Um Jammer Lammy

Um Jammer Lammy to gra rytmiczna wyprodukowana przez studio NanaOn-Sha i wydana przez Sony Computer Entertainment w 1999 roku na PlayStation. Tytuł opiera się na formule PaRappa the Rapper jednak nie jest jego bezpośrednią kontynuacją - rozgrywa się tylko w tym samym uniwersum.

Tym razem zapoznamy się z perypetiami nie psiego rapera Parappy (choć możemy liczyć na jego gościnny występ), ale gitarzystki zespołu MilkCan Lammy, której problemem jest to, że bywa chorobliwie nieśmiała - chorobliwie nieśmiała bez gitary, dokładnie rzecz ujmując. Jej przygoda rozpoczyna się w momencie, gdy po przebudzeniu uświadamia sobie, że do koncertu MilkCan pozostało 15 minut. Z pomocą gracza będzie musiała się wyrobić w czasie.

Rozgrywka wygląda podobnie jak w PaRappa the Rapper, tzn. wklepując przyciski widoczne na pasku u góry ekranu jesteśmy oceniani zgodnie z czterostopniową skalą. Możemy wypaść świetnie (Cool), dobrze (Good), źle (Bad) albo tragicznie (Awful). Poziom zaliczamy nie schodząc poniżej Good. Jeśli natomiast zaczniemy nadawać na wysokich obrotach (mile widziany w takim przypadku jest freestyle), wejdziemy w Fever Mode, w którym możemy nabijać większe niż normalnie ilości punktów. W grze do wyboru są dwa poziomy trudności.

Czyniąc postępy otrzymujemy dostęp do nowych trybów. Po przejściu pierwszego stage’a odblokowujemy Versus i Co-op, w których możemy rywalizować z innym graczem (można grać na jednym padzie) albo kooperować jako Lammy i Rammy. Zaliczenie głównego wątku daje z kolei możliwość zagrania jako Parappa na zmodyfikowanych pod jego potrzeby poziomach. Istnieje też drugi co-op, w którym Lammy działa razem z bohaterem poprzedniej gry. Zrobienie absolutnie wszystkiego dodaje opcję wysłuchania piosenek bez rapów i riffów - postacie mogą wówczas wykonywać różne czynności po wciśnięciu przycisków pada.

Um Jammer Lammy cieszyło się w swoim czasie sympatią graczy i recenzentów, jednak bohaterka gry nie zdobyła statusu, którym cieszył się Parappa. Za produkcję, podobnie jak przy poprzednim tytule, odpowiadał Masaya Matsuura. Styl graficzny także i tym razem był dziełem amerykańskiego rysownika Rodneya Greenblata.