Baten Kaitos: Eternal Wings and the Lost Ocean

Baten Kaitos: Eternal Wing and the Lost Ocean to gra RPG stworzona przez Monolith Soft wespół z tri-Crescendo i wydana przez Namco w grudniu 2003 roku tylko na konsoli Nintendo GameCube.

Baton Kaitos powstało jako tradycyjny RPG, któremu towarzyszyło jednak kilka mniej oczywistych rozwiązań. W grze nie ma np. komend sensu stricto, choć system walki jest turowy. Całość obraca się wokół kart Magnus zawierających istotę rzeczy. Da się na nich zapisać bronie, wszelkiego rodzaju ekwipunek czy przedmioty o różnym przeznaczeniu, np. aparat, którym robimy zdjęcia wrogom i tym samym zarabiamy pieniądze. Karty dzielą się na te używane podczas eksploracji i w trakcie pojedynków. Z tych drugich korzystamy przy okazji tur ofensywnych (gdy atakujemy) i defensywnych (gdy się bronimy). Każdej z sześciu obecnych tutaj postaci tworzymy osobną talię. Dobór kart dostępnych w danej chwili do użycia jest losowy i jeśli wykorzystamy wszystkie, następuje przetasowanie oznaczające utratę kolejki. System w założeniach promuje taktyczne planowanie, jednak w praktyce walki ciągną się niemiłosiernie długo, trwając -- niemal bez wyjątków -- ładnych kilka minut. Sytuacji nie poprawia sposób nabijania poziomów doświadczenia - level można podwyższyć tylko w kościele, do którego dostajemy się za pomocą save pointów. Na szczęście minusy jednego elementu rozgrywki rekompensuje eksploracja i niedługie dungeony, które przeważnie oferują jakąś atrakcję urozmaicającą gameplay (np. 8-bitową grafikę).   

W BK gracz wciela się nie tyle w grywalną postać (jest nią tutaj Kalas), co w jej ducha. Duchy według legend to ludzie z poprzedniego świata, który przepadł gdy lądy wzniosły się do nieba w wyniku wielkiej wojny stoczonej przed tysiącem lat. Tutejsze uniwersum składa się zatem z kilku latających wysepek o odmiennych kulturach. O fabule można ogólnie napisać, że zmierza czasami w ciekawą stronę, jednak najczęściej cierpi z powodu gatunkowych klisz. Na pochwałę zasługuje jednak na pewno grafika, z kilkoma naprawdę robiącymi wrażenie krajobrazami, i OST Motoiego Sakuraby, który uchodzi za jedno z największych jego dokonań.  

Niecałe trzy lata po premierze EWatLO ukazał się prequel pt. Baten Kaitos Origins, który uporał się z większością bolączek oryginału.