Wycieczka do Arkham

Jakiś czas temu na rynku pojawiła się gra Legion Samobójców: Śmierć Lidze Sprawiedliwości(SS:KTJL). Nowy tytuł od Rocksteady Games miał być czymś nowym i jednocześnie udowodnieniem, że pewne pomysły mają sens.  

Jeśli studio i jego nazwa coś wam mówi, to dobrze myślicie, że jest to ta sama ekipa stojąca za serię Arkham, którego pierwszą częścią była gra z 2009 roku. Stworzyli oni grę usługę, gdzie wcielamy się w członka ekipy Suicide Squad i musimy uratować miasto przed bohaterami z Ligii Sprawiedliwości, który nie są sobą. Jednak nie o tym jest ten tekst, ale ten tytuł odkrywa tutaj pewną ważną rolę.  

Ten tytuł jest dowodem na egzystencję pewnej dysproporcji  

Mianowicie chodzi o to, jak  Legion Samobójców: Śmierć Lidze Sprawiedliwości odebrali recenzenci oraz gracze. Ci pierwsi oceniali tytuł między 30, a 90, chociaż ja wczytać się w niektóre z nich – można odnieść wrażenie, że są one za ładne, zwłaszcza w kontraście z problemami jakie napotykali gracze.  

Sam grałem w ten tytuł jeszcze w zamkniętych testach alpha pod NDA i dopiero przed jej premierą miałem okazję sprawdzić ten tytuł. Grałem w wersję na PlayStation 5 i doświadczenie to pamiętam dobrze, ale jeszcze przed premierą nie wierzyłem, że ta gra faktycznie będzie sukcesem. I w tym miejscu chciałem się mylić.  

Co mi w tej wersji gry nie pasowało?  

Nie miałem problemów z serwerami, ale miałem niestety nieodparte wrażenie, iż ta gra jest drewniana, jakby robiona na jedno kopyto, jakby nie przemyślano tam tak naprawdę tego, co ma być faktycznie dobre w tej grze. Było widać, że jest to gra będąca klasycznym game as a service, ale z naciskiem na to, by właśnie ten service było nad wszystko inne.  

Postaci mimo, że odmiennego wyglądu, nie było czuć różnicy zbytniej, gdy mowa o rozgrywce. A szkoda, ponieważ było widać, że można to było zrobić lepiej. Jednak dość o moim osobistym wrażeniu.  

Co ta gra pokazała?  

Pierwsza rzecz, jaka może przyjść do głowy to fakt, że oceny na Steam nie są odzwierciedleniem ocen krytyków. Drugą jest fakt, że oceny liczbowe nie są miarodajne, ale nie w sensie tego, że skala jest zła, ale ich postrzeganie. Dla mnie dla przykładu gra 6/10 będzie dobra, bo obroni się np. świetną historią mimo bugów. Dla kogoś z redakcji 7/10 będzie czymś słabym, a jeszcze dla kogoś na Facebooku lub Twitterze (X) będzie to 5.0 – 5.5/10.  

Kiedy opowiadałem o tej grze tuż po wspomnianych testach, użyłem dość ostrego porównania do The Avengers, ale w wykonaniu od DC i było to w miarę adekwatne na podstawie mojego wrażenia opartego o wycięty fragment gry.  

Oceny nieadekwatne, ale ciekawe 

Oceny na Steam na moment pisania tego tekstu są na poziomie bardzo pozytywnych (w ilości: 3,534), co nijak nie ma się do takich stron jak Metacritic albo Open Critic, gdzie powiedzmy średnia tych ocen to około 6/10.  

Niektórzty gracze znających inne tytuły od  Rocksteady Games uważają, że szkoda studia i ludzi z faktu, że musieli oni przy tym pracować, ponieważ zanim zrobią oni następną grę, trochę czasu minie i miejmy nadzieję, że nie będzie to coś pokroju następnego GaaS, singleplayer, bo z tego są najbardziej znani.  

Z tej „porażki” jest również jedna ciekawa informacja 

Oczywiście to jest tylko moje takie założenie, ale liczby zdają się potwierdzać poniższą hipotezę:  

Ktoś zagrał w SSKTJL i pomyślał sobie, że nie no - gry od Rockstedy nie mogą być takie złe i faktycznie takie nie są, a seria Arkham przez "sukces" SSKTJL - gry single przeżywa drugą młodość. 

Na podstawie powyższych liczb można wysnuć założenie, że inne tytuły mogą zyskać na tle SSKTJL i może przez to i tak studio zyska więcej fanów dla serii Arkham. Mi samemu zdarza się wracać czasem do Arkham Knight z faktu zadań dodatkowych oraz wyzwań, a te pozwalają na jeszcze trochę zabawy, gdy skończy się wątek główny.  

A jak wy oceniacie premierę Suicide Squad: Kill the Justice League?