Virtua Fighter 2

Virtua Fighter 2 to trójwymiarowa bijatyka wyprodukowana przez studio Sega AM 2 na Segę Saturn. Druga część VF uchodzi powszechnie za jedną z przełomowych gier swojego gatunku nie tylko ze względu na rozbudowany system walki, ale także zaawansowaną w momencie premiery oprawę graficzną wyciskająca z konsoli wszystkie soki. Jest to także najlepiej sprzedający się tytuł w historii Saturna.

Virtua Fighter 2 rozgrywa się po wydarzeniach przedstawionych w pierwszej części. Rok po nich zorganizowany zostaje drugi turniej z cyklu World Fighting Championship. Do grupy znanej z pierwowzoru, czyli Akiry, Wolfa, Pai, Jeffry'eya, Kage, Jacky’ego, Sarah i Lau (zwycięzcy poprzednich zawodów) dołączają ‘pijany mistrz’ Shun-di oraz walczący o wolność Lion Rafale. Każda z obecnych w grze postaci posiada swój unikalny styl walki i rozbudowany wachlarz umiejętności, których ogarnięcie wymaga czasu i poświęcenia.

Dostępne w grze warianty zabawy to klasyczny Arcade, Versus dla dwóch osób, Expert Mode, w którym zawodnik kontrolowany przez sztuczną inteligencję z biegiem czasu uczy się naszego stylu walki, Ranking Mode (podobnie jak w Arcade toczymy w nim serię pojedynków, lecz na końcu gra podsumowuje nas garścią statystyk), Team Battle (rywalizacja dwóch ekip składających się z kilku zawodników) oraz Watch Mode, swoista symulacja - wybieramy tu dwie postacie i oglądamy ich starcie.

Podczas rozgrywki używamy trzech przycisków odpowiedzialnych za cios ręką, nogą i blok. W grze znajdują się dwa tryby walki - VF2 i VF2.1. Ten drugi oparty jest na usprawnionej automatowej wersji, która nie ukazała się poza Japonią. Grę cechuje generalnie duży nacisk na realizm - nie ma tu fantastycznych postaci i efekciarskich nadnaturalnych umiejętności obecnych chociażby w konkurencyjnej serii Tekken. Co jeszcze warto dodać, “dwójka” jest jedyną odsłoną cyklu (nie licząc VF Remix), w której gracze mogą sami decydować o wielkości aren. Zważywszy na fakt, iż nie są tu one bezkresne/otoczone ścianami, pozwalało to na wykreowanie ciekawych warunków.

Porównując konsolowe VF2 do wersji automatowej, grafika tu i ówdzie zaliczyła spadek jakości, jednak wciąż był to wysoki poziom godny najwyższych słów uznania, zwłaszcza mając na względzie egzotyczną architekturę Saturna i jego problemy z 3D.