eFootball, ma kilka istotnych wad. Gameplay, wciąż wymaga dopracowania – animacje bywają sztywne, a fizyka piłki nie zawsze realistyczna. Brakuje także dużej liczby licencjonowanych drużyn i zawodników. Model free-to-play budzi obawy o potencjalne mikropłatności, które mogą wpłynąć na balans rozgrywki. Mimo ambitnych założeń, UFL musi jeszcze udowodnić, że jest godnym konkurentem dla gigantów gatunku.
Grałem na: PS5

Komentarze (0)

SORTUJ OD: Najnowszych / Najstarszych / Popularnych

cropper