Heroes of Might and Magic: A Strategic Quest to turowa gra strategiczna stworzona oraz wydana w 1995 roku przez studio New World Computing. Jest również pierwszą częścią jednej z najbardziej rozpoznawalnych serii strategicznych na komputery osobiste.

Historia tejże gry w głównej mierze skupia się na Lordzie Morglinie Ironfist, który opuścił swoją ojczystą krainę poprzez znaleziony w tajemniczy sposób magiczny portal. Ten czyn był spowodowany działalnościami Ragnara, kuzyna Morglina, które przyczyniły się do śmierci następcy tronu, czyli ojca głównego bohatera. Ów wspomniany wcześniej portal przeniósł hrabię do świata Enroth, gdzie spotyka trzech innych przywódców: Slayera, Lamandę oraz Alamara. Celem tych czterech osób jest przejęcie władzy nad tą tajemniczą krainą.

Dalsza część tekstu pod wideo

Każdy z powyższych władców ma sześć różnych jednostek. Na przykład Lord Ironfist posiada po swojej stronie łuczników, Lord Slayer ogry, Królowa Lamanda elfy, a Lord Alamar smoki. W świecie Enroth są również grupy, które nie należą do żadnej ze stron konfliktu, m.in. duchy bądź dżiny. Warto tu jednak zaznaczyć, że część z nich może zostać zatrudniona przez któregoś z dowódców, by go wesprzeć w bitwie o władzę nad tą magiczną krainą.

Sama rozgrywka jest prawie identyczna do innych gier tego samego gatunku. Rozwijamy zamek poprzez budowanie siedzib różnych jednostek bądź gildię magów; zdobywamy surowce (m.in. złoto czy kamień) czy tworzymy potężną armię, którą wykorzystujemy by zniszczyć inne wrogie jednostki. Poza wspomnianą wcześniej rekrutacją neutralnych oddziałów, charakterystycznym elementem tejże produkcji jest tzw. bohaterowie - to dzięki nim możemy się poruszać po mapie bądź atakować naszych przeciwników. Trzeba jednak pamiętać, że nie biorą bezpośrednio udziału w potyczkach. Mogą jedynie wspierać swoją drużynę za pomocą czarów. Zarówno eksploracja jak i walki są prowadzone w systemie turowym.

Poza kampanią, zawierającą 9 misji, mamy do dyspozycji tryb wieloosobowy (do czterech graczy) oraz edytor map, dzięki którego nie tylko tworzymy nowe plansze, ale również możemy zmienić już te gotowe. Na tychże mapkach możemy również staczać pojedynki z komputerem.

Oprawa audio-wizualna może i na tamte czasy była całkiem dobra (kolorowe tła bądź wygląd niektórych jednostek), ale dziś może trochę zniechęcić niektórych graczy do poznania tejże produkcji. W 2000 roku pojawił się port na konsolkę Game Boy Color, w którym zabrakło trybu wieloosobowego.