Lone Survivor: The Director’s Cut

W grze cielamy się w kolesia z mieszkania #206, znajdującego się na drugim piętrze pewnego budynku. Świat ogarnęła epidemia tajemniczej zarazy, a naszym zadaniem jest przetrwanie. Otoczka i mechanika rozgrywki czerpią garściami z serii Silent Hill - zwiedzamy korytarze i pokoje, gromadzimy i używamy przedmioty, a przede wszystkim szukamy sposobów na przedostanie się do zamkniętych obszarów budynku. Bohater wszystko zakreśla sobie na mapie za pomocą różnokolorowych szlaczków, bo bez niej w ujęciu 2D wyjątkowo łatwo zgubić orientację. 

 

Pomocne w eksploracji jest światło latarki, jednak baterie szybko ulegają wyczerpaniu, a znalezienie nowych nie jest łatwym zadaniem. Na drodze stają okazjonalnie poczwary przypominające do złudzenia beztwarzowe i telepiące się istoty z Cichego Wzgórza, a przy tym wydające z siebie podobne dźwięki. Można ich unikać, kryjąc się w czeluściach dalszego planu, lub zwabiać w odpowiednie miejsce zgniłym mięsem i cichaczem przemykać. Oczywiście prościej jest po prostu pociągnąć za spust gnata, ale amunicja jest równie deficytowym towarem co baterie. Nawiązań do kultowej produkcji Konami znaleźć tu można znacznie więcej - jak np. lustro, które przenosi nas natychmiastowo do naszego lokum.

 

Istotnym elementem przetrwania jest jedzenie. Musimy regularnie się odżywiać, aby nie umrzeć z głodu. Z początku zadowolą nas przeterminowane krakersy czy też puszki z konserwami, ale z czasem, gdy uda nam się zlokalizować np. butlę z gazem - można też coś upichcić w kuchni i zyskać więcej na zdrowiu. Obowiązkowy jest również sen - nie dość, że pozwala odzyskać siły witalne, to jednocześnie pełni też rolę zapisu stanu gry. Co więcej, przed pójściem w kimono można zażyć środki odurzające, które wywołują różne intrygujące halucynacje (fani twórczości Davida Lyncha odnajdą w nich wiele smaczków). Największe zastrzeżenia można mieć do oprawy wizualnej, która pikselami i umowną animacją potrafi z miejsca odrzucić, a niekiedy i uniemożliwić rozpoznanie obiektu przedstawionego na ekranie. O niebo lepiej wypada sfera audio, oferująca klimatyczną muzykę z niepokojącymi dźwiękami docierającymi z oddali. Koszmar jednak zaskakująco szybko - bo już po 2 godzinach. Za edycję Director's Cut odpowiada Curve Studios, które dodało m.in. trofea, opcję New Game+ (po ukończeniu gry) oferującą kilka nowych lokacji i pobocznych zadań, nowe przedmioty oraz dwa dodatkowe zakończenia (w sumie jest ich wtedy 5). Gra została wydana w modelu Cross-Buy (PS3 + PS Vita).