War never been so much fun! czyli recenzja Cannon Fodder

Cannon Fodder - jeden z najlepszych Amigowych RTS'ów, stworzony prze Sensible Software i wydany przez Virgin w 1993 roku na Amigę oraz multum innych platform.

Po wydaniu gry tyczyły się niej spore kontrowersje, ponieważ na ekranie tytułowym znajdował się kwiat maku, który jest symbolem weteranów I wojny światowej. Oburzyła się tym Brytyjska Legia Królewska. Gra została zakazana na terenie Niemiec, ponieważ według niej wojna jest dobrą zabawą. W późniejszych wersjach gry na ekranie tytułowym widniał napis "Sensible Software nie jest związane z Brytyjską Legią Królewską".

Gdy po raz pierwszy odpalimy tę grę najpewniej usłyszymy legendarny utwór Jon'a Hare "War", który jest głównym motywem muzycznym tytułu.

Cannon Fodder to gra z gatunku RTS'ów, ale nie jest to typowa produkcja tego gatunku. W CF sterujemy małymi żołnierzykami w misjach podzielonych na akty. Sterujemy nimi za pomocą myszki, Klikając lewym przyciskiem na dowolny punkt na mapie rozkażemy naszym żołnierzom przemieścić się tam, wciskając prawy przycisk wydamy rozkaz strzału, podczas strzału możemy nacisnąć przycisk odpowiedzialny za przemieszczanie się wystrzelimy bronią specjalną, która zbieramy podczas misji. Możemy także podzielić naszych wojaków na parę grup klikając na odpowiednią opcje. W niektórych misjach możemy używać samochodów, czołgów, helikopterów czy dział. Cel większości misji to rozwalić bazy wroga i zabić wszystkich przeciwników. Na każdą misję mamy ograniczoną liczbę rekrutów, jeżeli ich stracimy automatycznie przegrywamy. Każdy rekrut ma swoje imię. Rekruci polegli w walce mają swoje groby na wzgórzu, przez które przechodzi droga do jednostki wojskowej. Na niebie tuż nad górką znajduje się licznik żołnierzy, którzy zginęli po naszej stronie i z naszych rąk.

Gameplay jest bardzo przyjemny dzięki swojej prostocie i łatwych do opanowania mechanikach. W grze właściwie nie ma żadnych innych trybów gry oprócz głównych misji.

Oprawa graficzna gry dupy nie urywa, ale też nie jest tak zła. Na polu bitwy zazwyczaj wszystko i wszystkich widać wyraźnie,a le czasem zdarza się, że nie widać naszych wrogów. Audio jest całkiem fajne, zwłaszcza główny motyw muzyczny produkcji, a reszta utworów jest spoko, ale bez przesady.