Guitar Hero

Pierwsza odsłona Gitarowego Bohatera powstała z inicjatywy RedOctane (firmy zajmującej się produkcją wyspecjalizowanych kontrolerów dla graczy), która związała się umowami partnerskimi z Harmonix, na bazie której ci drudzy mieli stworzyć odpowiedź na azjatyckiego protoplastę GH od Konami – GuitarFreaks – z tą jednak różnicą, że ich gra miała osiągnąć ogólnoświatowy sukces. 8 listopada 2005 r. konsola PlayStation 2 dostała tytuł dla wielu osób definiujący konsolowy gaming. Zestaw gra + kontroler w kształcie gitary ma w sobie wszystko, co amator plastikowego rocka mógł sobie wymarzyć. Poczynając od świetnego, unikalnego kontrolera (repliki Gibsona SG), przez perfekcyjnie dopracowany gameplay, sycący tryb kariery, a także konkretny multiplayer dla dwóch osób, kończąc na bezbłędnej ścieżce dźwiękowej.

 

Na gryfie do naszej dyspozycji oddano pięć kolorowych przycisków (ułożenie palców imituje chwyty), które wciskamy w odpowiednim momencie w rytm muzyki, ale w tym samym czasie musimy także wdusić przycisk dół/góra na środku gitary imitujący struny. Jeśli dobrze trafiamy w symbole  idealnie odgrywając nuty napełniamy specjalny wskaźnik Star Power. Gdy w odpowiednim momencie przechylimy gitarę do pionu jak gwiazda rocka mamy szansę wykonać rockowy popis i zbieramy jeszcze więcej punktów. Te możemy też zwiększyć wprawiając struny w drgania za pomocą specjalnej wajchy. 

Ścieżka dźwiękowa zawiera łącznie 47 utworów świetnie ukazujących przekrój muzyki rockowej – znalazły się na niej zarówno profesjonalne covery legendarnych utworów rockowych z początków rocka (np. „Iron Man” Black Sabbath, „Smoke on the Water” Deep Purple), jak i kompozycje młodych rockowych grup, co pozwoliło na umieszczenie oryginalnych nagrań. Wszystkie utwory można odegrać na jednym z czterech poziomów trudności, co czyni grę wyjątkowo dostępną dla wszystkich. W trybie Easy korzystamy jedynie z trzech przycisków, ale już na Hardzie z wszystkich pięciu. W dodatku im wyższy poziom trudności tym wzrasta tempo rozgrywki ponieważ pojawia się coraz więcej nut, w które musimy trafić.