Datura

Wyprodukowana przez rodzime studio Plastic Datura wydana została wyłącznie w wersji cyfrowej na platformie PlayStation Network. Gra ukazała się w pierwszej połowie 2012 roku oferując unikatowe doświadczenie. Autorzy gry wcześniej zachwycili użytkowników PS3 grą Linger in Shadows.

Ponoć gdy się umiera, to przed oczami przelatują migawki z całego życia. Datura jest w pewnym sensie taką podróżą w agonii - a przynajmniej tak ją można zinterpretować. Twórcy uważają, że każdy może przeżyć ją na swój sposób i dojść do innych wniosków. Czyli zupełnie jak po seansie psychologicznego filmu, w czym pomaga konstrukcja gry. Całość można zaliczyć podczas pojedynczej, ponad godzinnej sesji. Produkcja rodzimego dewelopera Plastic rozpoczyna się we wnętrzu ambulansu. Bohater leży na łóżku i po chwili odzyskuje przytomność. Nasze pierwsze zadanie może wydawać się dość dziwne - musimy bowiem odciąć aparaturę, podtrzymującą nas przy życiu. Po wykonaniu pozornie samobójczej czynności, siedząca obok lekarka próbuje nas jeszcze reanimować, podaje nawet zastrzyk, ale chyba jest już za późno. Przed oczami pojawia się ciemność, a po chwili budzimy się już w innym świecie - zamglonym i pełnym tajemnic lesie...

Gatunkowo Daturę można wrzucić do worka gier przygodowych. Akcję obserwujemy z perspektywy pierwszej osoby, eksplorujemy lokacje, zbieramy przedmioty i rozwiązujemy proste zagadki. Aby zwiększyć immersję z graczem, stworzono wirtualną dłoń, która jest niejako przedłużeniem naszej ręki dzierżącej kontroler ruchu PlayStation Move. Na upartego w grze możemy użyć zwykłego pada, ale wtedy cały urok zabawy pryska (mimo że uwzględniono funkcje Sixaxisa). Oczywiście obcowanie z PS Move ma swoje dobre strony - dużo fajniej jest wykonywać faktyczne gesty naciśnięcia klamki, rzucenia kamieniem czy piłowania metalu aniżeli potrząsać padem, w zamyśle wykonując tę samą czynność.

Każda poprawnie wykonana czynność ma wpływ na dalszy rozwój wydarzeń. Tym sposobem kierowana przez nas postać doznaje momentami wizji z przeszłości, które przedstawiają dramatyczne wspomnienia - od dziecka, poprzez pobyt w wojsku czy też epizod skazańca. Retrospekcje te nie są jednak zwykłą scenką do obejrzenia, ale interaktywnym doświadczeniem. W międzyczasie stajemy też przed serią wyborów, z reguły dotyczących innych ludzi będących w potrzebie. Gra sprawdza wówczas, czy postąpimy instynktownie jako prawy człowiek, czy może zachowamy się egoistycznie. Przednie rozwiązanie, które może dać do myślenia - jakimi w istocie ludźmi jesteśmy. Sporym atutem gry jest niezwykle sugestywna i artystyczna oprawa wizualna, mocno oddziałująca na naszą wyobraźnię. Motyw przewodni w postaci lasu świetnie wprowadza nas w mroczny i tajemniczy klimat: mgłą, posępnymi drzewami, z których opadają liście czy panoszącymi się wokół owadami.