Mugen Souls

Przez wiele lat gracze w Europie przyzwyczajali się do tego, że RPG-i od Compile Heart nie były wydawane na Starym Kontynencie. W okolicach 2010 roku sytuacja jednak odmieniła się na naszą korzyść. Stało się tak za sprawą nasilonej działalności NIS America, które dostrzegło potencjał również w europejskim rynku. Na fali tego ruchu wypłynęło Mugen Souls, które pojawiło się w sprzedaży we wrześniu 2012 roku.

Fabuła - Mugen Souls

Tytuł opowiada o losach Chou-Chou, która planuje podbić całą galaktykę poprzez zgromadzenie pod wspólnym sztandarem siedmiu różnych światów. Megalomanka podróżuje między kolejnymi światami w towarzystwie swoich lojalnych kompanów, pragnąć by mieszkańcy całego uniwersum stali się jej poddanymi. Mugen Souls wyróżnia się pod względem fabularnym bardzo humorystycznym scenariuszem, który pod tym względem może kojarzyć się z serią Disgaea od Nippon Ichi Software.

Rozgrywka - Mugeon Souls

Pod względem gameplayu tytułowi jest bardzo blisko do poprzednich dokonań Compile Heart - przede wszystkim do . W trackie zwiedzania kolejnych lokacji gracz odbywać będzie walki z napotkanymi potworami. System walki jest turowy (kolejki przydzielane są z różnymi opóźnieniami, według posiadanej puli Action Points). Ciekawą cechą tego systemu walki jest możliwość przemieszczania się bohaterami na arenach potyczek. Niestety Compile Heart nie wykorzystało w pełni taktycznego potencjału, który niesie ze sobą taki pomysł.

 Tytuł krytykowany był przez dziennikarzy za bardzo ubogą oprawę graficzną (nierówna płynność animacji), sterylne lokacje z uproszczoną scenografią oraz słabą fabułę, która - pomimo humorystycznych motywów - nie śmieszy. Plusem gry jest za to długi czas rozgrywki i ilość rzeczy do zrobienia. Dla wytrwałych osób może to oznaczać gameplay trwający ponad 50 godzin. Charakterystyczną cechą tej produkcji jest uwzględnienie w niej wielu różnych skomplikowanych systemów, które nigdy nie zostają jednak należycie wytłumaczone ani zaimplementowane. Problem polega na tym, że tytuł można zaliczyć wykorzystując bardzo małą ilość taktycznych zagra. W tym przypadku niuanse tego systemu okazują się po prostu zbędnym bagażem - przykładem słabego game-designu.