Not Tonight

Not Tonight to gra reprezentująca gatunek tzw. symulatorów życia. Za jej produkcję odpowiadało studio PanicBarn, a za wydanie No More Robots. Tytuł ukazał się pierwotnie na komputerach, a w późniejszym terminie trafił też na konsole.

Not Tonight to tzw. symulator życia, który garściami czerpie inspiracje z Papers, Please. W produkcji PanicBarn akcja rozgrywa się jednak nie w fikcyjnym totalitarnym państwie przypominającym żywo komunistyczne demoludy, tylko w dystopijnej Wielkiej Brytanii ponad czterdzieści lat po wyjście z Unii Europejskiej. Nasza postać nie ma ani imienia, ani nazwiska - jest “osobą europejskiego pochodzenia nr 112”. Opowieść rozpoczyna się od eksplozji w Brytyjskim Muzeum Historii, gdzie pracujemy jako bramkarz. Następnie zaś cofamy się o rok, poznając położenie podopiecznego. Musi on mianowicie uzbierać wystarczającą sumę pieniędzy, by uniknąć deportacji. Jego trudy monitoruje nieustannie specjalna aplikacja BouncR, którą ma zainstalowaną na telefonie.

Rozgrywka mocno przypomina wspomniane Papers, Please. Jako bramkarz decydujemy, kto może wejść do chronionego przez nas przybytku, a kto nie. Zważać należy na różne sprawy: wiek odwiedzających, zgodność fotografii z rzeczywistym wyglądem odwiedzającego, fałszywe informacje itd. Z czasem należy też zważać na mniej oczywiste cechy, jak narodowość czy niewłaściwy ubiór. Nasz podopieczny może przyjmować łapówki, dzięki czemu może łatwym sposobem podreperować swój budżet, ale jednocześnie uderza to w jego credit score. Jeśli będzie on na zbyt niskim poziomie, postać znajdzie się poza nawiasem społeczeństwa: nie będzie dostawać nowych propozycji pracy, czym przyspieszy swoją deportację.

W trakcie rozgrywki podejmujemy decyzje rzutujące na bieg narracji. Pomiędzy poszczególnymi ‘misjami’ bohater udaje się do swojego mieszkania, gdzie może pokonwersować z innymi, opłacić czynsz czy dokonać zakupów potrzebnych przedmiotów.