Strider (2014)

Strider to kolejna odsłona kultowej serii łączącej w sobie elementy platformówki i hack’n'slasha. Za stworzenie gry odpowiada studio Double Helix razem z deweloperami z Osaki, którzy pracowali przy oryginalnej odsłonie z 1989 roku. Gra pojawiła się na PS4, XOne, PS3 i Xboksa 360.

Historia najmłodszego agenta tajemniczej organizacji Striders z rangą „Super A” ujrzała światło dzienne po raz pierwszy w 1989 roku i podbiła serca graczy na konsolach Sega Genesis i Sega Mega Drive. Główny bohater Strider Hiryu dostaje zadanie eliminacji Grandmaster’a Meio. Jako zamachowiec, ujawniający wybitne zdolności w swoim klanie, mamy przeprowadzić infiltrację miasta Kazakh (stylizowanego na imperialistyczną Rosję) i zamordować wielkiego Grandmastera, trzymającego społeczność w twardym uścisku i pod lufami licznych sił bezpieczeństwa.

Dość charakterystycznym elementem rozgrywki jest to, że choć naprzeciw gracza rzucane są roboty i żołnierze uzbrojeni w różnorodną broń palną (strzelba, karabin, snajperka, wyrzutnia napalmu itd.), sam bohater walczy przede wszystkim wręcz, posługując się futurystyczną kataną – mieczem naładowanym energią plazmową. Ten dość niepozorny fakt determinuje unikatowy i niezwykle dynamiczny sposób zabawy: musisz jak najszybciej dopaść przeciwnika na odległość miecza, wymijając wystrzeliwane w Twoją stronę pociski. Jeżeli uda Ci się przeprowadzić całą serię ataków, samemu nie będąc trafionym, Hiryu wpada w stan wściekłości, zwiększający dwukrotnie zadawane obrażenia oraz zasięg dzierżonego w rękach miecza (trwa to dopóki nie oberwiemy).

Z czasem Strider zdobywa dodatkowe ataki i techniki (np. naładowanie miecza energią, by uderzenie rozbiło wrogą gardę czy tarczę), a nawet ciosy specjalne - jak np. przywołanie ognistego ptaka na pomoc. Niektóre z nich pozwalają także dostać się we wcześniej zablokowane miejsca. Charakterystyczną bowiem umiejętnością Stridera jest możliwość swobodnego wspinania się po ścianach, a nawet sufitach, dzięki dwóm specjalnym hakom, co niesie za sobą także sporo wyzwań w postaci "przeszkadzajek" w otoczeniu (piły tarczowe przecinające ściany, zapory energetyczne czy spychające Cię w przepaść bloki). W odróżnieniu od oryginału, nowy Strider daje sporą swobodę w eksploracji plansz, rozciągających się we wszystkich płaszczyznach - włącznie z odległym drugim planem, na który przeskoczyć można w wybranych miejscach. Twórcom udało się też udanie przenieść styl oryginału. Choć mamy tu środowisko oparte o modele 3D (a nawet wielkich bossów), kamera ukazuje akcję to z bliższej, to ze znacznie dalszej perspektywy, to jednak rozgrywka toczy się w klasycznych dwóch wymiarach.