Siren: Blood Curse

Siren: Blood Curse to survival horror stworzony przez studio Project Sire, jeden z oddziałów Sony Japan Studio, wydany przez Sony na płycie Blu-ray w październiku 2008 roku na konsolę PlayStation 3. Kilka miesięcy wcześniej gra zostala udostępniona w dystrybucji cyfrowej. Blood Curse jest trzecią grą z serii Siren i pierwszą, jaka pojawiła się na trzeciej konsoli japońskiego giganta.

Blood Curse nie opowiada nowej historii, będąc przypomnieniem wydarzeń z pierwszej części na PlayStation 2. Siren doczekało się szeregu poprawek i ulepszeń, włącznie z rozwiązaniami w gameplayu, jakie wprowadził sequel „jedynki” - Forbidden Siren 2. Historia przedstawiona w Blood Curse obejmuje dwanaście rozdziałów. Rozpoczyna się trzeciego lipca 2007 roku i opowiada losy członków amerykańskiej ekipy telewizyjnej, którzy przybyli do Japonii, aby przeprowadzić śledztwo i zrobić reportaż na temat legendy Hanudy, małej nadmorskiej wioski, którą według plotek zamieszkują syreny. Sytuacja komplikuje się, gdy tubylcy przemieniają się w shibito, czyli w zombie, a garstka ocalałych musi rozpocząć walkę o przeżycie.

Deweloper postanowił zrezygnować z narratora z poprzednich części, dzieląc Blood Curse na dwanaście następujących po sobie rozdziałów. Mechanika gry nie uległa w stosunku do poprzedników większym zamianom. Priorytetem jest pozostawanie w ukryciu przed wszędobylskimi shibito, którzy są bardziej inteligentni i szybsi od swoich zachodnich odpowiedników. Przeżycie ułatwia system, dzięki któremu gracz może przeniknąć do umysłu przeciwnika i spojrzeć na świat z jego perspektywy. Przy okazji trzeciego Siren, twórcy zwiększyli wachlarz możliwości bohaterów, zadbali również o większe zróżnicowanie oponentów, których możemy spotkać w kilku odmianach.

Gra hula na silniku Havok, a ciemna kolorystyka oraz mnóstwo filtrów graficznych dobrze korespondują z ponurym klimatem i mroczną atmosferą Siren: Blood Curse. Reżyserem gry jest Keiichiro Toyama, ojciec pierwszego Silent Hill, zatem nic dziwnego, że również Siren powoduje gęsią skórkę już samym udźwiękowieniem.